Wynagrodzenie chorobowe w pierwszym miesiącu pracy

W sytuacji gdy prawo do świadczeń chorobowych powstanie w pierwszym miesiącu zatrudnienia, wówczas do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia należy przyjąć wynagrodzenie w wysokości, jaką pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował pełny miesiąc kalendarzowy.

Wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości

Wynagrodzenie określone w umowie o pracę w stałej miesięcznej wysokości trzeba uzupełnić przez przyjęcie do podstawy wymiaru świadczenia kwoty określonej w umowie o pracę. Kwotę tę należy pomniejszyć o składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i ubezpieczenie chorobowe, które zostałyby potrącone przez pracodawcę od tego wynagrodzenia.

Zasiłek chorobowy wypłacany przez ZUS >>

Przykład

1 kwietnia 2010 r. w firmie został zatrudniony nowy pracownik, którego stałe miesięczne wynagrodzenie określone w umowie o pracę wynosi 3000 zł brutto. Pracownik ten na okres od 6 do 10 kwietnia przedstawił zwolnienie lekarskie. Legitymuje się ponad 10-letnim stażem pracy, dlatego też za czas zwolnienia lekarskiego ma prawo do wynagrodzenia chorobowego (od początku roku jest to jego pierwsza niezdolność do pracy).

Ponieważ pracownik nie przepracował pełnego miesiąca, jego pensję należy uzupełnić. W tym przypadku wynagrodzenie pracownika zostało określone w stałej stawce miesięcznej, dlatego też do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego należy przyjąć tę stawkę po pomniejszeniu o finansowane przez pracownika składki na ubezpieczenia społeczne.

Ustalamy wysokość finansowanych przez pracownika składek na ubezpieczenia społeczne:

3000 zł x 13,71% = 411,30 zł,

a następnie wynagrodzenie pracownika pomniejszamy o te składki:

3000 zł – 411,30 zł = 2588,70 zł.

Otrzymana kwota stanowi podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego pracownika.

Za wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości uważa się również wynagrodzenie określone w stawce godzinowej. Uzupełnione wynagrodzenie to miesięczne wynagrodzenie wynikające z umowy o pracę, pomniejszone o składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika. Ponieważ w takiej sytuacji w umowie o pracę ustalona jest jedynie stawka za godzinę pracy, należy wyliczyć miesięczną wysokość wynagrodzenia przez pomnożenie stawki godzinowej określonej w umowie o pracę przez liczbę godzin, jaką pracownik miałby do przepracowania w danym miesiącu, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. Od tak otrzymanej kwoty odejmuje się składki na ubezpieczenia społeczne, które zostałyby sfinansowane przez pracownika.

Przykład

1 kwietnia 2010 r. zatrudniono pracownika, którego pensja została określona w stawce godzinowej (17 zł na godzinę). Pracownik ten na okres od 2 do 8 kwietnia przedstawił zwolnienie lekarskie. Legitymuje się on ponad 10-letnim stażem pracy, dlatego też za czas zwolnienia lekarskiego ma prawo do wynagrodzenia chorobowego (od początku roku jest to jego pierwsza niezdolność do pracy).

Ponieważ pracownik nie przepracował pełnego miesiąca, jego wynagrodzenie należy uzupełnić. W przypadku wynagrodzenia określonego stawką godzinową uzupełnienie to polega na pomnożeniu stawki godzinowej wynagrodzenia przez liczbę godzin, jaką pracownik miałby do przepracowania w tym miesiącu, gdyby nie chorował.

Pracownik w przypadku przepracowania pełnego miesiąca otrzymałby wynagrodzenie za kwiecień 2010 r. w wysokości:

17 zł/godz. x 168 godz. = 2856 zł.

Tak ustaloną kwotę należy pomniejszyć o składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika:

2856 zł x 13,71% = 391,56 zł,

2856 zł – 391,56 zł = 2464,44 zł.

Otrzymana kwota stanowi podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego pracownika wynagradzanego według stawki godzinowej.

Wynagrodzenie zmienne

Uzupełnienie wynagrodzenia określonego w zmiennej wysokości polega na podzieleniu kwoty uzyskanej za dni przepracowane przez liczbę tych dni i na pomnożeniu przez liczbę dni obowiązujących w danym miesiącu do przepracowania. Przed dokonaniem tego uzupełnienia kwotę uzyskaną przez pracownika za dni przepracowane należy pomniejszyć o sfinansowane przez niego składki na ubezpieczenia społeczne.

Czy zawsze można zwolnić dyscyplinarnie pracownika, który w czasie zwolnienia lekarskiego podjął pracę >>

Przykład

Pracownikowi zatrudnionemu od 1 marca 2010 r. określono w umowie o pracę wynagrodzenie prowizyjne. W dniu 18 marca 2010 r. pracownik uległ wypadkowi w drodze do pracy i przedłożył zwolnienie na okres od 18 do 31 marca 2010 r. (jest to jego pierwsza w roku niezdolność do pracy). Za marzec otrzymał on wynagrodzenie za pracę w wysokości 1200 zł.

Ponieważ pracownik nie przepracował pełnego miesiąca, jego wynagrodzenie należy uzupełnić.

Przed przystąpieniem do uzupełniania faktycznie otrzymane przez pracownika wynagrodzenie pomniejszamy o finansowane przez niego składki na ubezpieczenia społeczne:

1200 zł x 13,71% = 164,52 zł,

1200 zł – 164,52 zł = 1035,48 zł.

W przypadku wynagrodzenia określonego stawką prowizyjną uzupełnienie polega na podzieleniu otrzymanego wynagrodzenia przez liczbę dni świadczenia pracy, a następnie pomnożeniu przez taką liczbę dni, jaką by przepracował, gdyby nie uległ wypadkowi.

W marcu 2010 r. w zakładzie pracy obowiązywały 23 dni robocze, natomiast pracownik przepracował 13 dni:

1035,48 zł : 13 dni x 23 dni = 1832 zł.

Otrzymana kwota stanowi podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego pracownika wynagradzanego według stawki godzinowej.

Powyższy sposób uzupełnienia wynagrodzenia zmiennego jest możliwy jedynie, gdy pracownik uzyskał wynagrodzenie choćby za jeden dzień. Jeśli jednak przed powstaniem niezdolności do pracy pracownik nie przepracował ani jednego dnia, to wynagrodzenie zmienne należy uwzględnić w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych w wysokości wypłaconej za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, tak jak pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługują świadczenia chorobowe.

Wynagrodzenie mieszane

Powyższą zasadę uzupełniania wynagrodzenia stosuje się także w sytuacji, gdy pracownik oprócz pensji określonej w stałej miesięcznej wysokości otrzymuje także zmienne składniki wynagrodzenia. Wówczas podstawę wymiaru świadczenia chorobowego, do którego prawo powstało w miesiącu podjęcia pracy, stanowi suma uzupełnionego według opisanych zasad wynagrodzenia stałego oraz uzupełnionego zmiennego elementu pensji.

Podstawa prawna:

• art. 92 § 2 Kodeksu pracy,

• art. 36 ust. 1, art. 38, 42 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm.).