Przejście zakładu na innego pracodawcę a PPK
W razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, w trybie art. 23[1] kodeksu pracy, staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Takie zdarzenie ma wpływ na obowiązki pracodawcy związane z PPK, ale nie powoduje, że musi on wdrożyć ten program szybciej niż w terminach wyznaczonych przez przepisy przejściowe ustawy o PPK.
Przejęcie pracowników w trybie art. 23 [1] k.p. nie stanowi podstawy do zapewnienia im ciągłości oszczędzania w PPK. Jeśli przejmowany pracodawca wprowadził już PPK, a przejmujący tego jeszcze nie uczynił, to przejmowani pracownicy u nowego pracodawcy będą mogli oszczędzać w PPK dopiero po wdrożeniu przez niego programu. Dla pracowników będących uczestnikami PPK oznacza to, że będą mieli przerwę w oszczędzaniu. Wynika to z tego, że ustawa o PPK nie nakłada na przejmującego pracodawcę obowiązku szybszego zawarcia umowy o zarządzanie PPK i umowy o prowadzenie PPK niż w terminach wynikających z art. 134 i art. 137 ustawy o PPK.
Pracodawca, do którego przepisy ustawy o PPK mają zastosowanie od 1 stycznia 2021 r., ma obowiązek zawarcia umowy o zarządzanie PPK do 23 kwietnia, a umowy o prowadzenie PPK do 10 maja br. Jeśli np. w połowie stycznia przejął pracowników w trybie art. 23[1] k.p., nie ma to wpływu na wskazane wyżej terminy wdrożenia przez niego programu PPK – nawet, gdyby osoby te oszczędzały w PPK u dotychczasowego pracodawcy. Zawierając umowę o prowadzenie PPK np. 10 maja, czyli w ostatnim dopuszczalnym dla niego terminie, pracodawca ten ma obowiązek zawrzeć ją m.in. dla pracowników przejętych przez niego w połowie stycznia.
Kiedy termin na wdrożenie PPK będzie krótszy?
W przypadku, gdy terminy na zawarcie wyżej wymienionych umów są ustalane przez pracodawcę zgodnie z art. 8 ust. 1 i art. 16 ustawy o PPK (dot. to np. podmiotów powstałych w 2021 roku), omawiany sposób przejęcia pracowników może jednak skrócić terminy na wdrożenie PPK przez nowego pracodawcę. Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o PPK, do okresu zatrudnienia przejętych pracowników nowy pracodawca wlicza bowiem także ich okresy zatrudnienia z poprzednich 12 miesięcy u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła w trybie art. 23[1] k.p.
Przykładowo, jeśli pracodawca zatrudniłby pierwszych pracowników dopiero 1 maja br., ale byli to pracownicy przejęci przez niego od poprzedniego pracodawcy w trybie art. 23[1] k.p., w związku z czym już w momencie zatrudnienia u nowego pracodawcy mieliby co najmniej 3-miesięczny (90-dniowy) okres zatrudnienia, to ten pracodawca miałby obowiązek zawrzeć umowę o prowadzenie PPK do 10 czerwca br., a umowę o zarządzanie PPK do 26 maja br.
Powyższe obliczenia wynikają z art. 16 ustawy o PPK, w którym mowa o obowiązku zawarcia umowy o prowadzenie PPK po upływie trzeciego miesiąca zatrudnienia w podmiocie zatrudniającym, nie później niż do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin 3 miesięcy zatrudnienia. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o PPK, umowę o zarządzanie PPK podmiot zatrudniający musi zawrzeć nie później niż na 10 dni roboczych przed dniem, w którym w stosunku do pierwszej osoby zatrudnionej podmiot ten ma obowiązek zawrzeć umowę o prowadzenie PPK.
Polecamy: Pracownicze plany kapitałowe. Obowiązki pracodawcy
Więcej na temat PPK na mojeppk.pl i pod nr telefonu 800 775 775. Zachęcamy również do korzystania z bezpłatnych szkoleń prowadzonych przez ekspertów PFR Portal PPK. Na szkolenia można zapisać się tutaj: https://www.mojeppk.pl/szkolenia.html