Nie, Państwa byłemu pracownikowi nie przysługuje zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia, ponieważ w trakcie trwania zatrudnienia nie nabył on prawa do tego zasiłku.
Zasiłek chorobowy przysługuje osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała:
- nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego,
- nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego – w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby.
Prawo do zasiłku chorobowego po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie przysługuje jednak osobie, która nie nabyła prawa do zasiłku chorobowego w czasie trwania ubezpieczenia z powodu braku wymaganego przepisami okresu podlegania ubezpieczeniu chorobowemu – tzw. okresu wyczekiwania (art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy zasiłkowej).
Osoba podlegająca obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu (m.in. pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę) nabywa prawo do świadczenia chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. A zatem pracownik nabywa prawo do zasiłku od 31. dnia podlegania ubezpieczeniu chorobowemu.
Od tej zasady jest kilka wyjątków. Państwa pracownik mógłby uzyskać prawo do świadczeń już od pierwszego dnia zatrudnienia, jeżeli:
- podlegał ubezpieczeniu chorobowemu (np. w innym zakładzie pracy, ale również z innego tytułu – przykładowo z własnej działalności lub ze zlecenia) i nabył już z tego tytułu prawo do zasiłku oraz
- przerwa między okresami ubezpieczenia nie przekroczyłaby 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.
Od pierwszego dnia trwania ubezpieczenia chorobowego prawo do zasiłku chorobowego nabywają również:
- absolwenci szkół, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym w ciągu 90 dni od ukończenia szkoły,
- gdy niezdolność do pracy ma związek z wypadkiem w drodze do/z pracy lub
- ubezpieczony obowiązkowo ma co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego.
Prawo do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia podlegania ubezpieczeniom bez okresu wyczekiwania ma również osoba, której niezdolność do pracy powstała wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej. Jednak w tym przypadku źródłem finansowania świadczeń jest fundusz wypadkowy i są one uregulowane odrębnymi przepisami (ustawą o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych).
Państwa pracownik przez 30 dni podlegał nieprzerwanie ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu stosunku pracy, a następnie umowa o pracę została rozwiązana. Pracownik nie pracował nigdzie wcześniej. Jeżeli zatem nie zalicza się do grona ubezpieczonych, którym świadczenie chorobowe przysługuje bez okresu wyczekiwania od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego, wówczas nie nabył w okresie swojego zatrudnienia prawa do zasiłku, a tym samym ZUS nie przyzna mu świadczenia po ustaniu zatrudnienia. Prawo do zasiłku chorobowego pracownik nabyłby dopiero od 31. dnia trwania ubezpieczenia, czyli od 31 grudnia. Jednak wówczas jego zatrudnienie ustało i Państwa były pracownik nie podlegał już ubezpieczeniom społecznym (w tym chorobowemu) z tytułu stosunku pracy.
Jeżeli są Państwo pewni, że pracownik nie będzie miał prawa do zasiłku chorobowego, mogą Państwo pouczyć go, że składanie zwolnień lekarskich jest bezzasadne. Gdyby pracownik upierał się, że chce złożyć zwolnienie lekarskie, mogą je Państwo przyjąć oraz wraz z wypełnionym drukiem ZUS Z-3 przesłać do ZUS, zgodnie z miejscem zamieszkania pracownika. Także sam pracownik w przypadku wątpliwości co do uprawnień do zasiłku może wystąpić do ZUS o wydanie decyzji w tej sprawie.
PRZYKŁAD
Pracownica (która nie ma prawa do zasiłku bez okresu wyczekiwania) zawarła umowę o pracę na okres 1–30 listopada 2011 r. Zachorowała 2 grudnia i była niezdolna do pracy do 4 stycznia 2012 r. Pracownica ta nie będzie uprawniona do zasiłku chorobowego po rozwiązaniu umowy o pracę, ponieważ w okresie podlegania ubezpieczeniu chorobowemu nie nabyła takiego prawa.
PRZYKŁAD
Pracownik zawarł umowę o pracę od 1 grudnia 2011 r., jednak już 20 grudnia rozchorował się. Przed podjęciem zatrudnienia w okresie od 1 października do 17 listopada wykonywał umowę zlecenia i z tego tytułu podlegał dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu. W związku z tym, że łączny okres ubezpieczenia chorobowego przed przerwą nieprzekraczającą 30 dni (17 dni w listopadzie) i po tej przerwie (19 dni w grudniu) wynosi łącznie ponad 30 dni, pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia niezdolności do pracy.
Podstawa prawna:
- art. 4, ust.1 pkt 1, ust.2–3, art. 13 ust. 1 pkt 3, art. 63 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 ze zm.).