Kadry

Bez dokonania wykładni oświadczeń woli stron postrajkowego porozumienia zbiorowego prawa pracy nie można generalnie wykluczyć usprawiedliwionych podwyżek wynagrodzenia za pracę personelu pielęgniarskiego z dwóch różnych tytułów prawnych, które wynikały z postanowień zbiorowego porozumienia płacowego oraz z przepisów ustawowych o systemowych zmianach wynagrodzenia wszystkich pracowników samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej.

W razie wykonywania obowiązków pracowniczych na stanowisku pracy, które nie powtarza się w strukturze organizacyjnej pracodawcy, nie występuje racjonalna możliwość wskazania i zweryfikowania obiektywnych kryteriów porównywalności jednakowej pracy, za którą przysługuje prawo do jednakowego wynagrodzenia (art. 183c k.p.).

Całkowita niezdolność do pracy jako przesłanka prawa do renty socjalnej może powstać po upływie okresów wskazanych w art. 4 ust. 1 pkt. 1 - 3 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. Nr 135, poz. 1268).

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Beata Gudowska (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Zbigniew Myszka SSN Herbert Szurgacz Protokolant Dorota Białek w sprawie z wniosku Danuty G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Sz. o rentę z tytułu niezdolności do pracy, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych

Sędziemu uprawnionemu do uposażenia w stanie spoczynku przyznanego ze względu na wiek oraz do renty rodzinnej po inwalidzie wojennym nie przysługuje prawo do wypłaty obu tych świadczeń na podstawie art. 54 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 54 ust. 2a ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87 ze zm.).

Pouczenie o okolicznościach, których wystąpienie powoduje brak prawa do świadczenia (art. 138 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) może polegać na przytoczeniu przepisów określających te okoliczności, ale musi być na tyle zrozumiałe, aby ubezpieczony mógł je odnieść do własnej sytuacji.

Zawarcie przez kobietę w ciąży, opłacającą składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i działalność tę kontynuującą, umowy o pracę w celu uzyskania wyższych zasiłków przysługujących z ubezpieczenia chorobowego może być ocenione jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 i 3 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

Pracownik przywrócony do pracy orzeczeniem sądu nie nabywa prawa do urlopu wypoczynkowego za okres pozostawania bez pracy określony w art. 51 § 1 k.p.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Beata Gudowska SSA Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca) Protokolant Wanda Cabaj w sprawie z wniosku Polskich Kolei Państwowych Spółki Akcyjnej w Warszawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Szczecinie o składki, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie

Nie ma podstaw do przyznania renty socjalnej osobie, która z medycznego punktu widzenia nie jest całkowicie niezdolna do pracy, choćby nie miała możliwości jej podjęcia z innych przyczyn.

Sąd Najwyższy w składzie : SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Beata Gudowska SSA Zbigniew Korzeniowski Protokolant Wanda Cabaj w sprawie z wniosku Magdaleny S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G. o rentę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu jako nadzwyczajny środek zaskarżenia, mający na celu uzyskanie odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem działania władzy publicznej, może być uwzględniona tylko wówczas, gdy naruszenie prawa ma charakter kwalifikowany, elementarny i nie może być traktowana jako środek prowadzący do dochodzenia roszczeń odszkodowawczych w odniesieniu do każdego wadliwego wyroku sądu.

Od zaległości Polskich Kolei Państwowych S.A. z tytułu składki na ubezpieczenie emerytalne, wyłączonych z restrukturyzacji i podlegających spłacie w równych ratach w latach 2003-2006 na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe” (w brzmieniu nadanym od dnia 25 maja 2003 r. ustawą z dnia 28 marca 2003 r., Dz.U. Nr 80, poz. 720) nie należą się odsetki na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr. 137, poz. 887 ze zm.).

1. Ważna jest umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy z członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nawet gdy jej rada nadzorcza w uchwale o zawarciu umowy nie określiła treści zakazu (art. 210 § 1 k.s.h. w związku z art. 56 k.c. i art. 300 k.p.). 2. Przy zawieraniu umowy o zakazie konkurencji w wykonaniu uchwały rady nadzorczej, jej przewodniczący nie działa jako pełnomocnik cywilny (art. 1013 k.p. w związku z art. 99 k.c.).

