Zgodnie z definicją z ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Z kolei wprowadzony w dniu 1 stycznia 2015 roku do art. 12 ust 2a wskazuje, iż w wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:
1) 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;
2) 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.
Gdyby jednak samochód służbowy był wykorzystywany do celów prywatnych tylko przez część miesiąca wartość świadczenia za każdy dzień ustala się w wysokości 1/30 kwoty przychodu uzależnionej od pojemności silnika, jaką uzyskałby pracownik za cały miesiąc.
Z kolei, jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną ryczałtowo i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.
Polecamy: Samochód w firmie (książka)
Tym samym ustawodawca uregulował ryczałtowo kwestię nieodpłatnego korzystania przez pracowników samochodu służbowego do celów prywatnych. Oznacza to, iż nieodpłatne korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych powoduje po stronie pracownika dodatkowy przychód w wysokości zależnej do pojemności samochodu. W konsekwencji powyższego pracodawca jest obowiązany doliczyć go do innych przychodów uzyskanych przez pracownika w danym miesiącu i od łącznej kwoty obliczyć, pobrać i odprowadzić składki ZUS i zaliczkę na podatek dochodowy.
Autor: Elżbieta Smirnow, aplikanta radcowska w Kancelarii Prawa Pracy "Wojewódka i Wspólnicy" Sp.k.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zadaj pytanie na naszym FORUM!