Jak ustalić wynagrodzenie za wypłatę zasiłków

Wysokość wynagrodzenia za wypłatę świadczeń chorobowych wynosi 0,1% kwoty prawidłowo wypłaconych świadczeń z ubezpieczenia chorobowego. Tak ustalona kwota wynagrodzenia podlega potrąceniu z należnych do zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne. Wynagrodzenie nie przysługuje za wypłatę świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego. W przypadku błędnego ustalenia uprawnień lub wysokości zasiłku stracą Państwo, jako płatnik zasiłków, prawo do naliczenia sobie wynagrodzenia od kwoty nieprawidłowo wypłaconego zasiłku. W konsekwencji będą Państwo zobowiązani do zwrotu wynagrodzenia w deklaracji rozliczeniowej składanej za następny miesiąc.

Płatnicy składek mają prawo do wynagrodzenia za wykonywanie zadań związanych z ustalaniem prawa do świadczeń i ich wysokości oraz wypłatą świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, tj. zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego i zasiłku wyrównawczego (art. 3 ust. 2 ustawy systemowej). Ustawodawca nie przewiduje analogicznego wynagrodzenia z tytułu wypłaty zasiłków z ubezpieczenia wypadkowego, tj. zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego wypłacanego z ubezpieczenia wypadkowego. Wynagrodzenie przysługujące płatnikowi składek z tytułu wykonywania zadań związanych z ustalaniem prawa i wysokości świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz ich wypłatą wynosi 0,1% kwoty prawidłowo wypłaconych świadczeń (§ 1 rozporządzenia...). Kwota ta jest potrącana z należnych od płatnika składek na ubezpieczenia społeczne oraz jest rozliczana w deklaracji rozliczeniowej składanej za dany miesiąc (§ 3 rozporządzenia...).

WAŻNE!

Płatnik nie ma możliwości naliczenia sobie wynagrodzenia z tytułu wypłaty świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego.

Żaden z przepisów mówiących o sposobie i trybie obliczania wskazanego wynagrodzenia związanego z wypłatą świadczeń z ubezpieczenia chorobowego nie nakłada obowiązku wypłaty takiego wynagrodzenia. Zatem uznać należy, że ma ono w każdym przypadku charakter fakultatywny. Płatnik składek może, ale nie musi korzystać z tego uprawnienia. Ustawodawca wyraźnie stwierdza, że to wynagrodzenie „przysługuje” lub że płatnik „ma prawo”, a co za tym idzie, jest to przywilej, a nie obowiązek płatnika.