Skutki dla pracodawcy dyskryminującego pracownice

Pracownicy mają równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków. Z zakazu dyskryminacji wynika powinność równego traktowania pracowników w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkoleń w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Dotyczy to w szczególności równego traktowania kobiet i mężczyzn. Najczęstszym jednak przejawem naruszenia zakazu równego traktowania jest dyskryminacja kobiet.

Odszkodowanie

Jeśli pracodawca nie przeciwdziałał zachowaniom dyskryminacyjnym, będzie odpowiadał za naganne postępowanie swoje oraz swoich pracowników. Osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę (art. 18^3d k.p.).

Należy podkreślić, że przepis nie wskazuje górnej granicy odszkodowania. Jednak brak określenia jej ram nie oznacza, że dyskryminowana pracownica może żądać nieproporcjonalnie wysokiego odszkodowania.

Odszkodowanie powinno odpowiadać poniesionej przez pracownicę szkodzie. W przypadku niezatrudnienia jej (z naruszeniem zakazu dyskryminacji) odszkodowanie powinno odpowiadać kosztom, jakie poniosła w związku z przygotowaniem się do podjęcia zatrudnienia. Może to być np. zwrot kosztów dodatkowego szkolenia podnoszącego kwalifikacje, które było pracownicy potrzebne, aby mogła starać się o posadę.

Jednak w granicach odszkodowania będzie mieściła się również kwota szkody w postaci braku zatrudnienia, a tym samym wynagrodzenia. Przepisy nie wskazują, jak w takiej sytuacji obliczyć należne odszkodowanie, tj. jaki okres hipotetycznego zatrudnienia wziąć pod uwagę. Sąd pracy weźmie jednak pod uwagę praktykę sądową w podobnych przypadkach oraz w sprawach o odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia lub rozwiązania umowy o pracę.