Od 1 czerwca 2017 r. obowiązuje nowe rozporządzenie regulujące treść świadectwa pracy, sposobu i trybu jego wydawania, prostowania i uzupełniania. W rozporządzeniu zawarto pomocniczy wzór świadectwa pracy.
Zmiany dla pracowników tymczasowych od 1 czerwca 2017 r.
Zmiana przepisów podyktowana jest zmianami w ustawie z 9 lipca 2003 roku o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Zgodnie z nowymi regulacjami, od 1 czerwca 2017 r. agencja pracy tymczasowej może skierować pracownika tymczasowego do pracy na rzecz jednego pracodawcy-użytkownika maksymalnie przez 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy
Celem reformy jest uniemożliwienie długotrwałego kierowania danej osoby do pracy w tej samej firmie. Dlatego też, konieczna była modyfikacja świadectwa pracy poprzez zamieszczenie nazw firm oraz okresów, w jakich kierowany był pracownik tymczasowy.
Przy wydawaniu pracownikowi tymczasowemu świadectwa pracy, pracodawca będący agencją pracy tymczasowej ma obowiązek zamieścić w świadectwie pracy informację dotyczącego każdego pracodawcy użytkownika, na rzecz którego pracownik wykonywał pracę tymczasową na podstawie umowy o pracę a także okresów wykonywania takiej pracy.
Nowe obowiązki agencji zatrudnienia dotyczące pracowników tymczasowych obowiązują od 1 czerwca 2017 r.
Polecamy: Dokumentacja kadrowa. Nowe zasady prowadzenia i przechowywania.
Wydanie nowego świadectwa
Ponadto wydłużono – z 3 dni do 7 dni termin wydania nowego świadectwa pracy w przypadku uwzględnienia przez sąd pracy powództwa pracownika o sprostowanie świadectwa pracy. Oznacza to, że w razie uwzględnienia przez sąd pracy powództwa pracownika o sprostowanie świadectwa pracy, pracodawca ma obowiązek wydać nowe świadectwo pracy, w ciągu 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu w tej sprawie.
Uzupełnienie świadectwa pracy
Także pracodawca ma obowiązek uzupełnić treść wydanego wcześniej świadectwa pracy o dodatkową informację o orzeczeniu przez sąd pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub przyznaniu mu odszkodowania z tytułu niezgodnego z przepisami prawa wypowiedzenia umowy o pracę lub jej rozwiązania bez wypowiedzenia. Taki obowiązek będzie spoczywał na pracodawcy tylko na żądanie pracownika - w ciągu 7 dni od dnia przedłożenia przez pracownika świadectwa pracy.
Zawarcie ugody z pracownikiem
Zmiany dotyczą również sytuacji, w których w razie zawarcia ugody, która skutkować będzie wydaniem pracownikowi nowego świadectwa pracy, pracodawca ma obowiązek wydać pracownikowi nowe świadectwo pracy w ciągu 7 dni od dnia zawarcia lub zatwierdzenia ugody przez sąd. Ponadto doprecyzowano, że jeżeli wydanie pracownikowi nowego lub uzupełnionego świadectwa pracy jest niemożliwe, wówczas pracodawca ma obowiązek przesłać je za pośrednictwem poczty albo w inny sposób.
Ponadto wskazano, iż w razie zawarcia ugody skutkującej koniecznością wydania pracownikowi nowego świadectwa pracy, pracodawca ma obowiązek wydać świadectwo w ciągu 7 dni od dnia zawarcia lub zatwierdzenia ugody przez sąd.
Wzór świadectwa pracy od 1 czerwca 2017 r.
Poniżej przedstawiamy wzór nowego świadectwa pracy, który obowiązuje od 1 czerwca 2017 r. oraz sposób jak je wypełnić.
Sposób wypełniania świadectwa pracy od 1 czerwca 2017 r.
- Nr REGON-PKD – stanowi identyfikator pracodawcy nadany przez właściwy wojewódzki urząd statystyczny.
