Świadczenia z zfśs a zajęcia komornicze

Wynagrodzenie za pracę powinno odpowiadać w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniać ilość i jakość świadczonej pracy (art. 78 k.p.). W uzasadnieniu wyroku z 19 lutego 2004 r. (I PK 217/03) Sąd Najwyższy stwierdził, że za wynagrodzenie za pracę nie można uznać chociażby takich świadczeń, jak: nagroda jubileuszowa, ekwiwalent za urlop, odprawa emerytalna, odprawa z tytułu zwolnień grupowych, mają jednak one charakter pieniężny i są świadczeniami ze stosunku pracy.

Jeżeli chodzi o świadczenia z zfśs, to wydaje się, że należy je potraktować jako świadczenia pieniężne związane ze stosunkiem pracy. Wynika to z tego, że aby je otrzymać, po pierwsze, pracownik musi znajdować się w stosunku pracy, a po drugie, musi spełnić przesłanki ściśle określone w regulaminie zfśs. Jednak nie można uznać świadczenia wypłaconego z funduszu za wynagrodzenie za pracę, chociażby ze względu na cel świadczenia, jakim jest pomoc socjalna pracownikom. W związku z tym należy uznać stanowisko, że świadczenie z zfśs nie jest wynagrodzeniem za pracę, jest jednak świadczeniem związanym ze stosunkiem pracy, które może podlegać egzekucji.