PODATKI 2020 - pakiet STANDARD
Prawo pracy i ZUS 2020 - pakiet STANDARD
Jak przygotować się do zmian 2020 Podatki. Rachunkowość. Prawo pracy. ZUSOdpowiedzialność pracodawcy za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej przez pracownika przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych jest konsekwencją zasady ryzyka osobowego pracodawcy.
Zasady ogólne odpowiedzialności pracodawcy
Warunkiem odpowiedzialności pracodawcy jest powstanie szkody w mieniu osoby trzeciej, na skutek zachowania pracownika wykonującego swoje obowiązki pracownicze. Powstanie szkody musi nastąpić z winy nieumyślnej pracownika. W przeciwnym wypadku zastosowanie ma bowiem art. 122 k.p., który nakłada na pracownika obowiązek naprawienia szkody w pełnej wysokości, gdy szkodę wyrządzi z winy umyślnej.
reklama
reklama
Osobą trzecią, która może dochodzić od pracodawcy odszkodowania, może być inna jednostka organizacyjna, osoba fizyczna niezatrudniona u pracodawcy, jak inny pracownik tego samego pracodawcy.
Wykonywanie obowiązków i powstanie szkody
Podstawowe obowiązki pracownicze o charakterze powszechnym wymienione zostały w art. 100 k.p. Obowiązki szczególne określa umowa o pracę oraz zakres czynności.
Szkoda powstała przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych musi zatem dotyczyć obowiązków podstawowych lub szczególnych. Pracownik wyrządza zatem szkodę przy wykonywaniu swoich obowiązków pracowniczych wówczas, gdy szkoda ta pozostaje w normalnym związku przyczynowym z powierzonymi mu czynnościami, które podjął w ramach wykonywania swoich zadań na rzecz pracodawcy. Z tych przyczyn w świetle art. 120 § 1 k.p. pracodawca nie ponosi odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną na terenie zakładu pracy przez pracownika, który wyrządził ją innej osobie w czasie swojej pracy, przez czynności wykraczające poza zakres jego obowiązków pracowniczych i poza zakres działalności zakładu pracy (zobacz przykład 1). Sprawca takiej szkody, wyrządzając ją jedynie przy sposobności zatrudnienia w zakładzie pracy, nie występuje w charakterze pracownika, nie działa bowiem w zamiarze osiągnięcia celów objętych działalnością zakładu pracy (wyrok SN z dnia 19 lutego 1976 r., III PR 21/76).