Sąd pracy nie może oddalić powództwa o wynagrodzenie za pracę faktycznie wykonaną tylko z tej przyczyny, że zawarta przez strony umowa nie była umową o pracę, lecz umową prawa cywilnego (np. umową agencyjną). Zgłoszenie na drodze postępowania odrębnego w sprawach z zakresu prawa pracy roszczeń o charakterze cywilnoprawnym nie może prowadzić do ich oddalenia, a jedynie do przekazania sprawy do rozpoznania w postępowaniu „zwykłym”.

Sąd ubezpieczeń społecznych, przyznając prawo do emerytury, ma obowiązek ustalić wszystkie jej warunki, nawet gdy organ rentowy w decyzji negatywnie ocenił tylko niektóre z nich, bez rozpoznania pozostałych (art. 47714 § 2 k.p.c.).

Na podstawie umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec o zaopatrzeniu emerytalnym i wypadkowym podpisanej w Warszawie dnia 9 października 1975 r. (Dz.U. z 1976 r. Nr 16, poz. 101 ze zm.) świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego i wypadkowego przysługują tylko przez okres zamieszkiwania ubezpieczonego na terytorium państwa, którego instytucja ustaliła świadczenie (art. 4 ust. 3 i art. 7 ust. 3 tej umowy).

Sąd Najwyższy w składzie : SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Roman Kuczyński SSA Zbigniew Korzeniowski Protokolant Anna Gryżniewska Przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa Handlowo - Usługowego B. Spółki Akcyjnej w B. przeciwko Grzegorzowi G. o zapłatę,

Adresatem oświadczenia woli pracodawcy o cofnięciu wypowiedzenia jest pracownik. Złożenie takiego oświadczenia innej osobie, choćby był to przedstawiciel związku zawodowego reprezentujący pracownika, jest bezskuteczne dopóty, dopóki oświadczenie to nie dotrze do pracownika w sposób umożliwiający zapoznanie się z jego treścią.

Sąd pracy nie może zastępować stron układu zbiorowego pracy i wprowadzać zmian do systemu wynagradzania przewidzianego w tym układzie.

Sąd Najwyższy w składzie: Prezes SN Walerian Sanetra (przewodniczący) SSN Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca) SSN Józef Iwulski SSN Roman Kuczyński SSN Jerzy Kuźniar SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca, uzasadnienie) SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec Protokolant Paweł Nowacki z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn w

Przepisy art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) mogą stanowić podstawę rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem w okresie urlopu wychowawczego także w sytuacjach, gdy nie zachodzą przesłanki

Przepisy art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) mogą stanowić podstawę rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem w okresie urlopu wychowawczego także w sytuacjach, gdy nie zachodzą przesłanki przewidziane w art. 1861 § 1 zdaniu drugim k.p.

Sąd Najwyższy w składzie : SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący) SSN Herbert Szurgacz SSN Maria Tyszel (sprawozdawca) Protokolant Halina Kurek z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszn w sprawie z wniosku Teodora D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w W. o wysokość emerytury, po rozpoznaniu na

Sąd Najwyższy w składzie : SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Herbert Szurgacz SSN Maria Tyszel Protokolant Halina Kurek z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn w sprawie z powództwa Zenona S. przeciwko ZUW URBEX Spółce z o. o. Oddziałowi ZUS w L.

Przepisy art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) mogą stanowić podstawę rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem w okresie urlopu wychowawczego także w sytuacjach, gdy nie zachodzą przesłanki

Przepisy art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) mogą stanowić podstawę rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem w okresie urlopu wychowawczego także w sytuacjach, gdy nie zachodzą przesłanki przewidziane w art. 1861 § 1 zdaniu drugim k.p.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Andrzej Wasilewski (przewodniczący) SSN Jerzy Kwaśniewski SSN Barbara Wagner (sprawozdawca) Protokolant Edyta Jastrzębska w sprawie z wniosku Marii S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S. o prawo do emerytury, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw

Przywrócenie pracownika do pracy prawomocnym wyrokiem sądu powoduje, że odpada podstawa prawna odprawy z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy, do wypłaty której pracodawca zobowiązał się w ugodzie pozasądowej.

Z art. 84 k.p. wynika zakaz nie tylko całkowitego, lecz także częściowego zrzeczenia się prawa do wynagrodzenia. Zakaz ten ma charakter bezwzględny i obejmuje zrzeczenie się prawa do wynagrodzenia za pracę w drodze wszelkich oświadczeń woli pracownika, w tym również w drodze ugody sądowej.

