Obowiązuje jedynie górny limit wysokości miesięcznego świadczenia pieniężnego dla absolwenta – nie może ono przekraczać dwukrotności minimalnego wynagrodzenia. Ustalenie wyższej kwoty może stanowić podstawę do uznania takiej umowy za stosunek pracy.
UZASADNIENIE
Zatrudnianie w ramach praktyk absolwenckich jest dość powszechnym sposobem na pozyskanie doświadczenia i umiejętności praktycznych przez absolwentów. Z kolei dla zatrudniających jest jedną z bardziej oszczędnych form inwestowania w kapitał ludzki. Absolwentem może być osoba, która spełnia łącznie dwa warunki:
- ukończyła co najmniej gimnazjum,
- w dniu rozpoczęcia praktyki nie ukończyła 30. roku życia.
Podmiotem przyjmującym na praktykę może być zarówno osoba fizyczną, osoba prawna, jak i jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Umowa o praktyki absolwenckie nie może być zawarta na okres dłuższy niż 3 miesiące (art. 5 ust. 4 ustawy o praktykach absolwenckich).
Praktyka może być odbywana zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie. Taki zapis powinien znaleźć się w treści umowy. Jeśli strony postanowią o odpłatności za pracę w ramach praktyk absolwenckich, umowa powinna określać m.in. wysokość miesięcznego świadczenia pieniężnego dla praktykanta.
Korzyści
Zawarcie umowy o praktyki absolwenckie nie wiąże się z obowiązkiem wypłaty świadczenia pieniężnego.
W przypadku praktyki odpłatnej wysokość maksymalnego miesięcznego świadczenia pieniężnego nie może przekroczyć dwukrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, tj. w 2010 r. – 2634 zł.
Umowa o praktyki absolwenckie prowadzi do powstania swoistego podporządkowania służbowego absolwenta podmiotowi przyjmującemu na praktykę. Nie jest to jednak stosunek pracy. Jeżeli jednak w umowie o praktyki absolwentowi zostanie przyznana wyższa kwota miesięcznego świadczenia niż 2-krotność minimalnego wynagrodzenia, może to być podstawą do uznania, że została zawarta inna umowa niż absolwencka. Ponieważ umowa absolwencka zawiera elementy stosunku pracy (m.in. dotyczące czasu pracy, przerw w wykonywaniu pracy), umowa absolwencka przy zachowaniu cech właściwych dla stosunku pracy może zostać uznana za umowę o pracę zawartą na czas określony.
Podmiot przyjmujący absolwenta w ramach praktyk nie ma obowiązku odprowadzania od świadczenia pieniężnego otrzymywanego przez praktykanta składek na ubezpieczenia społeczne ani na ubezpieczenie zdrowotne. Status absolwenta odbywającego praktyki nie stanowi bowiem tytułu ani do obowiązkowych, ani do dobrowolnych ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego. Nie jest to jednak przychód zwolniony z podatku, wobec czego należy od niego naliczać i odprowadzać zaliczkę.
Podstawa prawna
- art. 1–5 ustawy z 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz.U. Nr 127, poz. 1052),
- art. 35 ust. 1 pkt 8 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).