Korygowanie zeznania podatkowego

Pracownik nie ponosi jednak odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania określonych czynności do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Podatnik nie ponosi odpowiedzialności, jeśli płatnik nie odprowadzi zaliczek dotyczących przychodów z pracy, z działalności wykonywanej osobiście oraz przychodów z praw majątkowych, w tym praw autorskich. W takiej sytuacji organ skarbowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, określając w niej wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku.

Rozliczenia rocznego dokunuje sam podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie informacji przekazanej mu przez płatnika. Istnieje również inna możliwość - rozliczenia rocznego może dokonać również za podatnika płatnik podatku, pod warunkiem że podatnik złoży przed 10 stycznia odpowiednie oświadczenie (PIT-12).

W oświadczeniu tym podatnik potwierdza m.in., że:

• poza dochodami uzyskanymi od płatnika nie uzyskał innych dochodów, z wyjątkiem dochodów określonych w art. 30-30c oraz w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• nie korzysta z odliczeń,

• nie korzysta z możliwości opodatkowania dochodów na zasadach preferencyjnych w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci czy małżonków,

Jak jednak postąpić w sytuacji, gdy okaże się, że podatnik ma jednak inne dochody, o których zapomniał, składając płatnikowi oświadczenie, lub też chce skorzystać z ulgi prorodzinnej, o czym nie poinformował płatnika przy składaniu oświadczenia. Ponadto zarówno w zeznaniu sporządzonym przez płatnika, jak i podatnika mogą zaistnieć inne błędy, jak chociażby błędy rachunkowe. Czy po złożeniu zeznania podatnik ma prawo do „wycofania” go z urzędu skarbowego.

Prawo do błędu

Zarówno podatnicy, jak i płatnicy są uprawnieni do skorygowania uprzednio złożonych deklaracji. Zgodnie z ustawą z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (DzU z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Zobowiązanie wynikające z deklaracji jest zobowiązaniem do zapłaty, a w przypadku skutecznie złożonej korekty - zobowiązaniem tym staje się zobowiązanie określone przez podatnika w deklaracji korygującej. Organ podatkowy, nie akceptując korekty, powinien natomiast wszcząć postępowanie w sprawie określenia tego zobowiązania, w toku którego zobowiązany jest rozważyć wszystkie okoliczności mające wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania i „wymiar” zobowiązania za dany okres rozliczeniowy. W sytuacji braku normatywnych przeciwwskazań do złożenia korekty deklaracji samo jej odesłanie przez organ nie niweczy prawnej skuteczności takiej korekty. Wywołuje ona bowiem nadal takie skutki jak każda korekta przyjęta przez organ. Ten ostatni przestaje jedynie faktycznie dysponować dokumentem będącym wyrazem samoobliczenia zobowiązania przez określony w tej deklaracji podmiot, co nie jest w żadnym razie tożsame z możliwością zniweczenia takim odesłaniem uprawnień, jakie w ten sposób podmiot zrealizował (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 lutego 2007 r., III SA/Wa 3851/06, niepubl.).