Skutek mobbingu w postaci rozstroju zdrowia

W wyroku z 21 czerwca 2013 r. (III BP 4/12) Sąd Najwyższy wskazał, iż na gruncie obowiązujących przepisów podstawą prawną zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia za krzywdę pracownika spowodowaną mobbingiem są regulacje zawarte w art. 94(3) § 1-3 kodeksu pracy. Przesłankami uwzględnienia tej treści powództwa są zaś: fakt stosowania wobec pracownika mobbingu oraz wystąpienie rozstroju zdrowia będącego jego następstwem, a ciężar udowodnienia tych okoliczności spoczywa na stronie powodowej (pracowniku). Odpowiedzialność odszkodowawcza pracodawcy z art. 94(3) § 3 kodeksu pracy powstaje jedynie w sytuacji, gdy pracownik wskutek mobbingu doznał rozstroju zdrowia kwalifikowanego w kategoriach medycznych (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z 7 maja 2009 r., III PK 2/09). Nie jest więc w tym przypadku wystarczające wykazanie następstw w sferze psychicznej poszkodowanego, takich jak uczucie smutku, przygnębienia, żalu i innych negatywnych emocji, czy też jak stanowi art. 448 kodeksu cywilnego - naruszenia dobra osobistego.

Autopromocja

Rozstrój zdrowia wyraża się w zakłóceniu funkcjonowania poszczególnych organów, bez ich widocznego uszkodzenia (np. zatrucie, nerwica, choroba psychiczna) (tak G. Bieniek, w komentarzu do art. 444 kodeksu cywilnego, Komentarz do Kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania. Tom I-II, wyd. X, LexisNexis 2011).

Polecamy książkę: Umowy zlecenia i inne umowy cywilnoprawne w 2017 r.

W wyroku z 21 czerwca 2013 r. (III BP 4/12) Sąd Najwyższy wskazał także, iż mimo, że skutek mobbingu w postaci rozstroju zdrowia jest kategorią medyczną, opinia biegłych lekarzy - chociaż niewątpliwie przydatna w tego rodzaju procesach - nie zawsze jest koniecznym dowodem dla jego wykazania. W okolicznościach konkretnej sprawy fakt doznania przez pracownika rozstroju zdrowia może być bowiem udowodniony przy pomocy innych, przewidzianych procedurą cywilną środków, jak np. dokumentacji z przebiegu leczenia strony. Z taką właśnie sytuacją Sąd Najwyższy miał do czynienia w sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia. W tej sprawie w oparciu o historię choroby powódki Sądy obu instancji ustaliły, że do wcześniej (bo już w 2007 r.) diagnozowanego u powódki nadciśnienia tętniczego dołączyło kolejne, rozpoznane i leczone od kwietnia 2009 r. schorzenie w postaci zaburzeń depresyjnych i nerwicy lękowej. Sąd Najwyższy uznał, iż logicznie i przekonująco uzasadniona konkluzja tych sądów o czasowo - przyczynowym zbiegu początków tego schorzenia z mobbingiem, jakiemu powódka poddana była w tym okresie i powiązanie tych dwóch ustalonych faktów i wyprowadzenie z nich właściwych wniosków nie wymagało specjalistycznej wiedzy biegłego lekarza (a więc nie wymagało dowodu z opinii biegłego lekarza).

Autopromocja

Sygnaliści w firmie. Przewodnik dla pracodawcy

Sprawdź

Reasumując:
- odpowiedzialność odszkodowawcza pracodawcy z art. 94(3) § 3 kodeksu pracy powstaje jedynie w sytuacji, gdy pracownik wskutek mobbingu doznał rozstroju zdrowia kwalifikowanego w kategoriach medycznych;
- rozstrój zdrowia wyraża się w zakłóceniu funkcjonowania poszczególnych organów, bez ich widocznego uszkodzenia (np. zatrucie, nerwica, choroba psychiczna);
- nie jest więc w tym przypadku wystarczające wykazanie następstw w sferze psychicznej poszkodowanego, takich jak uczucie smutku, przygnębienia, żalu i innych negatywnych emocji, czy też jak stanowi art. 448 kodeksu cywilnego - naruszenia dobra osobistego;
- w okolicznościach konkretnej sprawy fakt doznania przez pracownika rozstroju zdrowia może być udowodniony przy pomocy różnych, przewidzianych procedurą cywilną środków, jak np. opinią biegłych lekarzy lub też dokumentacją z przebiegu leczenia strony.

radca prawny Miłosz Hady

https://www.hady.pl/

Zobacz: Kalkulatory

Autopromocja

Webinarium: Rozliczanie czasu pracy w praktyce: podróż służbowa, bankiet, szkolenie

Termin: 13 maja 2024 r.

Sprawdź