Od 7 września 2019 r. obowiązują zmiany w przepisach Kodeksu pracy, które dotyczą:
- dyskryminacji i równego traktowania,
- mobbingu,
- szczególnych uprawnień pracowników – innych (niż matka/ojciec) członków najbliższej rodziny,
- przedawnienia roszczeń ze stosunku pracy,
- świadectw pracy.
Więcej o zmianach przeczytasz >>> Najważniejsze zmiany w Kodeksie pracy od 7 września 2019 r.
Zmiany w świadectwie pracy
- W wyniku nowelizacji Kodeksu pracy zostały wydłużone terminy związane ze sprostowaniem świadectwa pracy na wniosek pracownika.
W sytuacji, gdy pracownik dopatrzy się błędów w świadectwie pracy, może wystąpić o jego sprostowanie. Do 6 września 2019 r. miał na to 7 dni. Z kolei, od 7 września 2019 r. pracownik będzie mógł w ciągu 14 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy. Natomiast w razie, gdy pracodawca nie uwzględni wniosku pracownika, pracownik będzie miał 14 dni na skierowanie sprawy do sądu pracy (przed zmianami termin ten wynosił 7 dni). Z kolei w razie niezawiadomienia przez pracodawcę o odmowie sprostowania świadectwa pracy, pracownik będzie mógł wnieść żądanie sprostowania świadectwa pracy do sądu pracy. – art. 97 § 21 Kodeksu pracy.
- Kodeks pracy został poszerzony o zapis rozporządzenia mówiący o terminie wydania świadectwa pracy. Od 7 września 2019 r., pracodawca ma obowiązek wydać pracownikowi świadectwo pracy w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, pod warunkiem, że nie nawiązuje z nim kolejnego stosunku pracy w terminie 7 dni od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy o pracę. Przed zmianami - przepisy stanowiły o wydaniu świadectwa pracy niezwłocznie.
Ponadto art. 97 § 1 Kodeksu pracy został uzupełniony o regulację, z której wynika, że pracodawca ma prawo przesłać pracownikowi świadectwo pracy w terminie 7 dni od rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, jeśli z przyczyn obiektywnych wydanie tego dokumentu nie było możliwe w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.
Polecamy: Kodeks pracy 2019. Praktyczny komentarz z przykładami
-
Wprowadzono sankcje za nieterminowe wydanie świadectwa pracy. Doprecyzowano art. 282 § 1, zgodnie z którym od 7 września za nieterminowe wydanie świadectwa pracy grozi kara grzywny od 1 000 do 30 000 zł. Przed zmianami przepisy stanowiły o karach za niewydanie pracownikowi świadectwa pracy.
- Do Kodeksu pracy wprowadzono nowe przepisy:
- Prawo do wystąpienia do sądu pracy z żądaniem wydania świadectwa pracy. W przypadku niewydania przez pracodawcę świadectwa pracy pracownikowi będzie przysługiwało prawo wystąpienia do sądu pracy z żądaniem zobowiązania pracodawcy do wydania świadectwa pracy.
- jeżeli pracodawca nie istnieje albo z innych przyczyn wytoczenie przeciwko niemu powództwa o zobowiązanie go do wydania świadectwa pracy jest niemożliwe – pracownikowi będzie przysługiwało prawo wystąpienia do sądu pracy z żądaniem ustalenia uprawnienia do otrzymania świadectwa pracy.
- z powyższymi żądaniami pracownik będzie mógł wystąpić w każdym czasie przed upływem terminu przedawnienia.
Zmiany we wzorze świadectwa pracy
W związku ze zmianami w przepisach dotyczących świadectwa pracy obowiązującymi od 7 września 2019 r., koniecznym było znowelizowanie rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy. Stąd też od 7 września obowiązuje rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 sierpnia 2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadectwa pracy (Dz.U. z 2019 r., poz. 1709), w którym m.in.:
- „§ 3. otrzymał brzmienie: W przypadku upoważnienia przez pracownika innej osoby do odbioru świadectwa pracy upoważnienie może być dostarczone pracodawcy w postaci papierowej lub elektronicznej.”;
- uchylono § 4 i § 6 rozporządzenia z 30 grudnia 2016 r.,;
- § 7 ust. 5 otrzymał brzmienie: „5. W przypadkach określonych w ust. 1 zdanie drugie oraz w ust. 2, 4 i 4a pracodawca, najpóźniej w dniu wydania pracownikowi nowego świadectwa pracy, usuwa z akt osobowych pracownika i niszczy poprzednio wydane świadectwo pracy w sposób uniemożliwiający odtworzenie jego treści.”.
Zmiany w pouczeniu
Od 7 września pracodawca nie ma obowiązku wskazywania w pouczeniu właściwego sądu pracy, do którego pracownik może złożyć powództwo o sprostowanie świadectwa pracy.
Kwestia konieczności i sposobu wskazania sądu właściwego budziła wątpliwości. Obowiązku takiego nie nakładają bowiem przepisy Kodeksu pracy (obecnie brak pouczenia o prawie odwołania się do właściwego sądu pracy może stanowić podstawę do przywrócenia terminu dokonania tej czynności). To przepisy Kodeksu postępowania cywilnego określają właściwość miejscową sądów jako właściwość ogólną oraz w szczególny sposób w sprawach z zakresu prawa pracy jako tzw. właściwość przemienną.
