W takiej sytuacji, kodeks pracy daje pracownikowi możliwość zwrócenia się do sądu pracy. Omawiany artykuł stanowi, że jeżeli postępowanie przed komisją pojednawczą nie doprowadziło do zawarcia ugody, komisja na żądanie pracownika, zgłoszone w terminie 14 dni od dnia zakończenia postępowania pojednawczego, przekazuje niezwłocznie sprawę sądowi pracy. Aby zatem sprawa została skierowana na drogę postępowania sądowego konieczny jest wniosek pracownika, komisja nie może podjąć takiego działania z urzędu.
Zobacz: Kiedy nie można zawrzeć ugody? (art. 253)
Czy pracownik musi pisać pozew?
W sytuacji, kiedy pracownik zgłosi komisji pojednawczej w odpowiednim, maksymalnie 14-dniowym terminie wniosek o przekazanie sprawy do sądu, nie jest wymagane pisanie pozwu. W takim wypadku wcześniejszy wniosek o polubowne załatwienie sporu przez komisję zastępuje wówczas pozew. Najważniejsze jest jasno wyrażone żądanie pracownika, że chce dochodzić roszczeń w procesie, kwestie formalne mają tu drugorzędne znaczenie.
Następną ważną dla pracownika kwestią jest to, że jeżeli spóźni się ze złożeniem wniosku do komisji pojednawczej i termin bezskutecznie upłynie, nie oznacza to zamknięcia drogi dla rozstrzygnięcia. Kodeks pracy zezwolił pracownikowi wnieść w takiej sytuacji pozew do sądu pracy na zasadach ogólnych w formie powództwa przeciwko pracodawcy. W takim przypadku pracownik musi napisać pozew według obowiązujących standardów, a także samemu złożyć go do sądu pracy. Rola komisji pojednawczej kończy się bowiem w takim wypadku już na etapie niezawarcia ugody.
Zobacz serwis: Wynagrodzenie
Reasumując, bez wyraźnego żądania pracownika, komisja nie przekaże wniosku i sprawa nie otrzyma dalszego biegu.
Podstawa prawna: art. 254 Kodeksu pracy