Zasady zatrudniania cudzoziemców
Cudzoziemiec to obywatel obcego państwa.
Zasady zatrudniania cudzoziemców w Polsce określa ustawa o cudzoziemcach. Wskazuje ona warunki, na jakich obywatele innych państw mogą podejmować pracę.
Zatrudnienie cudzoziemców z krajów należących do UE, państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej jest w zasadzie nieograniczone (wyjątki dotyczą państw przystępujących, jeżeli inne państwo UE zastrzegło okresowo ograniczenia w dostępie do swojego rynku pracy). Ustawa o cudzoziemcach nie ma do nich zastosowania.
Obostrzenia dotyczą natomiast zatrudniania osób spoza UE. Regulujące zatrudnianie pracowników spoza UE ustawa o cudzoziemcach oraz umowy międzynarodowe wskazują zasady dwustronnej współpracy państw. Przy zatrudnianiu cudzoziemca spoza UE obowiązuje jedna procedura, w której uzyskuje on zezwolenie zarówno na pobyt, jak i na pracę. Zezwolenie na pobyt czasowy jest wydawane na okres 3 lat. Utrata przez cudzoziemca pracy nie skutkuje automatycznie utratą zezwolenia na pobyt czasowy. Pozwolenie na pracę jest ważne przez 1 rok. Cudzoziemiec może więc na jego podstawie uzyskać kolejne zatrudnienie.
Rekomendowany produkt: Umowy terminowe po zmianach (książka)
Umowa o pracę może być zawarta z cudzoziemcem również w innym języku niż polski. Musi być zawarta w języku polskim, jeżeli osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy lub praca ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Polski. Dopuszcza się wówczas inną wersję językową, obok języka polskiego, jednak polska wersja językowa jest obowiązująca. Do zawartego stosunku pracy stosuje się również polskie przepisy prawa pracy. Umowa o pracę lub inny dokument wynikający z zakresu prawa pracy mogą być także sporządzone w języku obcym na wniosek osoby świadczącej pracę władającej tym językiem, niebędącej obywatelem polskim, pouczonej uprzednio o prawie do sporządzenia umowy lub innego dokumentu w języku polskim.
Wynagrodzenie cudzoziemca
Cudzoziemiec zatrudniony w Polsce podlega polskim przepisom prawa pracy i podobnie jak polscy pracownicy ma prawo do godziwego wynagrodzenia za wykonaną pracę. Wynagrodzenie powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu. Powinno też uwzględniać ilość i jakość świadczonej pracy. Cudzoziemcowi przysługuje także prawo do minimalnego wynagrodzenia za pracę. Wynagrodzenie oferowane cudzoziemcowi przez polskiego pracodawcę nie może być niższe od wynagrodzenia pracowników wykonujących pracę porównywalnego rodzaju lub na porównywalnym stanowisku.
Ubezpieczenie cudzoziemca
Jeżeli pobyt cudzoziemca nie ma charakteru stałego i jest on zatrudniony w placówce dyplomatycznej innego państwa, konsulatach, misjach lub misjach specjalnych albo innych instytucjach międzynarodowych, to nie podlega ubezpieczeniom społecznym w Polsce. Regulacje dotyczące stosowania właściwego ustawodawstwa w odniesieniu do cudzoziemców podejmujących pracę najemną lub działalność na własny rachunek na terenie państw UE są zawarte w rozporządzeniu Rady i Parlamentu Europejskiego (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Zgodnie z tymi przepisami, co do zasady, cudzoziemcy podlegają ustawodawstwu tego państwa, w którym zamieszkują.
Zadaj pytanie na FORUM