Powództwo w sprawach z zakresu prawa pracy może być wytoczone bądź przed sądem właściwości ogólnej pozwanego, bądź przed sądem, w którego okręgu praca jest, była lub miała być wykonywana, bądź przed sądem, w którego okręgu znajduje się zakład pracy. Wybór między tymi sądami należy do powoda.
Od 7 września pouczenie brzmi:
Pracownik może w ciągu 14 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy. W razie nieuwzględnienia wniosku pracownikowi przysługuje, w ciągu 14 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy, prawo wystąpienia z żądaniem jego sprostowania do sądu pracy. W przypadku niezawiadomienia przez pracodawcę o odmowie sprostowania świadectwa pracy, żądanie sprostowania świadectwa pracy wnosi się do sądu pracy. (podstawa prawna — art. 97 § 21 Kodeksu pracy).
Nowy pomocniczy wzór
>>> Pobierz aktualny wzór świadectwa pracy <<<
Jak wypełnić - instrukcja
1.Nr REGON-PKD - stanowi identyfikator pracodawcy nadany przez właściwy wojewódzki urząd statystyczny.
NIP - stanowi numer identyfikacji podatkowej pracodawcy nadany przy użyciu Centralnego Rejestru Podmiotów – Krajowej Ewidencji Podatników.
2. Data - w przypadku wystawiania nowego świadectwa pracy, zgodnie z § 7 ust. 1, 2, 4 i 4a rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 1289, z późn. zm.), pracodawca wskazuje datę, w której wystawia to świadectwo.
3. W ust. 1
- pracodawca zatrudniający pracownika przejętego od innego pracodawcy na zasadach określonych przepisami art. 231Kodeksu pracy lub przepisami odrębnymi wskazuje również okres jego zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy (poprzednich pracodawców) i wskazuje tego pracodawcę (tych pracodawców),
- pracodawca wskazuje adres zatrudnienia pracownika w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy, a także okresy poprzedniego zatrudnienia u tego pracodawcy, jeżeli nie wydał świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem poprzedniego stosunku pracy lub poprzednich stosunków pracy, zgodnie z art. 97 § 1 i 11 Kodeksu pracy.
4. W ust. 4 lit. a
- pracodawca wskazuje jeden z trybów rozwiązania stosunku pracy określonych w art. 231 § 4 lub § 5, w art. 30 § 1, w art. 48 § 2, w art. 683, w art. 201 § 2 Kodeksu pracy lub w przepisach odrębnych. Dodatkowo w przypadku rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 30 § 1 Kodeksu pracy:
- za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia - pracodawca wskazuje stronę stosunku pracy składającą oświadczenie woli w tej sprawie,
- bez wypowiedzenia - pracodawca wskazuje art. 52 albo art. 53 albo art. 55 Kodeksu pracy,
- na mocy porozumienia stron albo za wypowiedzeniem z przyczyn niedotyczących pracownika - pracodawca wskazuje art. 1 albo art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. 2018 poz. 1969).
5. W ust. 6:
w pkt 1 - pracodawca wskazuje wyłącznie liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy, wykorzystanego w naturze lub za które przysługuje ekwiwalent pieniężny; odrębnie wskazuje się liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego, wykorzystanego przez pracownika do dnia ustania stosunku pracy, na podstawie art. 1672 Kodeksu pracy.
w pkt 3 i 4 - pracodawca wskazuje wykorzystany urlop ojcowski i rodzicielski tylko w przypadku, gdy pracownik ze względu na wiek dziecka mógłby korzystać z takiego urlopu w kolejnym stosunku pracy; w przypadku gdy pracownik wykorzystywał więcej niż jeden urlop ojcowski lub rodzicielski - pracodawca wskazuje odrębnie urlop wykorzystany na każde z dzieci, podając imię i nazwisko dziecka,
w pkt 5 - w przypadku gdy pracownik wykorzystał więcej niż jeden urlop wychowawczy - pracodawca wskazuje odrębnie urlop wykorzystany na każde z dzieci, podając imię i nazwisko dziecka,
w pkt 11 - pracodawca wskazuje okres zatrudnienia pracownika, przypadający do dnia 31 grudnia 2008 r., przy wykonywaniu prac, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. poz. 43, z późn. zm.) – oraz stanowiska, na których te prace były wykonywane, przy uwzględnieniu treści § 1 ust. 2–4 tego rozporządzenia,
w pkt 12 - pracodawca informuje o wykorzystaniu przez pracownika dodatkowego urlopu albo innych uprawnień i świadczeń tylko w zakresie mającym wpływ na uprawnienia pracownicze u kolejnego pracodawcy, wynikające z przepisów prawa pracy w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy,
w pkt 13 - pracodawca wskazuje przypadające w okresie zatrudnienia okresy nieskładkowe określone w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270, z późn. zm.).
6. W ust. 8 pracodawca zamieszcza informację:
1) o należnościach ze stosunku pracy uznanych przez niego i niewypłaconych pracownikowi do dnia ustania stosunku pracy z powodu braku środków finansowych;
2) na żądanie pracownika:
a) o wysokości i składnikach wynagrodzenia,
b) o uzyskanych kwalifikacjach,
c) o prawomocnym orzeczeniu sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub przyznaniu mu odszkodowania, gdy zachodzi przypadek określony w § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy, przy czym pracodawca, uzupełniając treść świadectwa pracy o tę informację, podpisuje ją i opatruje datą.
Podstawa prawna:
Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 sierpnia 2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadectwa pracy.