Umowa o pracę na czas określony – to podstawowy typ terminowej umowy o pracę. Zakłada istnienie więzi prawnej między stronami stosunku pracy jedynie przez ściśle oznaczony okres. Przewiduje jednak przy ściśle określonych warunkach wcześniejsze rozwiązanie tej więzi. Jeżeli strony zawrą umowę na okres dłuższy niż 6 miesięcy, mogą w niej przewidzieć 2-tygodniowy okres wypowiedzenia.
Co do zasady umowa o pracę zawarta na czas określony rozwiązuje się z momentem nadejścia terminu, który został wskazany jako termin końcowy.
Wyjątek od powyższego stanowi sytuacja, w której umowa ta miałaby ulec rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży pracownicy, wówczas ulega automatycznemu przedłużeniu do czasu urodzenia dziecka.
Zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca. Zasada ta nie obowiązuje w okresie do 31 grudnia 2011 r. Reguła ta nie dotyczy tylko umów o pracę na czas określony zawartych: w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy oraz w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym albo zadań realizowanych cyklicznie.
Uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się za zawarcie od dnia następującego po jej rozwiązaniu kolejnej umowy o pracę na czas określony.