W systemie zadaniowego czasu pracy pracodawca nie planuje pracownikowi dni i godzin pracy. Wyznacza jedynie zadania do wykonania w określonym czasie. Rozkład czasu pracy ustala samodzielnie pracownik.
- Kiedy można stosować system zadaniowego czasu pracy
- Zasady stosowania zadaniowego czasu pracy
- Ewidencja czasu pracy w razie stosowania zadaniowego czasu pracy
Kiedy można stosować system zadaniowego czasu pracy
System zadaniowego czasu pracy może być stosowany w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy.
W praktyce ten system czasu pracy jest stosowany wówczas, gdy:
- rodzaj pracy determinuje jej wykonywanie poza wyznaczonymi u danego pracodawcy godzinami – pracownik zasadniczo sam wyznacza godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy,
- zapotrzebowanie na pracę jest zmienne, zależne od wielu czynników zewnętrznych,
- sposób realizacji zadań powierzonych pracownikowi nie wymaga ciągłej kontroli ze strony pracodawcy,
- ewidencja i kontrola obecności pracownika w pracy jest niemożliwa do wykonania bądź znacznie utrudniona.
Zadaniowy czas pracy ustala się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest zobowiązany do ustalenia regulaminu pracy. Nie ma możliwości wprowadzenia tego systemu np. w formie polecenia służbowego.
Pracodawca nie może wydać pracownikowi polecenia pracy w systemie zadaniowego czasu pracy.
Zasady stosowania zadaniowego czasu pracy
System zadaniowego czasu pracy jest elastyczny - pracownik nie ma ściśle wyznaczonych godzin pracy, ale wiążą go przydzielone mu zadania, które powinien wykonać w okresie rozliczeniowym.
Pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z przepisów Kodeksu pracy. Oznacza to, że czas pracy pracownika zatrudnionego w systemie zadaniowego czasu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy powinien mieścić się w 8 godzinach dobowo i przeciętnie 40 godzinach tygodniowo z zachowaniem dobowych i tygodniowych odpoczynków. Pracodawca nie ustala ani stałego rozkładu czasu pracy, ani nie tworzy harmonogramu czasu pracy.
Pracownik jest zatrudniony w systemie zadaniowego czasu pracy na stanowisku redaktora. Pracodawca wydał mu polecenie, żeby opracował merytorycznie i zredagował książkę z zakresu prawa pracy. Pracownik i pracodawca ustalili, że wykonanie tego zadania wymaga około 80 godzin pracy i przeznaczyli na nie 10 dni roboczych. Pracownik wykonał zadanie w terminie pracując przez 5 dni po 6 godzin i przez 5 dni po 10 godzin. Pracownik postąpił prawidłowo, bowiem to on sam ustala swój rozkład czasu pracy.
Zadania należy ustalić w taki sposób, aby pracownik mógł je wykonać bez przekraczania norm czasu pracy. Ustalenie zadań, których wykonanie w normalnym czasie pracy jest niemożliwe, jest równoznaczne ze zleceniem pracy w nadgodzinach. W razie sporu to pracodawca powinien wykazać, że powierzył pracownikowi zadania możliwe do wykonania w czasie pracy wynikającym z ogólnie przyjętych norm czasu pracy.
Ewidencja czasu pracy w razie stosowania zadaniowego czasu pracy
W zadaniowym systemie czasu pracy pracodawca ma obowiązek prowadzenia dla pracowników ewidencji czasu pracy. Nie ma jednak obowiązku ewidencjonowania godzin pracy. W konsekwencji prowadząc ewidencję pracodawca oznacza jedynie zwolnienia i nieobecności pracownika w pracy oraz dni pracy. Nie musi ewidencjonować, ile w tych dniach pracownik przepracował godzin oraz o której godzinie rozpoczął i zakończył pracę.
Pracownik jest zatrudniony w systemie zadaniowego czasu pracy. W jego karcie ewidencji czasu pracy pracodawca nie odnotowuje godzin pracy w poszczególnych dniach. Wprowadza jednak dane dotyczące np. urlopów i innych zwolnień od pracy, pracy w wolne soboty, niedziele czy święta.
Podstawa prawna:
- art. 129, art. 140, art. 150 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 2023 r. poz. 1465)