REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Ocena ryzyka musi uwzględniać indywidualne cechy pracownika

Subskrybuj nas na Youtube

REKLAMA

Pracodawca powinien zapewnić bezpieczeństwo i ochronę zdrowia podwładnym w miejscu wykonywania pracy. Dlatego jego obowiązkiem jest przeprowadzenie oceny ryzyka zawodowego poszczególnych stanowisk pracy. Dokonując jej na określonym stanowisku, należy przeprowadzić najpierw oceny cząstkowe. Trzeba określić ryzyko dla zdrowia lub bezpieczeństwa, jakie stwarzają czynniki występujące przy wykonywaniu pracy. Ponadto pracodawca jest również zobowiązany udokumentować przeprowadzone czynności, tworząc kartę oceny ryzyka zawodowego pracownika. Z wykonaniem powyższych zadań może mieć wiele problemów.
Zakres regulacji

Obowiązek szacowania ryzyka, jakie zagraża zdrowiu i bezpieczeństwu pracowników, wynika z Dyrektywy Rady UE 89/391/EWG z 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy. Przepisy wewnętrzne państw członkowskich UE, dotyczące oceny ryzyka zawodowego, nie mogą być mniej restrykcyjne niż te zawarte w dyrektywie.

REKLAMA

Firmy działające w Polsce muszą zapewnić pracownikom bezpieczeństwo i higienę pracy, w szczególności przez zapobieganie zagrożeniom związanym z wykonywaną pracą, właściwą organizację pracy, stosowanie koniecznych środków profilaktycznych oraz informowanie i szkolenie pracowników. Obowiązek ten powinien być realizowany nie tylko poprzez dokonanie oceny ryzyka zawodowego, ale także m.in. stosowanie w zakładzie nowych rozwiązań technicznych oraz dostosowanie warunków i procesów pracy do możliwości pracownika.

Obowiązki oceniającego

REKLAMA

Rozporządzenie z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przewiduje, że pracodawca ocenia ryzyko zawodowe występujące przy wykonywanych pracach. W szczególności musi on oszacować zagrożenia związane z wyposażeniem stanowisk i miejsc pracy, zmianą organizacji pracy oraz doborem stosowanych substancji i preparatów chemicznych, biologicznych, rakotwórczych lub mutagennych.

Po przeprowadzeniu oceny firma powinna zastosować środki profilaktyczne, zmienić metody lub organizację pracy, tak aby zapewnić pracownikom jak najwyższy poziom bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Pracodawca musi też prowadzić dokumentację oceny ryzyka zawodowego oraz zastosowanych niezbędnych środków profilaktycznych.


Konieczne informacje
Pracodawca, który przystępuje do oceny ryzyka zawodowego danego stanowiska pracy, powinien najpierw zebrać informacje niezbędne do jej prawidłowego przeprowadzenia. Musi on ustalić lokalizację stanowiska pracy lub realizowanych na nim zadań oraz zebrać dostępne informacje o osobach pracujących na konkretnym stanowisku.

Ważne jest, aby określił, czy pracownik nie jest osobą szczególnie podatną na oddziaływanie zagrożeń (np. kobietą w ciąży, młodocianym, osobą niepełnosprawną). W trakcie zbierania danych należy też pamiętać o pracownikach zatrudnionych na niepełny etat, podwykonawcach, osobach odwiedzających przedsiębiorstwo oraz pracownikach zatrudnionych poza siedzibą przedsiębiorstwa (np. przedstawicielach handlowych itp.).

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Źródłem takich informacji mogą być wyniki pomiarów czynników szkodliwych lub niebezpiecznych występujących na stanowisku pracy (dokonuje ich Państwowa Inspekcja Sanitarna na wniosek pracodawcy), dokumentacja wypadków przy pracy i chorób zawodowych, instrukcje stanowiskowe oraz dane techniczne o używanych maszynach i urządzeniach. Pracodawca może uzyskać takie dane również po przeprowadzeniu wywiadów z pracownikami oraz obserwacji stanowisk pracy i zadań na nich wykonywanych.

Zakres dokumentu potwierdzającego ocenę ryzyka zawodowego
• stosowane maszyny, narzędzia i materiały,
• wykonywane zadania,
• występujące na stanowisku niebezpieczne, szkodliwe i uciążliwe czynniki środowiska pracy,
• stosowane środki ochrony zbiorowej i indywidualnej,
• osoby pracujące na tym stanowisku,

• wyniki przeprowadzonej oceny ryzyka zawodowego dla każdego z czynników środowiska pracy oraz niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające ryzyko,

• data przeprowadzonej oceny oraz osoby dokonujące oceny.

