Jak rozliczyć godziny pracy pracownika w przypadku zmiany czasu zimowego na letni

RADA

Pracownikom, którzy w związku z przestawieniem czasu zimowego na letni nie wypracują obowiązującego ich wymiaru czasu pracy, trzeba zapłacić pełne miesięczne wynagrodzenie oraz dodatki za każdą godzinę pracy w porze nocnej.

UZASADNIENIE

Pracownik, w każdym okresie rozliczeniowym, powinien wypracować taką liczbę godzin, jaka wynika z obowiązującego go w tym okresie wymiaru czasu pracy. Zdarza się jednak, że z przyczyn niezależnych od pracownika dochodzi do niedopracowania tego wymiaru. Tak jest np. w każdym roku w dobie pracowniczej, w której następuje zmiana czasu zimowego na letni. Pracownicy, co do zasady, w tej dobie pracują o godzinę krócej niż zwykle.

PRZYKŁAD

Pracownik zatrudniony w podstawowym systemie w trzyzmianowej organizacji czasu pracy, na 28 marca 2009 r. ma zaplanowaną pracę na trzeciej zmianie, czyli w godzinach od 22.00 do 6.00. Ponieważ 29 marca zegary przestawia się z godz. 2.00 na godz. 3.00, pracownik pracując w ustalonych godzinach przepracuje nie 8 lecz 7 godzin.

Zmiana czasu w marcu br. powoduje, że obowiązujący w tym miesiącu wymiar czasu pracy jest niedopracowany o jedną godzinę. Mimo to pracownik nie może otrzymać mniejszego wynagrodzenia. Pracodawca powinien mu zatem zapłacić pełną miesięczną pensję.

PRZYKŁAD

Pracownik całodobowego sklepu, wynagradzany miesięczną stawką w wysokości 2000 zł, w związku ze zmianą czasu zimowego na letni, w marcu 2009 r. ze 176-godzinnego wymiaru czasu pracy wypracuje 175 godzin. Mimo to otrzyma całe należne mu miesięczne wynagrodzenie w wysokości 2000 zł brutto.

Podobnie pracownik wynagradzany stawką godzinową, w marcu 2009 r. powinien otrzymać wynagrodzenie za pełny wymiar, a więc nie za 175 przepracowanych godzin, lecz za 176.

PRZYKŁAD

Pracownik wynagradzany stawką 10 zł za godzinę, na 28 marca ma zaplanowaną pracę w godzinach od 19.00 do 7.00. Pracując w tych godzinach, w związku ze zmianą czasu przepracuje 11 godzin. Jednak wynagrodzenie otrzyma również za tę jedną niedopracowaną godzinę, czyli łącznie za 12 godzin w tym dniu.

Należy przyjąć, że we wszystkich powyższych przykładach za niedopracowaną godzinę pracownik otrzyma wynagrodzenie przestojowe (art. 81 Kodeksu pracy). Pracodawca ma bowiem obowiązek wypłaty wynagrodzenia pracownikowi za czas jej niewykonywania, jeśli pracownik w tym czasie był gotowy do jej świadczenia i nie ze swojej winy nie mógł jej wykonywać.

Wśród niektórych specjalistów prawa pracy prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym w tym przypadku wynagrodzenie za jedną niedopracowaną godzinę powinno być wyliczone jak normalne wynagrodzenie za pracę.