Czy za bezprawne wypowiedzenie można żądać odszkodowania ponad kwotę określoną w Kodeksie pracy

Jerzy G. był zatrudniony w Poczcie Polskiej. Zwolniony z pracy za wypowiedzeniem w maju 2007 r., został wyrokiem sądu przywrócony do pracy na warunkach sprzed wypowiedzenia. Równocześnie pracodawca wypłacił mu, na podstawie art. 47 Kodeksu pracy, wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. W myśl tego przepisu, pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące – nie więcej niż za 1 miesiąc.

Pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy tylko wówczas, gdy stosunek pracy rozwiązano bezprawnie z pracownikiem w okresie przedemerytalnym, z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, z pracownikiem – ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego. W przypadku Jerzego G. powyższe przesłanki nie miały miejsca, dlatego pracodawca wypłacił mu wynagrodzenie tylko za jeden miesiąc. Skierował więc ponownie sprawę do sądu, żądając wypłacenia odszkodowania za całość utraconych zarobków w okresie pozostawania bez pracy od maja 2007 r. do stycznia 2008 r. (dopiero bowiem na początku ub.r. wyrok przywracający go do pracy został wykonany). Swoje żądanie Jerzy G. oparł na przepisach Kodeksu cywilnego, co Trybunał Konstytucyjny dopuścił w wyroku z 27 listopada 2007 r. (sygn. SK 18/05, DzU nr 225, poz. 1672). W orzeczeniu tym trybunał stwierdził, że art. 58 w związku z art. 300 Kodeksu pracy, rozumiany w ten sposób, że wyłącza dochodzenie innych, niż określone w art. 58 Kodeksu pracy, roszczeń odszkodowawczych związanych z bezprawnym rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia, jest niezgodny z konstytucją.

Poglądów tych nie podzielił jednak Sąd Rejonowy w K., który oddalił powództwo Jerzego G. w całości. Powód złożył więc apelację. Rozpoznający ją Sąd Okręgowy w K. dostrzegł jednak poważny problem prawny i skierował do Sądu Najwyższego pytanie prawne:

„Czy w sytuacji przywrócenia pracownika do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy oraz podjęcia przez niego pracy w terminie 7 dni od uprawomocnienia się wyroku, pracownik nabywa prawo do dochodzenia odszkodowania na podstawie Kodeksu cywilnego stosowanego przez art. 300 k.p., ponad przysługujące mu zgodnie z art. 47 k.p. wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy?”