Sprawdzanie zagrożeń
Kolejnym etapem oceny jest identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy. Aby jej dokonać,
pracodawca musi posłużyć się listą kontrolną zagrożeń. Są one dostępne m.in. w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy oraz Państwowej Inspekcji Pracy. Ich wypełnienie pomaga w określeniu, jakie zagrożenia występują na danym stanowisku pracy. Jeżeli pracodawca jest pewny, że na terenie jego zakładu pracy występuje konkretne zagrożenie, powinien zaznaczyć TAK. Jeśli nie - wówczas zaznacza rubrykę NIE. W sytuacji gdy pracodawca nie jest pewien, czy dane zagrożenie występuje na stanowisku pracy, powinien poszukać dodatkowych informacji na temat konkretnego czynnika zagrażającego zdrowiu lub życiu podwładnego. Są one dostępne m.in. na stronie internetowej CIOP (www.ciop.pl), oraz Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (hwi.osha.europa.eu).

Oszacowanie ryzyka
Kiedy pracodawca zidentyfikuje już zagrożenia występujące na danym stanowisku, musi oszacować ryzyko związane z pracą na nim. Aby określić, czy ryzyko jest małe, średnie czy też duże, należy ustalić, jak duże jest prawdopodobieństwo wystąpienia niekorzystnych następstw zagrożeń oraz jak ciężkie mogą one być.

REKLAMA

Mało prawdopodobne następstwa nie powinny wystąpić podczas całego okresu aktywności zawodowej pracownika. Prawdopodobne następstwa zagrożeń to takie, które mogą wystąpić nie częściej niż kilkakrotnie podczas okresu aktywności zawodowej pracownika. Natomiast wysoce prawdopodobne następstwa zagrożeń to te skutki, które mogą wystąpić wielokrotnie podczas okresu aktywności zawodowej pracownika.

Z kolei ciężkość następstw jest mała (jeżeli powstające w wyniku zagrożeń urazy i choroby nie powodują długotrwałych dolegliwości i absencji w pracy), średnia (jeśli powstające w wyniku zagrożeń urazy i choroby powodują niewielkie, ale długotrwałe lub nawracające okresowo dolegliwości i są związane z krótkimi okresami absencji) lub duża (jeżeli powstające w wyniku zagrożeń urazy i choroby powodują ciężkie i stałe dolegliwości lub śmierć).

Aby ustalić stopień ryzyka zawodowego (małe, średnie, duże), należy porównać prawdopodobieństwo wystąpienia niekorzystnych następstw oraz ich ciężkość.


Substancje w powietrzu

Pracodawcy mogą też bardziej szczegółowo oszacować ryzyko zawodowe związane z danym zagrożeniem, np. spowodowane obecnością substancji chemicznych w powietrzu. Dla przykładu dokonamy oszacowania ryzyka zawodowego ze względu na obecność tlenku węgla (czadu) w miejscu pracy.

Pierwszym etapem takiej oceny będzie dokonanie pomiarów stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia pracownika. W tym celu pracodawca powinien zgłosić się do Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Na jego wniosek PIS dokonuje pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia pracowników na danym stanowisku i przekazuje mu wyniki takich badań.

W przypadku sprawdzania poziomu tlenku węgla inspekcja dokona pomiaru średniej wartości stężenia w powietrzu w ciągu zmiany roboczej (8 godz.) oraz średniej wartości najwyższego stężenia chwilowego (występującego w środowisku pracy nie dłużej niż 15 minut i nie częściej niż dwa razy w czasie zmiany roboczej, w odstępie czasu nie krótszym niż godzina). Przyjmijmy, że pierwszy z wymienionych pomiarów wyniósł 12 mg/m sześc. amoniaku w czasie zmiany roboczej, a drugi - 72 mg/m sześc.

Najwyższe stężenia

Pracodawca musi określić, czy ryzyko zawodowe związane z pracą na danym stanowisku jest duże, średnie lub małe. W tym celu musi on porównać wyniki badań przeprowadzonych przez PIS z wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń (średniej i chwilowej) zawartymi w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 29 listopada 2002 r. w sprawie dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

Wynika z niego, że najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) tlenku wegla, czyli średnia wartość stężenia w trakcie zmiany roboczej, która nie powinna spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz jego przyszłych pokoleń wynosi 23 mg/m sześc. Z kolei najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe wynosi 117 mg/m sześc.

