Zadaniowy czas pracy – oznacza ustalanie czasu pracy, w jakim pracownik jest zatrudniony, za pomocą wymiaru zadań przeznaczonych do wykonania przez niego (lub grupę pracowników). Wiąże się z rezygnacją ze sztywnego określenia miar pracy wykorzystujących normy czasu pozostawania pracownika do dyspozycji pracodawcy oraz określania tej dyspozycyjności za pomocą precyzyjnego rozkładu czasu pracy.
Zadaniowy czas pracy wprowadza się w przypadkach uzasadnionych:
- rodzajem pracy (np. dziennikarz, aktor, informatyk, telepraca) lub
- jej organizacją (np. gdy dla danej pracy utrudnione jest precyzyjne określenie momentu jej rozpoczęcia i zakończenia; niemożliwa jest kontrola czasu poświęconego na wykonywanie pracy, wykonanie pracy zależy od okoliczności, trudnych do przewidzenia w momencie jej rozpoczynania; zapotrzebowanie na daną pracę jest zróżnicowane w różnych okresach) albo
- miejscem wykonywania pracy (np. przy pracy świadczonej w wielu miejscach).
O zastosowaniu tego systemu czasu pracy decydują wspólnie pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustalając jednocześnie czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, przy uwzględnieniu zasady, zgodnie z którą czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Ustalenie zadań na poziomie wyższym niż wynikający z rozmiaru zatrudnienia stanowi naruszenie przepisów o czasie pracy.
Zadaniowy system pracy może być określony układem zbiorowym pracy, regulaminem lub umową o pracę.
Dla pracownika zatrudnionego w zadaniowym czasie pracy pracodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji czasu pracy w zakresie podstawowych godzin pracy. W pozostałym zatem zakresie ewidencja czasu pracy dla takich pracowników powinna być prowadzona.
Określenie czasu pracy wymiarem zadań nie pozbawia więc pracownika możliwości dochodzenia wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Dodatkowe wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych należy się pracownikowi, gdy wykonanie przyznanych zadań nie było możliwe w normalnym czasie pracy.
Pracy w zadaniowym czasie pracy (w której bardziej liczy się rezultat pracy, niż jej ciągłe, systematycznie świadczenie) nie należy mylić ze świadczeniem usług na podstawie umowy cywilnoprawnej, a tej drugiej stosować w celu obejścia przepisów o czasie pracy, w szczególności pracy w godzinach nadliczbowych.
Regulacja Kodeksu pracy nie ma zastosowania do kierowców, których zadaniowy czas pracy reguluje ustawa o czasie pracy kierowców.