Nasza spółka w 1999 r. przejęła inną firmę. Kilku jej pracowników wkrótce przechodzi na emeryturę. Przejęci pracownicy żądają wystawienia zaświadczenia na druku ZUS Rp-7 – również za okres sprzed przejęcia firmy. Czy nasza firma ma taki obowiązek i czy w ogóle wolno nam wydać zaświadczenie ZUS Rp-7 dotyczące tamtego okresu? Jedna z tych osób nie pracowała w obecnej spółce, tylko w poprzedniej firmie, natomiast dwie inne osoby pracowały w obydwu spółkach. Jaki jest okres przetrzymywania dokumentacji płacowej przejętych pracowników? Czy mamy obowiązek przygotowania ZUS Rp-7 za okresy pracy wykonywanej przez pracowników w tej firmie – pyta Czytelniczka z Krakowa.
Firma jako następca prawny przejętego zakładu pracy ma obowiązek wystawiania zaświadczeń o wynagrodzeniu również za okres, w którym nie była pracodawcą pracowników poprzedniej firmy. W tym celu jest zobowiązana przechowywać ich dokumentację płacową co najmniej przez 50 lat od ustania stosunku pracy. Takich obowiązków nie ma natomiast wobec pracowników, którzy byli zatrudnieni wyłącznie w przejętej firmie i rozwiązali z nią stosunek pracy przed przejęciem zakładu pracy.
Polecamy produkt: Umowy zlecenia i inne umowy cywilnoprawne od 1 stycznia 2017 r.
Płatnicy składek (w tym m.in. pracodawcy) są zobowiązani do wystawiania zaświadczeń o wysokości przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, wypłaconego za okresy, za które ten przychód przysługuje, a także o wysokości innych składników wliczanych do podstawy wymiaru świadczeń. Taki obowiązek płatnicy mają również wobec osób ubiegających się o ustalenie kapitału początkowego, poświadczając im wysokość zarobków za lata przypadające przed 1999 r.
Obowiązek wystawienia przez pracodawcę zaświadczenia potwierdzającego wysokość wynagrodzeń uzyskiwanych przez pracownika jest związany ze sposobem obliczania przez ZUS świadczeń emerytalno-rentowych. Kwota tych zarobków w wybranych latach kalendarzowych (na ogół w 10 kolejnych z ostatniego 20-lecia lub w 20 dowolnie wybranych latach) decyduje bowiem o wysokości:
● emerytury ustalanej na tzw. dotychczasowych zasadach (przysługującej głównie osobom urodzonym przed 1949 r.),
● renty z tytułu niezdolności do pracy (bez względu na datę urodzenia uprawnionej osoby).
Kwota zarobków uzyskiwanych przez pracownika przed 1 stycznia 1999 r. w znacznej mierze wpływa na wysokość nowej emerytury przysługującej osobom urodzonym po 31 grudnia 1948 r. Jest to związane z tym, że jednym ze składników takiego świadczenia jest kapitał początkowy, odzwierciedlający przebieg kariery zawodowej osoby ubezpieczonej przed 1999 r. i obliczany na podobnych zasadach jak stara emerytura.
Z pytania wynika, że firma przejęła inny zakład pracy, a tym samym pracowników tego podmiotu. Zgodnie z art. 231 Kodeksu pracy w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Zmiana pracodawcy oznacza przejęcie przez nową firmę wszystkich – zarówno majątkowych, jak i niemajątkowych – praw i obowiązków wynikających ze stosunków pracy zawartych z przejmowanym zakładem pracy. W związku z tym pracodawca, który przejął zatrudnionych w tym podmiocie pracowników, ma prawo m.in. do wystawiania im świadectw pracy oraz świadectw wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a także do wystawiania zaświadczeń o wysokości ich zarobków (np. na druku ZUS Rp-7). Umocowanie to dotyczy zarówno okresu przypadającego po przejęciu firmy, która ich dotychczas zatrudniała, jak też okresu, w którym byli zatrudnieni przed wystąpieniem tej okoliczności.
Pracodawca powinien przechowywać dokumenty płacowe przez okres 50 lat od ustania zatrudnienia ubezpieczonego.
Płatnik składek wystawia zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu co do zasady na podstawie dokumentacji płacowej. Jest on zobowiązany przechowywać listy płac, karty wynagrodzeń albo inne dowody, na podstawie których następuje ustalenie podstawy wymiaru emerytury lub renty, przez 50 lat od dnia zakończenia przez ubezpieczonego pracy u danego płatnika (art. 125a ust. 4 ustawy emerytalnej).
Obowiązek ten dotyczy zarówno dokumentacji pracowników zatrudnionych od samego początku w firmie wystawiającej zaświadczenie, jak i dokumentacji pracowników, którzy zaczynali pracę w przejmowanym zakładzie pracy, a następnie zostali przejęci przez inną firmę. Firma ta jest bowiem zobowiązana przejąć dokumentację pracowników poprzedniego zakładu pracy, a następnie przechowywać ją przez 50 lat od dnia zakończenia pracy przez daną osobę.
Podstawa prawna:
- art. 15, art. 125 i art. 125a ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 887),
- art. 231 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502; ost. zm. Dz.U. z 2016 r. poz. 1053),
- § 21 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. Nr 237, poz. 1412).
Zobacz serwis: Ubezpieczenie chorobowe