Ryzyko zawodowe będzie duże, jeśli średnie stężenie w ciągu zmiany roboczej lub średnie stężenie chwilowe jest wyższe od odpowiednio: najwyższego dopuszczalnego stężenia oraz najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego. W podanym przykładzie pomiary tlenku węgla wskazały, że stężenia te są niższe. W takim przypadku pracodawca wyklucza ryzyko zawodowe duże i może przystąpić do określenia, czy jest ono średnie lub małe.

Jeżeli średnie stężenie w ciągu zmiany roboczej i średnie stężenie chwilowe nie jest mniejsze od połowy najwyższych dopuszczalnych stężeń średnich i chwilowych, wówczas ryzyko zawodowe pracy na danym stanowisku należy określić jako średnie. Jeśli zaś stężenia te są mniejsze od połowy najwyższych dopuszczalnych norm, wówczas ryzyko to będzie małe.

W podanym przykładzie średnie stężenie tlenku węgla w trakcie zmiany roboczej (12 mg/m sześc.) jest większe od połowy najwyższego dopuszczalnego stężenia. Z kolei stężenie chwilowe jest wyższe od połowy najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego. Ze względu na stężenie tlenku węgla w powietrzu pracodawca powinien więc określić ryzyko zawodowe pracy na tym stanowisku jako średnie.

Lista kontrolna zagrożeń
Ustalenie stopnia ryzyka zawodowego
Indywidualna ocena

Przytoczony przykład oszacowania ryzyka zawodowego ma jedynie przykładowy charakter. Rzadko bowiem zdarza się, że na danym stanowisku pracy występuje zagrożenie tylko jednym czynnikiem, np. chemicznym czy hałasem. W przypadku gdy takich zagrożeń jest więcej, pracodawca powinien dokonać oceny każdego z nich, przeanalizować je oraz zsumować wyniki. Dopiero wtedy może przeprowadzić łączną ocenę zagrożeń i określić ryzyko zawodowe dla danego stanowiska pracy.

Dodatkowo pracodawcy powinni pamiętać, że takie samo stanowisko pracy, ale w dwóch różnych zakładach, lub nawet w innej części tego samego obiektu, wymaga odrębnej oceny ryzyka. Środowisko pracy zależy przecież od wielu czynników, które jak np. hałas, są bardzo zmienne.

Choć pracodawca ocenia ryzyko zawodowe związane z pracą na danym stanowisku, to jednak w trakcie oceny musi też brać pod uwagę kwalifikacje, stan zdrowia czy też wiek osoby, która będzie wykonywać pracę. W szczególności powinien inaczej oszacować ryzyko dla konkretnych grup pracowników, takich jak np. młodociani czy kobiety w ciąży lub w okresie karmienia. Tych pracowników obowiązują inne dopuszczalne wartości stężeń lub natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia. Nie mogą oni także pracować w warunkach narażenia na określoną substancję chemiczną. W niektórych sytuacjach ryzyko zawodowe ich stanowiska pracy należy określać zawsze jako duże (niezależnie od wartości wyznaczonej po przeprowadzeniu oceny).

W ocenie ryzyka zawodowego należy uwzględnić uwagi pracowników odnośnie do zagrożeń występujących na ich stanowiskach pracy, a także płeć, wiek oraz stan zdrowia pracowników, dla których jest ona przeprowadzana.


Ograniczanie zagrożeń

Wysokie (duże) ryzyko zawodowe w środowisku pracy jest niedopuszczalne. Natomiast dozwolona jest praca na stanowisku o średnim lub niskim poziomie zagrożeń.

Jeśli w trakcie oceny okaże się, że w zakładzie nie zostały spełnione przepisy obowiązującego prawa (np. dotyczące bhp), wówczas ryzyko zawodowe jest zawsze niedopuszczalne.

Pracodawca zawsze jest zobowiązany do poprawiania warunków pracy i dalszego obniżania, w miarę możliwości, poziomu zagrożeń. Jeżeli ryzyko zawodowe zostało oszacowane jako duże i stwierdzono, że jest ono niedopuszczalne, należy natychmiast podjąć działania w celu jego ograniczenia. Jeśli natomiast ryzyko zostało oszacowane jako średnie i stwierdzono, że jest ono dopuszczalne, firma powinna zaplanować działania mające na celu jego dalsze zmniejszenie. Jeżeli ryzyko zawodowe zostało oszacowane jako małe, konieczne jest zapewnienie, że będzie ono pozostawało na tym samym poziomie.