- Data – w przypadku wystawiania nowego świadectwa pracy, zgodnie z § 7 ust. 1, 2, 4 i 4a rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy (Dz. U. poz. 2292 oraz z 2017 r. poz. 1044), pracodawca wskazuje datę, w której wystawia to świadectwo.
- W ust. 1
– pracodawca zatrudniający pracownika przejętego od innego pracodawcy na zasadach określonych przepisami art. 23¹ Kodeksu pracy lub przepisami odrębnymi wskazuje również okres jego zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy (poprzednich pracodawców) i wskazuje tego pracodawcę (tych pracodawców),
– pracodawca wskazuje okres zatrudnienia pracownika w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy, a także okresy poprzedniego zatrudnienia u tego pracodawcy, jeżeli nie wydał świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem poprzedniego stosunku pracy lub poprzednich stosunków pracy, zgodnie z art. 97 § 1 i 1¹ Kodeksu pracy.
- W ust. 4 lit. a
– pracodawca wskazuje jeden z trybów rozwiązania stosunku pracy określonych w art. 23¹ § 4 lub § 5, w art. 30 § 1, w art. 48 § 2, w art. 68³, w art. 201 § 2 Kodeksu pracy lub w przepisach odrębnych. Dodatkowo w przypadku rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 30 § 1 Kodeksu pracy:
– za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia – pracodawca wskazuje stronę stosunku pracy składającą oświadczenie woli w tej sprawie,
– bez wypowiedzenia – pracodawca wskazuje art. 52 albo art. 53 albo art. 55 Kodeksu pracy,
– na mocy porozumienia stron albo za wypowiedzeniem z przyczyn niedotyczących pracownika – pracodawca wskazuje art. 1 albo art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2016 r. poz. 1474).
5. W ust. 6:
w pkt 1 – pracodawca wskazuje wyłącznie liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy, wykorzystanego w naturze lub za które przysługuje ekwiwalent pieniężny; odrębnie wskazuje się liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego, wykorzystanego przez pracownika do dnia ustania stosunku pracy, na podstawie art. 167² Kodeksu pracy,
w pkt 3 i 4 – pracodawca wskazuje wykorzystany urlop ojcowski i rodzicielski tylko w przypadku, gdy pracownik ze względu na wiek dziecka mógłby korzystać
z takiego urlopu w kolejnym stosunku pracy; w przypadku gdy pracownik wykorzystywał więcej niż jeden urlop ojcowski lub rodzicielski – pracodawca wskazuje odrębnie urlop wykorzystany na każde z dzieci, podając imię i nazwisko dziecka,
w pkt 5 – w przypadku gdy pracownik wykorzystywał więcej niż jeden urlop wychowawczy – pracodawca wskazuje odrębnie urlop wykorzystany na każde z dzieci, podając imię i nazwisko dziecka,
w pkt 11 – pracodawca wskazuje okres zatrudnienia pracownika przy wykonywaniu prac, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. poz. 43, z późn. zm.) – na stanowiskach ustalonych zgodnie z § 1 ust. 2 tego rozporządzenia,
w pkt 12 – pracodawca informuje o wykorzystaniu przez pracownika dodatkowego urlopu albo innych uprawnień i świadczeń tylko w zakresie mającym wpływ na uprawnienia pracownicze u kolejnego pracodawcy, wynikające z przepisów prawa pracy w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy,
w pkt 13 – pracodawca wskazuje przypadające w okresie zatrudnienia okresy nieskładkowe określone w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887, z późn. zm.).
6. W ust. 8 pracodawca zamieszcza informację:
1) o należnościach ze stosunku pracy uznanych przez niego i niewypłaconych pracownikowi do dnia ustania stosunku pracy z powodu braku środków finansowych;
2) na żądanie pracownika:
a) o wysokości i składnikach wynagrodzenia,
b) o uzyskanych kwalifikacjach,
c) o prawomocnym orzeczeniu sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub przyznaniu mu odszkodowania, gdy zachodzi przypadek określony w § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy, przy czym pracodawca, uzupełniając treść świadectwa pracy o tę informację, podpisuje ją i opatruje datą.
Podstawa prawna: Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 maja 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadectwa pracy.