Ocena ryzyka musi uwzględniać indywidualne cechy pracownika

Zakres regulacji

Obowiązki oceniającego

Rozporządzenie z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przewiduje, że pracodawca ocenia ryzyko zawodowe występujące przy wykonywanych pracach. W szczególności musi on oszacować zagrożenia związane z wyposażeniem stanowisk i miejsc pracy, zmianą organizacji pracy oraz doborem stosowanych substancji i preparatów chemicznych, biologicznych, rakotwórczych lub mutagennych.

Po przeprowadzeniu oceny firma powinna zastosować środki profilaktyczne, zmienić metody lub organizację pracy, tak aby zapewnić pracownikom jak najwyższy poziom bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Pracodawca musi też prowadzić dokumentację oceny ryzyka zawodowego oraz zastosowanych niezbędnych środków profilaktycznych.

Najwyższe stężenia

Pracodawca musi określić, czy ryzyko zawodowe związane z pracą na danym stanowisku jest duże, średnie lub małe. W tym celu musi on porównać wyniki badań przeprowadzonych przez PIS z wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń (średniej i chwilowej) zawartymi w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 29 listopada 2002 r. w sprawie dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

Wynika z niego, że najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) tlenku wegla, czyli średnia wartość stężenia w trakcie zmiany roboczej, która nie powinna spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz jego przyszłych pokoleń wynosi 23 mg/m sześc. Z kolei najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe wynosi 117 mg/m sześc.

Ryzyko zawodowe będzie duże, jeśli średnie stężenie w ciągu zmiany roboczej lub średnie stężenie chwilowe jest wyższe od odpowiednio: najwyższego dopuszczalnego stężenia oraz najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego. W podanym przykładzie pomiary tlenku węgla wskazały, że stężenia te są niższe. W takim przypadku pracodawca wyklucza ryzyko zawodowe duże i może przystąpić do określenia, czy jest ono średnie lub małe.

Jeżeli średnie stężenie w ciągu zmiany roboczej i średnie stężenie chwilowe nie jest mniejsze od połowy najwyższych dopuszczalnych stężeń średnich i chwilowych, wówczas ryzyko zawodowe pracy na danym stanowisku należy określić jako średnie. Jeśli zaś stężenia te są mniejsze od połowy najwyższych dopuszczalnych norm, wówczas ryzyko to będzie małe.

W podanym przykładzie średnie stężenie tlenku węgla w trakcie zmiany roboczej (12 mg/m sześc.) jest większe od połowy najwyższego dopuszczalnego stężenia. Z kolei stężenie chwilowe jest wyższe od połowy najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego. Ze względu na stężenie tlenku węgla w powietrzu pracodawca powinien więc określić ryzyko zawodowe pracy na tym stanowisku jako średnie.

Indywidualna ocena

Przytoczony przykład oszacowania ryzyka zawodowego ma jedynie przykładowy charakter. Rzadko bowiem zdarza się, że na danym stanowisku pracy występuje zagrożenie tylko jednym czynnikiem, np. chemicznym czy hałasem. W przypadku gdy takich zagrożeń jest więcej, pracodawca powinien dokonać oceny każdego z nich, przeanalizować je oraz zsumować wyniki. Dopiero wtedy może przeprowadzić łączną ocenę zagrożeń i określić ryzyko zawodowe dla danego stanowiska pracy.

Dodatkowo pracodawcy powinni pamiętać, że takie samo stanowisko pracy, ale w dwóch różnych zakładach, lub nawet w innej części tego samego obiektu, wymaga odrębnej oceny ryzyka. Środowisko pracy zależy przecież od wielu czynników, które jak np. hałas, są bardzo zmienne.

Choć pracodawca ocenia ryzyko zawodowe związane z pracą na danym stanowisku, to jednak w trakcie oceny musi też brać pod uwagę kwalifikacje, stan zdrowia czy też wiek osoby, która będzie wykonywać pracę. W szczególności powinien inaczej oszacować ryzyko dla konkretnych grup pracowników, takich jak np. młodociani czy kobiety w ciąży lub w okresie karmienia. Tych pracowników obowiązują inne dopuszczalne wartości stężeń lub natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia. Nie mogą oni także pracować w warunkach narażenia na określoną substancję chemiczną. W niektórych sytuacjach ryzyko zawodowe ich stanowiska pracy należy określać zawsze jako duże (niezależnie od wartości wyznaczonej po przeprowadzeniu oceny).

