Pracownikowi, w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, przysługuje prawo do wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłku chorobowego za okres czasowej niezdolności do pracy lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną. Pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, mianowania, powołania, wyboru oraz spółdzielczej umowy o pracę. Do kategorii tej zaliczamy również pracowników młodocianych.
Wynagrodzenie i zasiłek chorobowy
Pracownikowi niezdolnemu do pracy z powodu czasowej niezdolności do pracy lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną przysługuje prawo do wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłku chorobowego.
Pracownikowi, który choruje po raz pierwszy w danym roku kalendarzowym przysługuje prawo do 33 dni wynagrodzenia chorobowego wypłacanego ze strony pracodawcy. Pracownikowi, który ukończył 50 rok życia, przysługuje 14 dni wynagrodzenia chorobowego w przypadku niezdolności do pracy z powodu choroby w roku kalendarzowego następującym po osiągnięciu 50 roku życia.
Rekomendowany produkt: Kodeks pracy 2016 z komentarzem + poradnik w prezencie
Oczywiście jeśli niezdolność do pracy trwa dłużej niż 33/14 dni to pracownik nabywa prawo do zasiłku chorobowego odpowiednio od 34/15 dnia niezdolności do pracy.
Do limitu 33 dni (lub odpowiednio 14 dni) niezdolności do pracy, za którą przysługuje pracownikowi prawo do wynagrodzenia chorobowego, należy zsumować wszystkie dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym, nawet jeśli między nimi wystąpiły przerwy i nie jest to nieprzerwana niezdolność do pracy.
Niezdolność do pracy na przełomie roku kalendarzowego
Może zdarzyć się tak, że pracownik będzie przebywał na zwolnieniu lekarskim na przełomie roku kalendarzowego. Jeśli pracownik w dniu 31 grudnia zachowuje prawo do wynagrodzenia chorobowego to od 1 stycznia następnego roku kalendarzowego nadal będzie miał prawo do wynagrodzenia chorobowego. Wynagrodzenie chorobowe będzie mu przysługiwało z limitu 33/14 dni wynagrodzenia chorobowego przysługującego w nowym roku kalendarzowym.
Pracownik stał się niezdolny do pracy po raz pierwszy w 2014 r. Pracownik przestawił pracodawcy orzeczenie lekarskie na okres od 21 grudnia 2014 r. do 15 lutego 2015 r. Pracownik nie ukończył 50 roku życia. Za okres od 21 grudnia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. przysługiwało mu prawo do 11 dni wynagrodzenia chorobowego z puli przysługującego wynagrodzenia chorobowego w 2014 r. Pracownik od 1 stycznia 2015 r. do 2 lutego 2015 r. nadal miał prawo do wynagrodzenia chorobowego i wykorzystał 33 dni wynagrodzenia chorobowego z limitu przysługującego mu w 2015 r. Od 3 lutego 2015 r. do 15 lutego 2015 r. pracownik zachował prawo do zasiłku chorobowego.
Natomiast pracownik, który w dniu 31 grudnia korzysta z zasiłku chorobowego z tytułu orzeczonej czasowej niezdolności do pracy to w trakcie kontynuowanej niezdolności do pracy od 1 stycznia nowego roku kalendarzowego zachowuje prawo do zasiłku chorobowego. Dopiero w przypadku jednodniowej przerwy w pobieraniu zasiłku chorobowego, pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego w nowym roku kalendarzowym, pod warunkiem, że będzie niezdolny do pracy w powodu choroby.
Wypadek przy pracy lub choroba zawodowa
Przyczyną niezdolności do pracy jest nie tylko choroba, czy odosobnienie w związku z chorobą zakaźną. Przyczyną niezdolności do pracy może być wypadek przy pracy lub choroba zawodowa. Pracownikowi od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową przysługuje prawo do zasiłku chorobowego, wypłacanego z ubezpieczenia wypadkowego – odmiennie, jak w przypadku choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – płaconego z ubezpieczenia chorobowego.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U.2014.1502 j.t.)
Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2014.159 j.t.)
Dołącz do nas na Facebooku!