Generalna nowelizacja Kodeksu pracy z 2003 r., dostosowująca przepisy do regulacji europejskich wprowadziła w art. 130 § 2 k.p. zasadę, zgodnie z którą każde święto występujące w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin. Jeżeli jednak w tygodniu obejmującym 7 dni od poniedziałku do niedzieli wystąpią 2 święta w inne dni niż niedziela, obniżenie wymiaru czasu pracy o 8 godzin następuje tylko z tytułu jednego z tych świąt. W tym brzmieniu przepis obowiązywał do końca listopada 2006 r. Wówczas Sejm uchwalił ustawę z 18 października 2006 r. nowelizującą Kodeks pracy, która ustaliła obecnie obowiązujące brzmienie art. 130 § 2 k.p.
Czy za święto w sobotę można oddać pracownikom wolne skracając godziny pracy >>
Wkrótce po wejściu w życie nowelizacji Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan skierowała do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie zgodności z Konstytucją RP wspomnianej wyżej ustawy nowelizującej Kodeks pracy z 2006 r. Lewiatan nie odnosił się do merytorycznej zmiany kodeksu, ale do uchybień legislacyjnych, jakie miały – zdaniem PKPP – wystąpić. Mianowicie nowelizacja z 2006 r. weszła w życie 30 listopada 2006 r., a ustawę ogłoszono dopiero 29 listopada. Okres wejścia w życie (vacatio legis) ustawy wynosił więc zaledwie 1 dzień. Z tego też względu przedstawiciele Lewiatana wskazali na potencjalne naruszenie zasady demokratycznego państwa prawa (art. 2 Konstytucji RP) przez naruszenie zasad poprawnej legislacji i zaufania obywatela do państwa i prawa. Pracodawcy twierdzili, że zmiana ta jest dla nich ewidentnie niekorzystna i spowodowała obowiązek zapłacenia za dzień wolny od pracy.
Argumentacja Lewiatana nie została jednak przyjęta przez Trybunał Konstytucyjny, który orzekł, że kwestionowane przepisy są zgodne z Konstytucją RP.
Uzasadniając wyrok, Trybunał wskazał, że brak podstaw do stwierdzenia, że pracodawcy zrzeszeni w PKPP Lewiatan zostali całkowicie zaskoczeni zmianą. Rządowy projekt ustawy nowelizującej został opublikowany w Biuletynie Informacji Publicznej i był dostępny dla zainteresowanych na długo przed uchwaleniem ustawy. Projektowana ustawa była przekazana w ramach konsultacji społecznych PKPP Lewiatan, przy czym nie zgłoszono uwag w ustawowym terminie.
Ponadto – na co wskazał Trybunał – przepis art. 130 § 2 k.p. sprzed nowelizacji budził uzasadnione wątpliwości konstytucyjne. Istniało podejrzenie naruszenia prawa do wypoczynku gwarantowanego w art. 66 ust. 2 Konstytucji RP (w tym kierunku szedł wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich złożony do Trybunału Konstytucyjnego). W tym przypadku zasadne było więc skrócenie vacatio legis – dokonano je bowiem w celu ochrony innej wartości konstytucyjnej.
Sentencja wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 30 czerwca 2009 r. (sygn. K 14/07):
„Artykuł 4 w związku z art. 1 pkt 1 i art. 2 ustawy z 18 października 2006 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy (DzU nr 217, poz. 1587) jest zgodny z art. 2 Konstytucji RP”.