Jak wypłacać dodatkowe świadczenia pracownikom czasowo przeniesionym
REKLAMA
Nie, ponieważ przepisy zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej nie mają mocy obowiązującej. Zatem ich stosowanie będzie zależało wyłącznie od Państwa uznania.
UZASADNIENIE
Pracodawca może przyznać pracownikom oddelegowanym poza stałe miejsce zamieszkania dodatkowe świadczenia pieniężne. Mają one w pewnym stopniu rekompensować uciążliwość, jaką jest wypełnianie obowiązków służbowych poza miejscem stałego pobytu. Zakres tych świadczeń i okoliczności ich wypłaty zależą od tego, czy pracodawca należy do sektora państwowego czy prywatnego.
Poza pragmatykami służbowymi odnoszącymi się m.in. do funkcjonariuszy służb mundurowych i urzędników państwowych, kwestie dodatków należnych pracownikom czasowo przeniesionym do pracy poza miejscowością, w której zamieszkują, reguluje zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 14 sierpnia 1990 r. w sprawie świadczeń dla pracowników czasowo przeniesionych. Dotyczy ono pracowników zatrudnionych w państwowych przedsiębiorstwach budowlano-montażowych oraz w przedsiębiorstwach (zakładach), w których 1 kwietnia 1981 r. w zakresie świadczeń dla czasowo przeniesionych obowiązywały zasady określone w układzie zbiorowym pracy dla budownictwa. Zarządzenie to było aktem wykonawczym do uchylonego art. 79 Kodeksu pracy. Regulacje tego zarządzenia zachowują jednak moc obowiązującą do czasu objęcia pracowników, których one dotyczą i w zakresie przedmiotu w nich unormowanego, postanowieniami układu zbiorowego pracy lub innymi przepisami prawa pracy (art. 11 ust. 1 ustawy z 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw). Zatem powołane zarządzenie w konkretnych przypadkach będzie obowiązywało tak długo, jak długo objęci nim pracodawcy będą korzystać z jego postanowień, nie regulując zasad przyznawania świadczeń dla czasowo przeniesionych w zakładowym układzie zbiorowym pracy lub w innym akcie dotyczącym wynagradzania pracowników. Pracodawcy uprzednio objęci zarządzeniem, którzy uregulowali problematykę tych świadczeń w przepisach wewnątrzzakładowych, a następnie uchylili te przepisy, powinni wrócić do stosowania zarządzenia w sprawie świadczeń dla pracowników czasowo przeniesionych.
WAŻNE!
Zarządzenie w sprawie świadczeń dla pracowników czasowo przeniesionych obowiązuje wskazanych w nim pracodawców do czasu uregulowania przez nich tej problematyki w zakładowym układzie zbiorowym pracy lub w innym akcie dotyczącym wynagradzania pracowników.
Zgodnie z powołanym zarządzeniem, czasowo przeniesiony jest pracownik, który wyraził zgodę na okresowe przeniesienie go do pracy na inny teren poza miejscowość stałego zamieszkania (zakwaterowania), a był zatrudniony:
- w miejscowości stałego zamieszkania lub codziennie dojeżdżał do pracy z miejscowości stałego zamieszkania bądź
- w innej miejscowości niż miejscowość stałego zamieszkania i mieszkał w hotelu pracowniczym lub w kwaterze wynajętej przez przedsiębiorstwo.
Pracodawcy sektora prywatnego, którzy chcą wypłacać świadczenia z tytułu czasowego przeniesienia pracowników, mogą korzystać z rozwiązań zawartych w powyższym zarządzeniu lub wprowadzić konieczne regulacje w:
- układzie zbiorowym pracy,
- regulaminie wynagradzania – w przypadku pracodawców nieobjętych zakładowym ani ponadzakładowym układem zbiorowym,
- umowie o pracę – w przypadku pracodawców zatrudniających mniej niż 20 pracowników, którzy nie mają obowiązku wydawania regulaminu wynagradzania.
Składki i podatek od świadczeń przysługujących pracownikom czasowo przeniesionym
@RY1@i65/2011/005/i65.2011.005.000.0054.001.jpg@RY2@
@RY1@i65/2011/005/i65.2011.005.000.0054.002.jpg@RY2@
Podstawa prawna
- art. 11 ust. 1 ustawy z 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 24, poz. 110 ze zm.),
- § 1–3 zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 14 sierpnia 1990 r. w sprawie świadczeń dla pracowników czasowo przeniesionych (M.P. Nr 32, poz. 258 ze zm.),
- § 2 ust. 1 pkt 18 i pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. Nr 161, poz. 1106 ze zm.),
- art. 21 ust. 1 pkt 18, pkt 19, pkt 112 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.),
- art. 93 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.),
- art. 95 ustawy z 27 lipca 2001 r. – Prawo ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.).
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat
Komentarze(0)
Pokaż: