Zgodnie z zasadą równego traktowania osoby objęte wspólnotową koordynacją systemów zabezpieczenia społecznego podlegają obowiązkom i korzystają z praw wynikających z ustawodawstwa dotyczącego emerytur i rent każdego państwa członkowskiego na tych samych warunkach, co obywatele tego państwa. Prawo unijne zakazuje dyskryminacji takich osób zarówno w zakresie dostępu do ubezpieczeń społecznych w którymkolwiek państwie członkowskim, jak i w zakresie korzystania ze świadczeń przysługujących na podstawie przepisów prawnych tych państw.
W myśl zasady uwzględniania (sumowania) okresów ubezpieczenia lub zamieszkania, w przypadku gdy przepisy danego państwa wymagają do nabycia prawa do emerytury lub renty posiadania określonej długości okresów ubezpieczenia albo okresów zamieszkania, instytucja ustalająca uprawnienia do świadczeń w danym państwie uwzględnia również okresy przebyte w innych państwach członkowskich, o ile okresy te nie pokrywają się.
Przeczytaj również: Wysokość emerytury - czy mamy na nią wpływ?
Jeżeli osoba zainteresowana przyznaniem emerytury lub renty ma w danym państwie członkowskim okres ubezpieczenia (lub zamieszkania) krótszy niż 1 rok i z tytułu tego okresu nie przysługują żadne świadczenia na podstawie wewnętrznych przepisów tego państwa, instytucja danego państwa członkowskiego nie ustala uprawnień do świadczeń.
Polecamy serwis ZUS
Zgodnie z zasadą zachowania praw nabytych świadczenia przyznane przez instytucję jednego z państw członkowskich nie mogą doznać żadnego uszczerbku, w szczególności nie mogą zostać obniżone, zmienione, zawieszone lub uchylone, z tego powodu, że osoba uprawniona do tych świadczeń przebywa lub mieszka na terytorium państwa członkowskiego innego niż państwo zobowiązane do wypłaty świadczeń.
Źródło: www.zus.pl