Z tytułu pracy w święto 1 stycznia 2010 r. w godz. od 23.00 do 8.00 następnego dnia:
- pracownikowi przysługuje inny dzień wolny, którego należy udzielić do końca trwającego okresu rozliczeniowego, a jeśli jest to niemożliwe, należy mu wypłacić 100% dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w święto,
- należy zrekompensować pracownikowi pracę w porze nocnej dodatkiem,
- należy rozliczyć pracownikowi godzinę wynikającą z przekroczenia normy dobowej, czyli albo oddać mu czas wolny, albo wypłacić dodatek.
UZASADNIENIE
Święta są dniami wolnymi od pracy. Za pracę w święto uważa się pracę wykonywaną między godziną 6.00 w dniu świątecznym a godziną 6.00 następnego dnia. Możliwe jest jednak, by pracodawca ustalił w regulaminie pracy inne godziny pracy w święto. Praca w święto jest dopuszczalna m.in. w razie konieczności usunięcia awarii (art. 15110 § 1 Kodeksu pracy).
Z tytułu pracy w święto 1 stycznia 2010 r. (Nowy Rok) pracownikowi należy zapewnić inny dzień wolny w tym samym okresie rozliczeniowym (art. 15111 § 1 Kodeksu pracy). W sytuacji gdy okaże się, że udzielenie dnia wolnego w tym terminie jest niemożliwe, pracownikowi oprócz wynagrodzenia przysługuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100% za każdą godzinę pracy w święto (art. 15111 § 3 i art. 1511 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy). O braku możliwości udzielenia takiego dnia wolnego mogą decydować jedynie okoliczności obiektywne (np. choroba pracownika), a nie swobodna decyzja pracodawcy.
Zdaniem Państwowej Inspekcji Pracy (stanowisko Komisji Prawnej Głównego Inspektora Pracy z 9 lutego 2005 r.), w przypadku niezrekompensowania pracownikowi pracy w święto dniem wolnym należy mu wypłacić dwa dodatki do wynagrodzenia: jeden z tytułu pracy w dzień świąteczny, a drugi z tytułu przekroczenia przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy. Jednak w tej kwestii należy kierować się uchwałą Sądu Najwyższego z 15 lutego 2006 r. (sygn. akt II PZP 11/05, OSNP 2006/11-12/170), zgodnie z którą jeżeli pracownikowi nie został udzielony dzień wolny, należy mu się tylko jeden dodatek za każdą godzinę pracy w wysokości 100% stawki. Sąd uznał, że nie ma podstaw, aby tę samą pracę rekompensować podwójnie.
W związku z tym, że pracownik pracował w godz. od 23.00 do 8.00 następnego dnia, dodatkowo należy mu zrekompensować pracę za godziny w porze nocnej, wypłacając dodatek za pracę w godzinach nocnych. Pora nocna obejmuje 8 godzin między godzinami 21.00 a 7.00 rano dnia następnego (art. 1517 § 1 Kodeksu pracy). W tych godzinach pracodawca ustala godziny nocne w regulaminie pracy lub w osobnej pisemnej informacji do pracownika (jeśli nie ma obowiązku wydawania regulaminu pracy). Jeśli np. pracodawca wyznaczył, że praca w godzinach nocnych w zakładzie ma miejsce między godz. 23.00 a 7.00, to należy wypłacić pracownikowi dodatek za 8 godzin nocnych. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę, tj. 20% z 1317 zł – wynagrodzenie minimalne w 2010 r. (art. 1518 § 1 Kodeksu pracy).
Ponieważ pracownik przepracował łącznie 9 godzin (od godz. 23.00 do 8.00), należy również rozliczyć 1 godzinę nadliczbową z tytułu przekroczenia normy dobowej. Można to wykonać na dwa sposoby:
- udzielić pracownikowi czasu wolnego od pracy za 1 godzinę nadliczbową w przypadku, gdy z pisemnym wnioskiem o udzielenie czasu wolnego wystąpi pracownik (art. 1512 § 1 Kodeksu pracy) lub 1,5 godziny (czyli w wymiarze o połowę wyższym niż liczba przepracowanych godzin) w przypadku, gdy czasu wolnego udziela pracodawca z własnej inicjatywy (art. 1512 § 2 Kodeksu pracy) lub
- wypłacić za nadliczbową godzinę wynagrodzenie wraz z dodatkiem w wysokości 100% stawki za godzinę (art. 1511 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy).
Podstawa prawna
- art. 1511 § 1 pkt 1, art. 1512 § 1 i § 2, art. 1517 § 1, art. 1518 § 1, art. 15110 § 1, art. 15111 § 1 i § 3 Kodeksu pracy,
- ustawa z 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz.U. Nr 4, poz. 28 ze zm.).