W ocenie ryzyka zawodowego należy uwzględnić uwagi pracowników odnośnie do zagrożeń występujących na ich stanowiskach pracy, a także płeć, wiek oraz stan zdrowia pracowników, dla których jest ona przeprowadzana.

Ograniczanie zagrożeń

Wysokie (duże) ryzyko zawodowe w środowisku pracy jest niedopuszczalne. Natomiast dozwolona jest praca na stanowisku o średnim lub niskim poziomie zagrożeń.

Jeśli w trakcie oceny okaże się, że w zakładzie nie zostały spełnione przepisy obowiązującego prawa (np. dotyczące bhp), wówczas ryzyko zawodowe jest zawsze niedopuszczalne.

Pracodawca zawsze jest zobowiązany do poprawiania warunków pracy i dalszego obniżania, w miarę możliwości, poziomu zagrożeń. Jeżeli ryzyko zawodowe zostało oszacowane jako duże i stwierdzono, że jest ono niedopuszczalne, należy natychmiast podjąć działania w celu jego ograniczenia. Jeśli natomiast ryzyko zostało oszacowane jako średnie i stwierdzono, że jest ono dopuszczalne, firma powinna zaplanować działania mające na celu jego dalsze zmniejszenie. Jeżeli ryzyko zawodowe zostało oszacowane jako małe, konieczne jest zapewnienie, że będzie ono pozostawało na tym samym poziomie.

Środki zapobiegawcze

Dla przykładu przedstawimy, jakie środki może zastosować pracodawca, który chce ograniczyć ryzyko zawodowe ze względu na hałas. Na takie zagrożenie narażone są osoby, które pracują w zakładach, w których proces pracy (np. z powodu używanych maszyn, urządzeń) jest związany z wysokim poziomem hałasu. Szkodliwy dla zdrowia pracowników może być także hałas dobiegający z zewnątrz budynku. Pierwszym objawem tego typu zagrożeń, na które powinien zwrócić uwagę pracodawca, jest np. fakt, że pracownicy mogą porozumiewać się podniesionym głosem lub już po opuszczeniu stanowiska pracy nadal rozmawiają głośno.

Dokumentacja ryzyka

Jak już wspominaliśmy, pracodawca musi udokumentować ocenę ryzyka zawodowego dla każdego stanowiska pracy. Obowiązek ten może spełnić tworząc kartę oceny ryzyka zawodowego pracownika. Powinna ona zawierać podstawowe informacje: nazwę i adres przedsiębiorstwa, nazwę stanowiska pracy, na którym przeprowadzana jest ocena ryzyka oraz nazwiska osób pracujących na tym stanowisku. Firma powinna zamieścić w niej również datę przeprowadzenia oceny oraz nazwisko osoby przeprowadzającej ocenę ryzyka.

Karta powinna także zawierać informacje o tych wszystkich zagrożeniach, które występują na danym stanowisku (czyli te zaznaczone na liście kontrolnej zagrożeń), w tym przede wszystkim wynik oszacowania ryzyka zawodowego. Należy w niej także zarejestrować działania prewencyjne, które pracodawca już podjął w celu ograniczenia ryzyka zawodowego oraz te, które będą podejmowane w przyszłości. Dokument ten powinna podpisać osoba przeprowadzająca ocenę ryzyka zawodowego oraz pracownik, który będzie na tym stanowisku wykonywał pracę.

Oprócz ocen okresowych pracodawca powinien przeprowadzać kolejne oceny ryzyka po każdej zmianie procesu technologicznego, przebudowie zakładu, a przede wszystkim po wypadku w miejscu pracy. W tym ostatnim przypadku musi określić, czy zapewnił pracownikom odpowiednie środki ochrony zbiorowej (np. właściwie zabezpieczył proces produkcji) i indywidualnej (np. odzież roboczą).

ZAGROŻENIE W ŚRODOWISKU PRACY - to każdy czynnik lub sytuacja, które mogą spowodować wypadek lub chorobę. Każde zagrożenie może mieć negatywny wpływ na ludzi, a także powodować utratę mienia (np. zniszczenie maszyn), zanieczyszczenie środowiska naturalnego itp.

RYZYKO ZAWODOWE - prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych zdarzeń, związanych z wykonywaną pracą, powodujących straty, w szczególności wystąpienie u pracowników niekorzystnych skutków zdrowotnych w wyniku zagrożeń zawodowych, występujących w środowisku pracy lub sposobu wykonywania pracy. Ryzyko zawodowe określa więc prawdopodobieństwo, z jakim ktoś może zostać poszkodowany w związku z zagrożeniem występującym w miejscu pracy, oraz poziom doznanego urazu lub choroby.