Pracodawca ma prawo wydawania aktów wewnętrznych, regulujących zasady obowiązujące w jego zakładzie pracy. Do aktów takich zalicza się regulamin pracy, który pracodawca ma obowiązek uchwalić, jeśli nie jest objęty układem zbiorowym pracy, regulującym kwestię organizacji i porządku w procesie pracy oraz praw i obowiązków pracowników i pracodawców, a także jeśli zatrudnia 20 lub więcej pracowników.
Poza wspomnianymi już elementami, regulamin pracy powinien zawierać w szczególności postanowienia dotyczące:
• warunków przebywania na terenie zakładu pracy w czasie pracy i po jej zakończeniu,
• systemu i rozkładu czasu pracy oraz przyjętych okresów rozliczeniowych czasu pracy,
• terminu, miejsca, czasu i częstotliwości wypłaty wynagrodzenia,
• wykazu prac wzbronionych pracownikom młodocianym oraz kobietom,
• rodzaju prac i wykazu stanowisk pracy dozwolonych pracownikom młodocianym w celu odbywania przygotowania zawodowego,
• wykazu prac lekkich, dozwolonych pracownikom młodocianym zatrudnionym w innym celu niż przygotowanie zawodowe.
Polecamy serwis: Wynagrodzenia
Sposób ustanowienia regulaminu pracy
Regulamin pracy ustala się w porozumieniu z zakładową organizacją związkową, jeśli ta funkcjonuje u danego pracodawcy. Jeśli w zakładzie pracy nie działa zakładowa organizacja związkowa lub jeśli w ustalonym terminie nie przedstawi swojego stanowiska, pracodawca samodzielnie ustala regulamin pracy. Jeśli u danego pracodawcy działa więcej zakładowych organizacji związkowych, przedstawiają one wspólnie uzgodnione stanowisko. Jeśli organizacje te nie wypracują wspólnego stanowiska i nie przedstawią go do wiadomości pracodawcy w ciągu 30 dni, pracodawca również ustala regulamin pracy samodzielnie. Takie rozwiązanie przedstawił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 marca 2001 roku , w sprawie o sygnaturze I PKN 320/2000.
Niekiedy nie dochodzi do współpracy pomiędzy pracodawcą o zakładową organizacją związkową na etapie tworzenia regulaminu pracy, a jest on ustanawiany poprzez opiniowanie przez organizacje przygotowanego uprzednio przez pracodawcę projektu.
Polecamy także: Porzucenie pracy
Jeśli podczas tworzenia regulaminu pracy, pracodawca nie uwzględni stanowiska działających na terenie jego zakładu pracy organizacji związkowych, ustanowiony przez niego regulamin nie ma de facto mocy wiążącej.
Na mocy ustawy z dnia 7 kwietnia 2006 roku o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji, pracodawca ma obowiązek informowania rady pracowników między innymi o działaniach, które mogłyby powodować istotne zmiany w organizacji pracy lub podstawach zatrudnienia. Na mocy tej ustawy, pracodawca ma przekazywać informację w razie przewidywanych zmian lub zamierzonych działań. Jeśli więc pracodawca zamierza ustanowić regulamin pracy, powinien skonsultować go z radą pracowników, jeśli taka funkcjonuje w jego zakładzie pracy. Konsultacje przeprowadzone z radą pracowników nie maja dla pracodawcy charakteru wiążącego. Konsultacje te polegają bowiem na uzyskiwaniu przez radę informacji o zmianach w funkcjonującym już regulaminie pracy lub o brzmieniu nowo powstającego regulaminu. Nie ma ona jednak prawa do blokowania postanowień zawartych w proponowanym regulaminie.
Zadaj pytanie na: Forum - Kadry
Na mocy postanowień przepisów prawa pracy, regulamin pracy wchodzi w życie najwcześniej po upływie 2 tygodni, licząc od dnia podania go do wiadomości pracowników w sposób przyjęty w u danego pracodawcy. Zakłada się tu więc, że jest to termin, w którym pracownicy zakładu pracy zapoznają się z postanowieniami regulaminu
Zmiana regulaminu pracy
Zmiany regulaminu pracy dokonuje się w taki sam sposób, w jaki dokonuje się jego uchwalenia. Sam regulamin ustanawia się na czas nieokreślony, a jego postanowienia obowiązują do momentu jego zmiany lub zmiany liczby pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy, warunkującej obowiązek ustanowienia regulaminu pracy, jeśli pracodawca zdecyduje się na jego uchylenie. Zarówno o zmianie, jak i o uchyleniu regulaminu pracy, pracodawca informuję swoich pracowników.