Termin „szklany sufit” odnosi się do subtelnych, często nieświadomych barier i ograniczeń, które utrudniają awans zawodowy pracownikom, zwłaszcza kobietom. To metafora, która opisuje nieprzezroczystą barierę, która wydaje się być widoczna dopiero wtedy, gdy próbujemy przebić się do wyższych stanowisk lub osiągnąć sukces zawodowy.
Choć na pierwszy rzut oka może wydawać się, że wszyscy mają równe szanse, szklany sufit może przeszkadzać w awansie zawodowym, często ze względu na płeć, pochodzenie etniczne czy inne cechy osobiste.
Jak działa szklany sufit
Szklany sufit manifestuje się w różny sposób. Może to oznaczać mniejsze szanse awansu dla kobiet na stanowiska kierownicze, choć posiadają one odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie.
Innym przykładem jest ograniczony dostęp do pewnych branż czy stanowisk zawodowych dla osób należących do określonych grup etnicznych. Jest to zjawisko, które ma głębokie korzenie kulturowe i społeczne i wymaga świadomości oraz działań na rzecz eliminacji tych ograniczeń.
Walka z szklanym sufitem wymaga świadomości problemu, edukacji, promowania równości szans i tworzenia inkluzywnych miejsc pracy, gdzie każdy pracownik ma równe możliwości rozwoju zawodowego, niezależnie od płci czy innych cech osobistych.