W celu eliminacji lub ograniczenia zagrożeń pracodawca powinien podejmować działania w następującej kolejności:
• eliminacja zagrożeń/ryzyka zawodowego,
• wprowadzenie odpowiednich środków organizacyjnych
• zastosowanie środków ochrony zbiorowej
• stosowanie właściwych środków ochrony indywidualnej.
Jak ograniczyć zagrożenie hałasem w miejscu pracy
Ocena ryzyka zawodowego ze względu na czynnik chemiczny (tlenek węgla)
Środki zapobiegawcze

Dla przykładu przedstawimy, jakie środki może zastosować pracodawca, który chce ograniczyć ryzyko zawodowe ze względu na hałas. Na takie zagrożenie narażone są osoby, które pracują w zakładach, w których proces pracy (np. z powodu używanych maszyn, urządzeń) jest związany z wysokim poziomem hałasu. Szkodliwy dla zdrowia pracowników może być także hałas dobiegający z zewnątrz budynku. Pierwszym objawem tego typu zagrożeń, na które powinien zwrócić uwagę pracodawca, jest np. fakt, że pracownicy mogą porozumiewać się podniesionym głosem lub już po opuszczeniu stanowiska pracy nadal rozmawiają głośno.

Dokumentacja ryzyka

Jak już wspominaliśmy, pracodawca musi udokumentować ocenę ryzyka zawodowego dla każdego stanowiska pracy. Obowiązek ten może spełnić tworząc kartę oceny ryzyka zawodowego pracownika. Powinna ona zawierać podstawowe informacje: nazwę i adres przedsiębiorstwa, nazwę stanowiska pracy, na którym przeprowadzana jest ocena ryzyka oraz nazwiska osób pracujących na tym stanowisku. Firma powinna zamieścić w niej również datę przeprowadzenia oceny oraz nazwisko osoby przeprowadzającej ocenę ryzyka.

Karta powinna także zawierać informacje o tych wszystkich zagrożeniach, które występują na danym stanowisku (czyli te zaznaczone na liście kontrolnej zagrożeń), w tym przede wszystkim wynik oszacowania ryzyka zawodowego. Należy w niej także zarejestrować działania prewencyjne, które pracodawca już podjął w celu ograniczenia ryzyka zawodowego oraz te, które będą podejmowane w przyszłości. Dokument ten powinna podpisać osoba przeprowadzająca ocenę ryzyka zawodowego oraz pracownik, który będzie na tym stanowisku wykonywał pracę.

Oprócz ocen okresowych pracodawca powinien przeprowadzać kolejne oceny ryzyka po każdej zmianie procesu technologicznego, przebudowie zakładu, a przede wszystkim po wypadku w miejscu pracy. W tym ostatnim przypadku musi określić, czy zapewnił pracownikom odpowiednie środki ochrony zbiorowej (np. właściwie zabezpieczył proces produkcji) i indywidualnej (np. odzież roboczą).

SŁOWNIK

ZAGROŻENIE W ŚRODOWISKU PRACY - to każdy czynnik lub sytuacja, które mogą spowodować wypadek lub chorobę. Każde zagrożenie może mieć negatywny wpływ na ludzi, a także powodować utratę mienia (np. zniszczenie maszyn), zanieczyszczenie środowiska naturalnego itp.

RYZYKO ZAWODOWE - prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych zdarzeń, związanych z wykonywaną pracą, powodujących straty, w szczególności wystąpienie u pracowników niekorzystnych skutków zdrowotnych w wyniku zagrożeń zawodowych, występujących w środowisku pracy lub sposobu wykonywania pracy. Ryzyko zawodowe określa więc prawdopodobieństwo, z jakim ktoś może zostać poszkodowany w związku z zagrożeniem występującym w miejscu pracy, oraz poziom doznanego urazu lub choroby.

Pomocne adresy
Gdzie znaleźć dodatkowe informacje:
• Centralny Instytut Ochrony Pracy (www.ciop.pl),
• Państwowa Inspekcja Pracy (www.gip.pl)
• Państwowa Inspekcja Sanitarna (www.gis.gov.pl)
• Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (hwi.osha.europa.eu).
ŁUKASZ GUZA


Zapisz się na newsletter
Kodeks pracy, urlopy, wynagrodzenia, świadczenia pracownicze. Bądź na bieżąco ze zmianami z zakresu prawa pracy. Zapisz się na nasz newsletter.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Źródło: INFOR

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

Uprawnienia rodzicielskie - QUIZ
certificate
Jak zdobyć Certyfikat:
  • Czytaj artykuły
  • Rozwiązuj testy
  • Zdobądź certyfikat
1/10
Ile tygodni urlopu macierzyńskiego można maksymalnie wykorzystać jeszcze przed porodem?
nie ma takiej możliwości
3
6
9 - tylko jeśli pracodawca wyrazi na to zgodę
Następne

REKLAMA

Kadry
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Samotni wśród ludzi

Rozmowa z dr Sylwią Hałas-Dej, dziekanem Kozminski Executive Business School w Akademii Leona Koźmińskiego, o tym, jak radzić sobie z izolacją na wysokim stanowisku.