Sąd Najwyższy w składzie: Prezes SN Walerian Sanetra (przewodniczący) SSN Beata Gudowska (sprawozdawca) SSN Józef Iwulski SSN Roman Kuczyński SSN Jerzy Kuźniar SSN Zbigniew Myszka SSN Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca, uzasadnienie) Protokolant Agnieszka Płachta z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn po rozpoznaniu

1. Niedopuszczalne jest wszczęcie i prowadzenie sporu zbiorowego dotyczącego treści porozumienia w sprawie wzrostu wynagrodzeń zawartego na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.), którego stroną jest organizacja związkowa, przed dniem wypowiedzenia takiego porozumienia (art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, Dz.U. Nr 55, poz. 236 ze zm.). 2. Spory zbiorowe prowadzone w fazie rokowań i mediacji jako spory zakładowe mogą zostać przekształcone w fazie postępowania przed kolegium arbitrażu społecznego w jeden spór wielozakładowy, jeżeli takie przekształcenie wynika z woli stron tych sporów, przedmiot sporu dotyczy pracowników zatrudnionych przez więcej niż jednego pracodawcę, a prawa i interesy wszystkich pracowników i pracodawców objętych sporem są reprezentowane przez podmioty upoważnione do działania w imieniu uczestników występujących po stronie pracowników i pracodawców. W takim przypadku właściwe do rozstrzygnięcia sporu jest Kolegium Arbitrażu Społecznego przy Sądzie Najwyższym (art. 16 ust. 2 zdanie drugie ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych).

Pracownik był zobowiązany do wykorzystania udzielonego mu przez praodawcę urlopu wypoczynkowego w okresie wypowiedzenia umowy o pracę, także przed wejściem w życie art. 1671 k.p.

Przepis art. 94 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w sposób wyczerpujący reguluje zasady ustalania wysokości wynagrodzenia przysługującego sędziemu za czas nieobecności w pracy spowodowanej chorobą. Przepis ten jest zgodny z art. 67 Konstytucji RP i nie narusza konstytucyjnej zasady równości.

Pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zobowiązujące ubezpieczonego do udzielenia informacji, czy dokonał zgłoszenia do ubezpieczenia, nie ma charakteru czynności zmierzającej do ściągnięcia należności w rozumieniu art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250 ze zm.) i w związku z tym nie przerywa biegu przedawnienia należności wskazanych w art. 35 ust. 3 tej ustawy.

Pełnomocnik powoda może po jego śmierci do czasu zawieszenia postępowania przekształcić powództwo przez zmianę roszczenia o przywrócenie do pracy na żądanie odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę (art. 96 k.p.c.). Postępowanie podlega wówczas zawieszeniu, a nie umorzeniu i może być podjęte po zgłoszeniu udziału w postępowaniu przez następców prawnych lub spadkobierców pracownika (art. 45 § 1 lub art. 56 § 2 w związku z art. 631 § 2 k.p.).

Sprawa z odwołania od odmowy ustalenia wysokości emerytury w celu ustalenia świadczenia przedemerytalnego nie jest sprawą o przyznanie emerytury w rozumieniu art. 3982 § 1 k.p.c, w której skarga kasacyjna jest dopuszczalna niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia.

Studia podyplomowe nie są ostatnim rokiem studiów w szkole wyższej w rozumieniu art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.).

Prawo do emerytury na podstawie art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) może nabyć także ubezpieczony, który w chwili osiągnięcia wieku emerytalnego nie pozostawał w ubezpieczeniu pracowniczym.

Pracodawca nie może być zwolniony z obowiązku wypłacenia wynagrodzenia za pracę z tego powodu, że stanowi to dla niego nadmierne obciążenie finansowe.

Pracownik może domagać się ustalenia, że nie jest zobowiązany do powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy z tytułu umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy (art. 189 k.p.c).

Wyrażenie zgody na wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy z pracownikiem, który jednocześnie pełni funkcję we władzach dwóch organizacji związkowych (zakładowej i pozazakładowej), przez zarząd jednej z tych organizacji, nie zwalnia pracodawcy od obowiązku uzyskania zgody drugiej organizacji (art. 32 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.).

Pracodawca nie może być zwolniony z obowiązku wypłacenia wynagrodzenia za pracę z tego powodu, że stanowi to dla niego nadmierne obciążenie finansowe.

