Roszczenia pracodawcy o naprawienie szkody, wyrządzonej przez pracownika wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych, ulegają przedawnieniu z upływem 1 roku od dnia, w którym pracodawca powziął wiadomość o wyrządzeniu przez pracownika szkody, nie później jednak niż z upływem 3 lat od jej wyrządzenia. Takiemu samemu przedawnieniu podlegają roszczenia pracodawcy, w razie nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę przez pracownika oraz roszczenia związane ze szkodą, jakiej doznał pracodawca wskutek naruszenia przez pracownika zakazu konkurencji.
Zobacz: Przedawnienia roszczeń (art. 291-295)
Jeżeli pracownik umyślnie wyrządził szkodę, do przedawnienia roszczenia o naprawienie tej szkody stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. Przedawnieniu według przepisów kodeksu cywilnego podlegają roszczenia związane ze stosunkiem pracy (np. uzupełniające roszczenia pracownika o odszkodowanie, zadośćuczynienie, rentę wyrównawczą z tytułu wypadku pracy lub choroby zawodowej).
Terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną.
Roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem organu powołanego do rozstrzygania sporów, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą w trybie określonym w kodeksie przed takim organem, ulega przedawnieniu z upływem 10 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia lub zawarcia ugody. Dotyczy to także roszczeń objętych wyrokiem sądu polubownego, ugodą zawartą przed takimi sądami lub komisją pojednawczą oraz ugodą zawartą przed mediatorem po zatwierdzeniu ich przez sąd. Nie obejmuje zaś ugód pozasądowych.
Zobacz serwis: Odpowiedzialność materialna
Podstawa prawna: Art. 291 Kodeksu pracy