Praca zdalna, zadaniowy czas pracy. Nie, teraz zupełnie inna forma zatrudnienia jest na absolutnym topie rynku pracy, jaka

80 proc. pracowników tymczasowych i kontraktorów odczuwa satysfakcję z pracy projektowej. Wielu specjalistów, kiedy pozna zalety takich form współpracy z firmami, to nie chce już wracać na etat. Dlatego praca projektowa szybko zyskuje zwolenników.

Nowe przepisy o rynku pracy i zatrudnianiu cudzoziemców od 1 czerwca 2025. Co się zmienia?

Od 1 czerwca 2025 r. wchodzą w życie dwie kluczowe ustawy reformujące polski rynek pracy i zasady zatrudniania cudzoziemców. Nowe przepisy zmienią sposób rejestracji bezrobotnych, zniosą ograniczenia wiekowe i wprowadzą nowoczesne narzędzia informatyczne. Co dokładnie się zmienia i kogo dotyczą nowe regulacje?

Debata. Syndrom oszustki - między sukcesem a wątpliwościami

To będzie jedno z najważniejszych spotkań w naszym studio, transmitowane w czasie rzeczywistym na stronie infor.pl.

REKLAMA

Ile godzin tygodniowo pracuje się w UE? Najmniej w Holandii, najwięcej w Grecji, Bułgarii i Polsce

Według danych Eurostatu pracownicy w Unii Europejskiej pracowali średnio 36 godzin w tygodniu. Okazuje się, że w Polsce było to znacznie więcej. Gdzie odnotowano najdłuższe, a gdzie najkrótsze tygodnie pracy?

Jakie kody uprawniają do wyższego dofinansowania z PFRON? [KWOTY 2025]

Kwota dofinansowania, jaką może uzyskać pracodawca, zależy nie tylko od stopnia niepełnosprawności, ale również od rodzaju schorzenia. Czy pojawią się kolejne kody uprawniające do wyższego dofinansowania? Jakie kwoty obowiązują w 2025 r.?

Kapitał początkowy można przeliczyć. To klucz do wyższej emerytury!

Kapitał początkowy to odtworzona wartość składek emerytalnych z okresu przed 1 stycznia 1999 roku, kiedy składki nie były przypisane do indywidualnych kont. Bez kapitału początkowego Twoja emerytura może być znacznie niższa. Sprawdź, jak go wyliczyć i jakie dokumenty są potrzebne, by nie stracić pieniędzy.

Menadżerowie wysokiego szczebla chcą się dogadywać mimo barier budowanych przez przywódców świata

Menadżerowie i światowy biznes stoi w obliczu rosnącej niestabilności – od napięć geopolitycznych i przesunięcia wpływów globalnych, po coraz bardziej spolaryzowaną scenę międzynarodową. Mimo to, wielu menedżerów najwyższego szczebla wciąż wykazuje wiarę w trwałość dotychczasowych struktur i scenariuszy współpracy.

REKLAMA

Pracodawco! Nie zawsze możesz zlecić dodatkowe zadania pracownikowi

Podpisując umowę o pracę, strony zawierają dwustronne zobowiązanie - pracownik obliguje się do świadczenia określonej w umowie pracy, a pracodawca do wypłacania pracownikowi uzgodnionego wynagrodzenia. W praktyce jednak wielu pracodawców wychodzi z założenia, że skoro to oni płacą, to mogą zlecać swoim podopiecznym różnorodne zadania, również te wykraczające poza ustalony zakres obowiązków.

Jawność wynagrodzeń w Polsce: Sejm uchwalił nowelizację Kodeksu pracy. Co się zmieni dla pracodawców i kandydatów do pracy?

Nowelizacja Kodeksu pracy uchwalona przez Sejm wprowadza obowiązek informowania kandydatów do pracy o wynagrodzeniu w procesie rekrutacji. Eksperci podkreślają jednak, że to dopiero początek drogi do pełnej jawności płac w Polsce.

REKLAMA