Praca zdalna a telepraca - podobieństwa i różnice [TABELA]

Praca zdalna i telepraca - czym się różnią?

Od czasu lockdownu wynikającego z pandemii koronawirusa pojęcie pracy zdalnej weszło do powszechnego użycia. Obecnie wiele mówi się i pisze o tym, że pracownicy chcą pracować zdalnie, a pracodawcy nie są tym zachwyceni. Oczywiście nie wszyscy.

Najczęściej pod pojęciem pracy zdalnej rozumie się takie sytuacje, które dotyczą wykonywania obowiązków służbowych poza miejscem pracy.

Jednak samo pojęcie „praca zdalna” zostało użyte formalnie wraz z wejściem ustawy o COVID-19 (marzec 2020 r.). Wcześniej tak naprawdę mieliśmy do czynienia z telepracą. Regulacje związane z COVID-19 nie wyłączyły przepisów o telepracy. Zatem obecnie funkcjonują dwa równoległe rozwiązania prawne.

Czym różni się praca zdalna od telepracy i co tak naprawdę pojęcia te definiują w świetle obowiązujących przepisów?

Zgodnie z zapisami Kodeksu pracy (art. 67⁵–67¹⁷) pracownik wykonujący swoje obowiązki z domu czy innego miejsca niebędącego zakładem pracodawcy jest telepracownikiem.

Pojęcie pracy zdalnej wprowadziła ustawa z marca 2020 r. zwana potocznie antycovidową. Zatem można powiedzieć, że praca zdalna jest bardzo młodą kuzynką telepracy.

Telepracę i pracę zdalną łączy wykonywanie obowiązków przez pracownika poza zakładem pracy. Pracodawca jest również zobowiązany do zapewnienia takim pracownikom odpowiednich warunków.

Przepisy dotyczące pracy zdalnej posługują się dosyć ogólnymi stwierdzeniami dotyczącymi zapewnienia narzędzi i materiałów niezbędnych do wykonywania obowiązków oraz obsługi logistycznej. Obowiązki pracodawcy wobec telepracownika zostały określone bardziej precyzyjnie. Oprócz odpowiedniego sprzętu ustawodawca wspomina też o ubezpieczeniu, kosztach instalacji, serwisu i eksploatacji. Ponadto, mowa jest o zapewnieniu pomocy technicznej i szkoleniach w zakresie obsługi sprzętu.

Podstawowa różnica między telepracą a pracą zdalną polega na konieczności uzyskania zgody pracownika na wykonywanie obowiązków poza miejscem pracy. Zgoda jest konieczna w trybie kodeksu pracy (telepraca). Ponadto pracodawca jest zobowiązany ustalić warunki wykonywania telepracy z konkretnymi osobami (które taką pracę mają wykonywać) oraz z organizacjami związkowymi. Jeżeli takowe nie działają na terenie zakładu warunki te powinny być ujęte w regulaminie, po konsultacji z przedstawicielami załogi. Istnieje furtka w postaci bezpośredniego wniosku pracownika o przejście na telepracę. Pracodawca może się po prostu do takiego wniosku przychylić, ale nie ma mowy o działaniu jedynie wedle uznania pracodawcy.

Inaczej jest w przypadku pracy zdalnej. Intencją nadrzędną była walka z epidemią poprzez ograniczenie możliwości transmisji wirusa. Ustawodawca ułatwił zatem pracodawcom życie, dając możliwość skierowania pracowników na pracę w trybie zdalnym. Pracodawca nie jest zobligowany do uzyskania zgody pracownika na pracę w trybie zdalnym. Pracownik może oczywiście zaoponować i odmówić, ale powinien wówczas liczyć się z konsekwencjami, ponieważ polecenie pracy zdalnej jest traktowane jak polecenie służbowe. Zatem w razie odmowy wykonania polecenia pracodawca może sięgnąć po kary przewidziane w regulaminie i kodeksie, włącznie z rozwiązaniem umowy o pracę.

Telepracownik jest chroniony przed wypowiedzeniem. Jeśli pracodawca zaproponuje mu telepracę, czyli zmianę warunków pracy, w razie odmowy pracownika nie może to stanowić powodu wypowiedzenia umowy o pracę.

Różnice między telepracą a praca zdalną [TABELA]