Renta z tytułu niezdolności do pracy
Renta z tytułu niezdolności do pracy jest świadczeniem z ubezpieczenia społecznego przysługującym osobie całkowicie lub częściowo niezdolnej do wykonywania pracy zarobkowej z powodu stanu zdrowia. Jeśli więc choroba zawodowa lub wypadek przy pracy, którego doznał pracownik, spowodowały, że nie może on już pracować w swoim zawodzie, otrzyma rentę. W przypadku, gdy niezdolność do pracy ubezpieczonego jest trwała otrzyma on rentę stałą, a jeżeli niezdolność jest okresowa – okresową. Należy przy tym pamiętać, że renta okresowa przysługuje przez okres wskazany w decyzji organu rentowego.
Osobie w stosunku do której orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, przysługuje renta szkoleniowa przez okres 6 miesięcy.
Zobacz również serwis: Emerytury i renty
Wysokość renty
Wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy jest uzależniona od długości okresów składkowych i nieskładkowych oraz ewentualnego stażu hipotetycznego, a także wysokości podstawy wymiaru renty i wysokości obowiązującej kwoty bazowej.
Renta dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy wynosi:
- 24 % kwoty bazowej - kwota bazowa wynosi 100 % przeciętnego wynagrodzenia pomniejszonego o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia społeczne, określone w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, w poprzednim roku kalendarzowym. Jest ona ustalana corocznie i obowiązuje od dnia 1 marca każdego roku kalendarzowego do końca lutego następnego roku kalendarzowego oraz
- po 1,3 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych;
- po 0,7 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych;
- po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresu brakującego do pełnych 25 lat okresów składkowych oraz nieskładkowych, przypadających od dnia zgłoszenia wniosku o rentę do dnia, w którym rencista osiągnąłby wiek uprawniający do emerytury określony w art. 24 ust. 1a ustawy emerytalnej.
Podstawę wymiaru stanowi wynagrodzenie, od którego ubezpieczony miał naliczane składki na ubezpieczenie społeczne. Podstawę wymiaru stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym ubezpieczony zgłosił wniosek o rentę. Ubezpieczony ma prawo sam wybrać, które lata stanowić będę podstawę do naliczenia świadczenia, należy przy tym pamiętać że muszą to być kolejne lata nawet wówczas gdy w niektórych z tych lat, przez okres roku lub w okresie krótszym niż rok nie były odprowadzane składki na ubezpieczenie społeczne. Na wniosek ubezpieczonego do wyliczenia podstawy wymiaru rent można przyjąć zwaloryzowaną przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w okresie 20 lat kalendarzowych, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.
Wysokość renty oblicza się w następujący sposób:
24% x kwota bazowa + 1,3% x podstawa wymiaru x lata składkowe + 0,7% x podstawa wymiaru x lata nieskładkowe + 0,7% x podstawa wymiaru x lata hipotetyczne
Polecamy także: Emerytury i renty - obowiązki pracodawcy
Renta dla osoby częściowo niezdolnej do pracy
Aby obliczyć wysokość renty dla osoby częściowo niezdolnej do pracy należy obliczyć rentę dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy i 75% tej kwoty będzie stanowiło rentę dla osoby częściowo niezdolnej do pracy.
Renta szkoleniowa
Renta szkoleniowa wynosi 75 % podstawy wymiaru renty i co ważne nie może być niższa niż najniższa renta dla osoby częściowo niezdolnej do pracy. Renta nie będzie przysługiwała osobie osiągającej dochód z tytułu prowadzenia działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia, bez względu na jego wysokość.
Zadaj pytanie: Forum Kadry