Współczynnik ekwiwalentu 2022

Współczynnik ekwiwalentu w 2022 roku

Współczynnik służący do ustalenia ekwiwalentu za 1 dzień urlopu ustala się odrębnie w każdym roku kalendarzowym. W 2022 r. dla pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy wyniesie on co do zasady 20,92.

Współczynnik urlopowy jest obliczany dla danego roku i stosowany przy obliczaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, do którego prawo powstało w tym roku. Nie ma przy tym znaczenia, za jaki rok czy lata przysługuje niewykorzystany urlop, za który nastąpi wypłata ekwiwalentu.

Przykład

Załóżmy, że pracodawca w styczniu 2022 r. wypłaci jednemu z pracowników ekwiwalent za urlop wypoczynkowy za lata 2020-2021. Do obliczenia jego wysokości musi przyjąć współczynnik ekwiwalentowy obowiązujący w 2022 r.

Współczynnik ten jest też wykorzystywany przy obliczaniu wynagrodzeń, odszkodowań czy innych należności ustalanych w wysokości wynagrodzenia za 1 dzień lub wielokrotności wynagrodzenia za 1 dzień (§ 2a rozporządzenia w sprawie ustalania wynagrodzeń).

Jak obliczyć współczynnik ekwiwalentu za urlop w 2022 roku?

Aby prawidłowo obliczyć współczynnik, należy:

Krok 1. Od liczby dni w danym roku kalendarzowym odjąć łączną liczbę przypadających w tym roku:

• niedziel,
• świąt oraz
• dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy.

Zatem obliczając współczynnik na 2022 r. (jeżeli sobota jest dniem wolnym z tytułu przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy), należy uwzględnić:

• 52 niedziele,
• 9 dni ustawowo wolnych od pracy (świątecznych, przypadających w innym dniu niż niedziela),

Dni wolne od pracy w 2022 roku - tabela

• 53 wolne soboty.

[365 dni - (52 niedziele + 9 dni świątecznych + 53 soboty)] = 251.

Krok 2. Wynik otrzymany w kroku 1 podzielić przez 12.

• 251 : 12 = 20,92 (współczynnik dla pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy).

Krok 3. Wysokość współczynnika ekwiwalentowego obniżyć do wymiaru etatu pracownika, któremu przysługuje ekwiwalent urlopowy:

• 20,92 x wymiar etatu, w jakim pracownik jest zatrudniony.

Współczynnik ekwiwalentu 2022 dla niepełnych wymiarów czasu pracy

Ekwiwalent za urlop 2022

Aby obliczyć ekwiwalent urlopowy, podstawę jego wymiaru należy podzielić przez ustalony współczynnik, a otrzymaną wartość - przez liczbę odpowiadającą dobowej normie czasu pracy obowiązującej pracownika (najczęściej jest to 8 godzin). Tak otrzymany ekwiwalent za 1 godzinę urlopu trzeba pomnożyć przez liczbę godzin niewykorzystanego przez pracownika urlopu wypoczynkowego.

Przykład

Umowa o pracę z pracownikiem zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy zostanie rozwiązana 10 stycznia 2022 r. Zakładając, że jest wynagradzany wyłącznie stawką zasadniczą wynoszącą 5000 zł, i w tej kwocie wynagrodzenie będzie mu przysługiwało na dzień ustania zatrudnienia, oraz nie wykorzystał 5 dni urlopu (40 godzin), ekwiwalent należy obliczyć w następujący sposób:

• 5000 zł : 20,92 : 8 godz. = 29,87 zł/stawka za 1 godzinę,
• 29,87 zł x 40 godz. = 1194,80 zł (ekwiwalent za urlop).

Wypłata ekwiwalentu powinna nastąpić w ostatnim dniu zatrudnienia (wyrok SN z 15 października 1976 r., I PRN 71/76, OSNC 1977/5-6/97).

Podstawa prawna:

art. 171 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1320; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1162

art. 1 ustawy z 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1920

§ 18-19 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop - Dz.U. Nr 2, poz. 14; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 174, poz. 1353

§ 2a rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy - j.t. Dz.U. z 2017 r. poz. 927

Orzeczenia sądów:

wyrok SN z 15 października 1976 r. (I PRN 71/76, OSNC 1977/5-6/97)