Dyskryminacja w miejscu pracy

Dyskryminacja w miejscu pracy – to bezprawne pozbawienie lub ograniczenie praw wynikających ze stosunku pracy albo nierównomierne traktowanie pracowników ze względu na płeć (w szczególności nieakceptowane zachowanie o charakterze seksualnym lub odnoszące się do płci pracownika, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności lub poniżenie albo upokorzenie pracownika), wiek, niepełnosprawność, narodowość, rasę, przekonania polityczne i religijne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także przyznanie z tych względów niektórym pracownikom mniejszych praw niż te, z których korzystają inni pracownicy znajdujący się w tej samej sytuacji faktycznej i prawnej.

Wyróżniamy dyskryminację bezpośrednią i pośrednią. Dyskryminacja bezpośrednia polega na zróżnicowaniu sytuacji prawnej pracownika lub kandydata do pracy ze względu na jedną lub kilka wymienionych przyczyn uznanych za dyskryminujące (np. odmowa zatrudnienia na danym stanowisku kandydata do pracy tylko i wyłącznie ze względu na to, że jest kobietą). Dyskryminacja pośrednia polega na nierównym traktowaniu w zatrudnieniu wszystkich lub znacznej liczby pracowników należącej do grupy wyodrębnionej ze względu na jedną lub kilka przyczyn wymienionych wcześniej, chyba że np. kryterium jest obiektywnie uzasadnione ze względu na zgodny z prawem cel, który ma być osiągnięty, a środki służące do osiągnięcia celu są właściwe i konieczne. To działanie z pozoru neutralne, które prowadzi jednak do skutków niekorzystnych dla pracownika.