Przychód pracownika z tytułu wpłat do PPK a podatek
Wpłaty do PPK finansowane przez podmiot zatrudniający (płatnika) - zarówno podstawowe, jak i dodatkowe - stanowią przychód uczestnika PPK (np. w przypadku pracownika z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT). Przychód uczestnika PPK (podatnika) z tytułu tych wpłat powstaje w chwili ich przekazania do instytucji finansowej, a naliczona zaliczka na podatek dochodowy powinna zostać pobrana z najbliższego wynagrodzenia, wypłaconego jeszcze w tym samym miesiącu, ale już po przekazaniu tych wpłat do instytucji finansowej. Jeżeli jednak wypłata wynagrodzenia w danym miesiącu poprzedzi wpłatę do PPK (np. wynagrodzenie za maj wypłacono 10 czerwca, a wpłaty do PPK za maj naliczone z wynagrodzenia za kwiecień zostały dokonane 15 czerwca) i podmiot zatrudniający nie będzie miał już w tym miesiącu z czego pobrać zaliczki na podatek, to w takim przypadku przychód uczestnika PPK z tego tytułu podmiot zatrudniający powinien doliczyć do przychodu ze stosunku pracy wykazywanego w informacji PIT-11 za rok, w którym uczestnik otrzymał ten przychód.
Polecamy: Pracownicze Plany Kapitałowe. Praktyczny komentarz do ustawy
Polecamy: PPK dla pracownika
Dla uczestnika może to spowodować konieczność dopłaty podatku przy rozliczeniu rocznym. Nie ma jednak podstawy prawnej, aby dokonać poboru zaliczki w miesiącu następującym po miesiącu, w którym dokonano wpłaty do PPK, jak również nie ma podstawy prawnej do pobrania zaliczki przed powstaniem przychodu uczestnika (nie można jej pobrać przed przekazaniem wpłaty do PPK). Przy czym - w sytuacji, gdy podmiot zatrudniający skoordynuje swoje działania w taki sposób, że wpłata do PPK będzie mieć miejsce łącznie z wypłatą wynagrodzenia (np. pracodawca dokona wpłaty do PPK, a następnie, tego samego dnia wypłaci wynagrodzenie) – zaliczka pobrana od uczestnika powinna obejmować łączny przychód ze stosunku pracy, tzn. przychody ze stosunku pracy z uwzględnieniem wpłat do PPK dokonanych ze środków pracodawcy.
W związku z tym, że od 1 sierpnia 2019 r. obowiązują przepisy wprowadzające program Bez PIT dla Młodych, czyli ulgę w podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącą osób do 26. roku życia, uczestnik PPK poniżej 26. roku życia, którego przychód nie przekroczył kwoty rocznego limitu (tj. kwoty 85 528 zł), nie zapłaci podatku dochodowego również od wpłat do PPK finansowanych przez podmiot zatrudniający.
Koszty uzyskania przychodów
Wpłaty dokonywane do PPK, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający, stanowią dla tego podmiotu koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne - pod warunkiem, że zostaną opłacone w terminie wynikającym z przepisów ustawy o PPK. Na potrzeby KUP, przez miesiąc, za który wpłaty do PPK są należne, należy rozumieć miesiąc, za który należne jest wynagrodzenie pracownika stanowiące podstawę do obliczenia wysokości tych wpłat. Wpłaty do PPK sfinansowane przez podmiot zatrudniający i dokonane po terminie stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów w miesiącu ich wpłaty do instytucji finansowej. Natomiast wpłaty dokonane przed terminem traktuje się jako dokonane w terminie. Oznacza to, że jeśli np. podmiot objęty przepisami ustawy o PPK od 1 stycznia 2020 r. (50+) zawrze umowę o prowadzenie PPK 11 maja 2020 r., wynagrodzenie za maj wypłaci 10 czerwca, a wpłaty do PPK - naliczone w czerwcu - przekaże do instytucji finansowej w lipcu (nie później niż do 15 lipca), to będą one stanowiły dla niego koszt uzyskania przychodów za maj. Tak samo będzie w sytuacji, gdy wpłaty do PPK zostaną przekazane do instytucji finansowej jeszcze w czerwcu, a zatem przed terminem ich dokonania (należy pamiętać, że wpłat do PPK dokonujemy począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawarto umowę o prowadzenie PPK). Gdyby jednak pracodawca przekazał te wpłaty np. 16 lipca, czyli po przekroczeniu ustawowego terminu na ich dokonanie, to stanowiłyby one koszt uzyskania przychodów w lipcu.
Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wpłaty dokonywane do PPK, naliczone od nagród i premii wypłaconych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Koszty uzyskania przychodu zleceniobiorcy
W związku z tym, że wpłaty do PPK finansowane przez podmiot zatrudniający (zleceniodawcę), stanowią przychód dla zleceniobiorcy, koszty uzyskania przychodów dla zleceniobiorcy powinny być naliczane od łącznego przychodu, uwzględniającego wpłaty do PPK w części finansowanej przez zleceniodawcę.