Składki na FGŚP
Obowiązek opłacania składek na ten fundusz ciąży na pracodawcy w związku z prowadzoną działalnością i zatrudnianiem pracowników lub osoby wykonujące pracę zarobkową na innej podstawie niż stosunek pracy, jeżeli z tego tytułu podlegają obowiązkowi ubezpieczeń społecznych.
Podstawę wymiaru składek na FGŚP stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia górnej rocznej podstawy wymiaru składek. Składka procentowa składki na FGŚP wynosi 0,10% podstawy wymiaru.
Składek na FGŚP nie opłaca się za:
- Pracowników powracających do pracy po urlopie macierzyńskim dodatkowym urlopie macierzyńskim, urlopie rodzicielskim czy urlopie wychowawczym przez 36 miesięcy licząc od pierwszego miesiąca po powrocie do pracy takiego pracownika,
- Nowozatrudnionych pracowników powyżej 50. roku życia- za osoby zatrudnione, które ukończyły 50. Rok życia i w okresie 30 dni przed zatrudnieniem pozostawały w ewidencji bezrobotnych powiatowego urzędu pracy, nie opłaca się składek na FGŚP przez 12 miesięcy, począwszy od 1. Miesiąca po zawarciu umowy o pracę.
- Pracowników, którzy osiągnęli wiek : kobiety- min. 55 lat, mężczyźni – min. 60 lat.
Rekomendowany produkt: 100 pytań o wynagrodzenia w 2015 r. (książka)
Różnica między składkami na FP a FGŚP
Przy opłacaniu składek na FGŚP nie ma znaczenia czy wynagrodzenie osiągane przez pracownika stanowi kwotę niższą, równą lub wyższą od minimalnego wynagrodzenia za pracę, co ma znaczenie przy opłacaniu składek na Fundusz Pracy.
Zadaj pytanie: FORUM
Niewypłacalność pracodawcy
Nawiązując jednak do niewypłacalności pracodawcy, występuje ona po upływie 2 miesięcy od faktycznego zaprzestania działalności przez pracodawcę. O niewypłacalności pracodawcy decyduje sąd upadłościowy na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze.
Niewypłacalność pracodawcy oznacza negatywne konsekwencje dla pracowników, a mianowicie brak wypłaty wynagrodzenia za pracę, a w przypadku zwolnienia pracowników - brak odpraw, ekwiwalentów za niewykorzystane urlopy i innych świadczeń.
Dochodzenie roszczeń o wynagrodzenia za pracę
Wykaz niezaspokojonych roszczeń pracowniczych sporządza pracodawca, syndyk masy upadłościowej, likwidator lub inna osoba sprawująca zarząd majątkiem pracodawcy w ciągu jednego miesiąca od daty niewypłacalności, czyli daty wydania postanowienia sądu upadłościowego.
Taki wykaz składa się do marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy, do którego o wypłatę świadczeń może wystąpić nawet sam pracownik, były pracownik lub uprawnieni do renty rodzinnej członkowie rodziny zmarłego pracownika lub zmarłego byłego pracownika.
Lepsza ochrona pracowników w razie niewypłacalności pracodawcy
Taki wniosek nie może być złożony w terminie wcześniejszym niż po upływie 2 tygodni od terminów, które przysługują na sporządzenie wykazu przez pracodawcę, syndyka itp. Marszałek województwa po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku niezwłocznie dokonuje wypłaty.
Jeżeli niewypłacalność pracodawcy wiąże się z brakiem środków finansowych i zaprzestaniem działalności, pracownicy mogą otrzymać z FGŚP zaliczki na poczet przysługujących im świadczeń niewypłaconych przez pracodawcę.
Wynagrodzenia, dodatki wyrównawcze oraz składki ZUS podlegają zaspokojeniu za okres nie dłuższy niż 3 miesiące poprzedzające datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy albo za okres nie dłuższy niż 3 miesiące poprzedzające ustanie stosunku pracy, jeżeli to przypada w czasie nie dłuższym niż 9 miesięcy przed datą wystąpienia niewypłacalności pracodawcy.
Ekwiwalent za urlop podlega zaspokojeniu, jeżeli ustanie stosunku pracy nastąpiło w okresie nie dłuższym niż 9 miesięcy poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy. Odprawa pieniężna i odszkodowanie za skrócony okres wypowiedzenia ulega zaspokojeniu , gdy stosunek pracy ustał w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące po dacie niewypłacalności.
Składki ZUS, składki na FGŚP i FP w 2015 r.
Świadczenia te będą zaspokajane także w przypadku, gdy uprawnienie do nich powstanie w dniu niewypłacalności pracodawcy lub w dniu ustania stosunku pracy.
Łączna kwota zaspokajanych świadczeń za jeden miesiąc nie może przekroczyć kwoty ogłaszanego przez Prezesa GUS przeciętnego wynagrodzenia za poprzedni kwartał ogłoszonego przed wypłatą świadczeń. Dotyczy to przede wszystkim wynagrodzenia za pracę, ekwiwalentów, dodatków wyrównawczych i składek ZUS. Wyjątkiem jest odprawa i odszkodowanie za skrócony okres wypowiedzenia, których wysokość może opiewać na kwotę przeciętnego wynagrodzenia lub jego wielokrotność.
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, Dz. U. z 2014 r. , poz. 272 z późn. zm.
- Ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze, Dz. U. 2003 nr 60 poz. 535