Zasada trzeciej umowy, jako umowy o pracę na czas nieokreślony została wprowadzona w dniu wejścia w Polski do Unii Europejskiej.
Zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca.
Przekroczenie 1 miesiąca następuje, gdy przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę trwa co najmniej 31 dni.
Zobacz: Podróż służbowa - porada
W celu obejścia prawa, na mocy którego trzecia umowa na czas określony traktowana jest jako umowa na czas nieokreślony, pracodawcy zawierali z pracownikami porozumienia, w których uzgadniali przedłużenie okresu wykonywania pracy bez zawierania kolejnej umowy o pracę. Jednak zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się za zawarcie, od dnia następującego po jej rozwiązaniu, kolejnej umowy o pracę na czas określony.
Regulacja ta nie dotyczy umów o pracę na czas określony zawartych:
- w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
- w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym albo zadań realizowanych cyklicznie.
Zasadą trzeciej umowy, jako umowy na czas nieokreślony dotyczy umowy o pracę na czas określony. Bierze się pod uwagę tylko umowy o prace określonego rodzaju, czyli umowy zawarte na czas określony i to z wyjątkiem umowy na zastępstwo. Nie dotyczy to innych rodzajów umów terminowych czyli umowy na okres próbny i umowy na czas wykonania określonej pracy.
Zobacz serwis: Zatrudnienie