Wyrok SN z dnia 5 lutego 2004 r. sygn. I PK 348/03

Wiek emerytalny upoważniający do uzyskania prawa do emerytury górniczej na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) jest wiekiem emerytalnym w rozumieniu art. 39 k.p., w brzmieniu tego przepisu obowiązującym do 31 grudnia 2003 r.

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Zbigniew Hajn (sprawozdawca), Józef Iwulski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2004 r. sprawy z powództwa Jana T. przeciwko R. Spółce Węglowej Spółce Akcyjnej w R.Ś. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach z dnia 20 marca 2003 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Powód Jan T. żądał przywrócenia do pracy w pozwanej R. Spółce Węglowej SA Kopalni Węgla Kamiennego „H.” w R.Ś. W uzasadnieniu pozwu podał, że przyczyna wypowiedzenia - restrukturyzacja i zmniejszanie zatrudnienia, została określona zbyt ogólnie, a ponadto pozwana dokonywała przyjęć do pracy. Ponadto wskazał, że wiek emerytalny dla pracowników zatrudnionych pod ziemią zgodnie z wymaganiami art. 34 ust. 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) wynosi 50 lat. Oznacza to, że wypowiedzenie narusza art. 39 k.p., ponieważ w dniu wypowiedzenia, tj. 10 października 2001 r., mając ukończone 48 lat był on objęty ochroną przed wypowiedzeniem.

Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej wyrokiem z 23 maja 2002 r. oddalił powództwo. Sąd Rejonowy ustalił, że powód był ostatnio zatrudniony na stanowisku nadsztygara. Pozwana wypowiedziała mu umowę o pracę, podając jako przyczynę wypowiedzenia restrukturyzację zatrudnienia w R. Spółce Węglowej SA i konieczność zmniejszenia zatrudnienia w Kopalni Węgla Kamiennego „H.”. Okres wypowiedzenia upłynął 31 stycznia 2002 r. W dacie wypowiedzenia powód miał 27-letni staż pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze pod ziemią. Staż ten uprawniał go do przejścia na emeryturę bez względu na wiek. W okresie wypowiedzenia pozwana przyjmowała nowych pracowników, w tym osobę, która po zwolnieniu powoda zajęła jego miejsce. Oceniając zasadność wypowiedzenia Sąd Rejonowy uznał, że wskazana powodowi przyczyna nie jest ogólna i znajduje oparcie w treści ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz.U. Nr 162, poz. 1112 ze zm.). Pozwana musiała przeprowadzić restrukturyzację zatrudnienia, a uznanie posiadania uprawnień emerytalnych za kryterium doboru pracowników do zwolnienia w pierwszej kolejności było zgodne z zasadami współżycia społecznego. Skoro powód w dacie zwolnienia posiadał uprawnienia emerytalne, to nie korzystał on z ochrony określonej w art. 39 k.p.