1. Jednostronne zastrzeżenie przez pracodawcę możliwości skrócenia umówionego okresu zakazu konkurencji i skorzystanie z tego uprawnienia, nie prowadzi do wcześniejszego wygaśnięcia umowy i uwolnienia go od obowiązku zapłaty odszkodowania. 2. Pracownik ma prawo do odszkodowania, mimo zwolnienia go przez pracodawcę od obowiązku powstrzymania się od działalności konkurencyjnej, tylko wówczas, gdy nie podejmuje takiej działalności.

Wyrok SN z dnia 15 marca 2006 r. sygn. II PK 143/05

Wyrok SN z dnia 15 marca 2006 r. sygn. II PK 154/05

Uchwała SN z dnia 15 marca 2006 r. sygn. II UZP 4/06

Uchwała SN z dnia 15 marca 2006 r. sygn. II UZP 17/05

Wyrok SN z dnia 14 marca 2006 r. sygn. I UK 235/05

Wyrok SN z dnia 14 marca 2006 r. sygn. I UK 161/05

Wyrok SN z dnia 14 marca 2006 r. sygn. I UK 161/05

Wyrok SN z dnia 14 marca 2006 r. sygn. I UK 168/05

Wyrok SN z dnia 14 marca 2006 r. sygn. I PK 144/05

Wyrok SN z dnia 14 marca 2006 r. sygn. I PK 144/05

Uchwała SN z dnia 9 marca 2006 r. sygn. II UZP 19/05

Wyrok SN z dnia 9 marca 2006 r. sygn. II UK 98/05

Uchwała SN z dnia 9 marca 2006 r. sygn. II UZP 1/06

Wyrok SN z dnia 9 marca 2006 r. sygn. II BP 6/05

Uchwała SN z dnia 9 marca 2006 r. sygn. II UZP 18/05

Wyrok SN z dnia 9 marca 2006 r. sygn. II PK 235/05

Wyrok SN z dnia 7 marca 2006 r. sygn. I PK 146/05

Wyrok SN z dnia 7 marca 2006 r. sygn. I UK 195/05

Wyrok SN z dnia 7 marca 2006 r. sygn. I UK 349/04

Uchwała SN z dnia 7 marca 2006 r. sygn. I PZP 5/05

Wyrok SN z dnia 7 marca 2006 r. sygn. I PK 128/05

Wyrok SN z dnia 23 lutego 2006 r. sygn. I PK 182/05

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 22 lutego 2006 r. sygn. I UZP 4/05

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 22 lutego 2006 r. sygn. I UZP 4/05

Uchwała SN z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. II PZP 13/05

Uchwała SN z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. II PZP 13/05

Uchwała SN z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. II UZP 16/05

Uchwała SN z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. II UZP 16/05

Uchwała SN z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. II PZP 11/05

Uchwała SN z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. II PZP 13/05

Uchwała SN z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. II PZP 13/05

Uchwała SN z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. II PZP 13/05

Postanowienie SN z dnia 8 lutego 2006 r. sygn. III UZP 3/05

Wyrok SN z dnia 3 lutego 2006 r. sygn. II PK 158/05

Wyrok SN z dnia 3 lutego 2006 r. sygn. II PK 158/05

Wyrok SN z dnia 3 lutego 2006 r. sygn. II PK 161/05

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 26 stycznia 2006 r. sygn. III UZP 2/05

Postanowienie SN z dnia 26 stycznia 2006 r. sygn. III KAS 1/05

Wyrok SN z dnia 24 stycznia 2006 r. sygn. I PK 124/05

Wyrok SN z dnia 19 stycznia 2006 r. sygn. III BP 3/05

Wyrok SN z dnia 18 stycznia 2006 r. sygn. II BU 1/05

Postanowienie SN z dnia 17 stycznia 2006 r. sygn. I PK 143/05

Postanowienie SN z dnia 13 stycznia 2006 r. sygn. I UZ 47/05

Wyrok SN z dnia 13 stycznia 2006 r. sygn. I UK 155/05

Wyrok SN z dnia 13 stycznia 2006 r. sygn. I UK 145/05

Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2006 r. sygn. II PK 113/05

Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2006 r. sygn. II PK 110/05

Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2006 r. sygn. II PK 106/05

Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2006 r. sygn. II PK 113/05

Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2006 r. sygn. II PK 118/05