Zgodnie z Kodeksem pracy, pracownik zatrudniony co najmniej 6 miesięcy ma prawo do urlopu wychowawczego w wymiarze do 3 lat w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 4 roku życia. Jeżeli zatem pracownica spełnia ten warunek, przysługują jej wszystkie przywileje związane z korzystaniem z takiego urlopu.
Do sześciomiesięcznego okresu zatrudnienia wlicza się poprzednie okresy zatrudnienia.
Urlop wychowawczy może być wykorzystany maksymalnie w czterech częściach i jest udzielany na wniosek pracownika. Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego do dnia zakończenia tego urlopu. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy w tym czasie jest dopuszczalne tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także gdy zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
Polecamy: Jak prawidłowo wypełnić wniosek o urlop wychowawczy?
Jednym z uprawnień przysługujących pracownikowi korzystającemu z urlopu wychowawczego jest prawo do obniżenia wymiaru czasu pracy. Zgodnie z art. 186(7) Kodeksu pracy, pracownik uprawniony do urlopu wychowawczego może złożyć pracodawcy pisemny wniosek o obniżenie jego wymiaru czasu pracy do wymiaru nie niższego niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy w okresie, w którym mógłby korzystać z takiego urlopu. Najistotniejsze dla omawianego problemu jest zdanie drugie tego artykułu, zgodnie z którym pracodawca musi taki wniosek pracownika uwzględnić.
Powyższe oznacza, że pracodawca nie może odmówić pracownikowi obniżenia wymiaru czasu pracy, jeżeli jest on uprawniony do korzystania z urlopu wychowawczego.
Odmowa obniżenia wymiaru czasu pracy jest naruszeniem praw pracowniczych i stanowi wykroczenie przeciwko prawom pracowniczym, za które grozi grzywna w wysokości do 2.000 zł.
Polecamy: Urlop wychowawczy - poradnik