Tak, pracodawca może pokryć koszty podnoszenia kwalifikacji pracowników. Pracownikowi, oprócz zwolnienia z części dnia pracy i prawa do urlopu szkoleniowego, pracodawca może przyznać dodatkowe świadczenia, takie jak pokrycie w całości lub części opłaty za studia. Odbywa się to na podstawie umowy. Otrzymane świadczenia zwolnione są ze składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Przepisy kodeksu pracy przyznały pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach szkolnych prawo do urlopu szkoleniowego oraz zwolnienie z całości lub części dnia pracy na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania.
Pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe pracodawca może również przyznać dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie (czesne za studia, opłaty za kurs), przejazdy (na uczelnię lub do szkoły), koszt podręczników i innych pomocy naukowych i ewentualne zakwaterowanie. Przyznanie świadczeń dodatkowych następuje w formie umowy, którą pracodawca zawiera z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe. Umowę zawiera się w formie pisemnej i określa w niej wzajemne prawa oraz obowiązki stron. Pracownik powinien wiedzieć, do jakich świadczeń i w jakiej wysokości ma prawo oraz co powinien zrobić, aby je uzyskać.
Poniesione przez pracodawcę koszty pracownik będzie zobowiązany zwrócić, jeżeli nie wywiąże się z warunków umowy. Pracownik nie będzie natomiast musiał zwracać wynagrodzenia za czas zwolnień od pracy czy urlopów szkoleniowych, jeżeli takie zostały mu udzielone. Obowiązek zwrotu kosztów dotyczy jedynie wydatków poniesionych z tytułu dodatkowych świadczeń, które pracodawca zobowiązał się pokryć, chociaż nie musiał. Wartość dodatkowych świadczeń przyznanych przez pracodawcę pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe jest w całości wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Podstawa prawna
- Art. 1031–1036 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94; ost. zm. Dz.U. z 2010 r. nr 254, poz. 1700.