Zgodnie z art. 57 § 1 kodeksu pracy w przypadku ponownego podjęcia pracy w związku z przywróceniem do pracy na podstawie wyroku sądu, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 3 miesiące, ale też nie krócej niż za jeden miesiąc. Pracownikowi takiemu wlicza się do okresu zatrudnienia okres pozostawania bez pracy, za który przyznano wynagrodzenie, czyli w powyższym przypadku za 3 miesiące. Za ten okres pracodawca będzie zobowiązany odprowadzić składki na ubezpieczenie społeczne. Okres czterech miesięcy, za który nie przyznano Pani wynagrodzenia, nie jest uważany za przerwę w zatrudnieniu pociągającą za sobą utratę uprawnień uzależnionych od nieprzerwanego zatrudnienia. Jednak za ten czas pracodawca nie ma obowiązku odprowadzania składek ZUS.
Dowiedz się także: Czy pracodawca zawsze musi wyrazić zgodę na urlop na żądanie?
Natomiast na świadectwie pracy określany jest m.in. okres zatrudnienia u danego pracodawcy. Wliczony do tego okresu będzie jedynie czas, za jaki Pani otrzymała wynagrodzenie - czyli 3 miesiące. Okres pozostawania bez pracy, za który nie zostało przyznane wynagrodzenie nie zostanie oznaczony w świadectwie pracy.
W związku z tym, że prawo do urlopu wypoczynkowego uzależnione jest od pozostawania w stosunku pracy, należy go naliczyć jedynie za okres, za który zostało przyznane pracownikowi wynagrodzenie. Zgodnie z art. 57 § 1 kodeksu pracy wynagrodzenie takie przysługuje za czas pozostawania bez pracy. Sąd Najwyższy uznał, że czas pozostawania bez pracy obejmuje miesiące bezpośrednio następujące po dniu rozwiązania umowy o pracę. W analizowanym przypadku, sąd pracy zasądził na rzecz pracownika wynagrodzenie za okres 3 miesięcy pozostawania bez pracy. Urlop wypoczynkowy należy zatem naliczyć za okres 3 miesięcy, za które przyznano pracownikowi wynagrodzenie, liczone od dnia następującego po rozwiązaniu umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym.
Polecamy serwis: Kodeks pracy