Nowelizacja ustawy o pracy tymczasowej

24 stycznia 2010 r. weszła w życie ustawa z 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (zwana dalej ustawą nowelizującą). Nowelizacja ta jest efektem starań środowiska pracy tymczasowej o zlikwidowanie głównych barier rozwoju pracy tymczasowej w Polsce, o których mówiło się już w 2004 r., czyli w pierwszym roku obowiązywania ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych z 2003 r. (zwanej dalej ustawą).

Zmiany w ustawie przyniosą korzyści wszystkim uczestnikom rynku, a korzystanie z pracy tymczasowej będzie łatwiejsze i dostępniejsze dla szerszego kręgu pracodawców.

Zwolnienia grupowe nie będą już problemem

Najważniejszą zmianą z punktu widzenia obecnej sytuacji ekonomicznej jest uchylenie art. 3 ustawy. Do 23 stycznia 2010 r. pracodawcą–użytkownikiem nie mógł być pracodawca, który w okresie ostatnich 6 miesięcy poprzedzających przewidywany termin rozpoczęcia wykonywania pracy tymczasowej wypowiedział pracownikom stosunki pracy lub rozwiązał te stosunki na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników.

WAŻNE!

Redukując zatrudnienie w jednym zakładzie produkcyjnym, można zwiększyć zatrudnienie, korzystając z pracy tymczasowej w innym miejscu, bez dotychczasowego ograniczenia czasowego.

Zwolnienia od pracy >>

Przepis art. 3 ustawy miał na celu ochronę pracowników, jednak w obecnej sytuacji ekonomicznej ograniczał działalność gospodarczą. W kończącym się kryzysie wiele firm odzyskuje płynność finansową i podejmuje próby odnowienia stosunków gospodarczych. Kontrakty jednak zawiązywane są z dużą ostrożnością i niekiedy na bardzo krótkie okresy. Dla firm może to oznaczać restrukturyzację i poszukiwanie innego sposobu funkcjonowania na rynku.

Ustawodawca nie zmienił art. 8 ustawy, z którego wynika, że pracownikowi tymczasowemu nie może być powierzone wykonywanie pracy na stanowisku, na którym w okresie ostatnich 3 miesięcy przed rozpoczęciem wykonywania pracy tymczasowej był zatrudniony pracownik pracodawcy–użytkownika, z którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Dlatego też nie należy obawiać się patologii polegającej np. na zwalnianiu własnych pracowników po to, aby zatrudnić ich ponownie przez agencję zatrudnienia.

W obecnym okresie przejściowym stali pracownicy przedsiębiorstwa mogą stanowić jej główny trzon, który utrzymuje ciągłość jego funkcjonowania. Natomiast w okresie zwiększonej produkcji część zadań przejmują pracownicy okresowi lub firmy angażowane do wykonywania określonych zadań lub usług na rzecz przedsiębiorstwa i wtedy można zaangażować pracowników agencji zatrudnienia. Pomogła w tym również omawiana nowelizacja z 23 października 2009 r. wydłużająca czas pracy na rzecz tego samego pracodawcy–użytkownika.

WAŻNE!

W okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy agencja pracy tymczasowej zatrudniająca pracownika tymczasowego może skierować go do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy–użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy (art. 20 ust. 1 ustawy).