Normy pracy są miernikiem nakładu pracy, jej wydajności i jakości (art. 83 § 1 k.p.). Określają one czas potrzebny do wykonania określonych czynności lub ilość pracy przypadającą na jednostkę czasu.
Normy pracy mogą być stosowane, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy, np. przy czynnościach, które się powtarzają. Normy pracy są ustalane z uwzględnieniem osiągniętego poziomu techniki i organizacji pracy. Mogą być zmieniane w miarę wdrażania technicznych i organizacyjnych usprawnień zapewniających wzrost wydajności pracy poszczególnych pracowników.
Norma pracy jest wskaźnikiem co prawda opartym na pewnych danych i obliczeniach, ale jedynie szacunkowym. Dlatego też przekraczanie norm nie stanowi podstawy do ich zmiany. Tym bardziej nie powinno się ich zmieniać, jeżeli przekroczenie jest wynikiem zwiększonego osobistego wkładu pracy pracownika lub jego sprawności zawodowej. Co ważne, norma pracy w żadnym wypadku nie jest składnikiem umowy o pracę. Jest to norma techniczna służąca jedynie pomiarom prowadzonym przez pracodawcę w celu sprawdzenia szacunkowego czasu produkcji w jego zakładzie pracy. Stąd normy czasu pracy nie umieszcza się w umowach zawieranych z pracownikami. Jest to o tyle ważne, że ewentualna zmiana normy pracy nie wymaga wypowiedzenia zmieniającego. Jedynym obowiązkiem pracodawcy związanym ze zmianą norm pracy w zakładzie pracy jest to, że powinien poinformować o tym pracowników co najmniej na 2 tygodnie przed wprowadzeniem nowej normy. Jeśli tego nie uczyni, pracownicy mogą domagać się stosowania starej normy do momentu, aż nie zostaną prawidłowo poinformowani o wprowadzeniu nowej normy. Zawiadomienie powinno nastąpić w sposób przyjęty u danego pracodawcy, np. przez wywieszenie stosownego ogłoszenia na tablicy ogłoszeń. Nie ma ani potrzeby, ani obowiązku informowania o tym fakcie każdego pracownika z osobna.
Inną kwestią jest to, czy należy konsultować zmianę norm z zakładowymi organizacjami związkowymi. Prawo pracy nie nakłada takiej konieczności, jednak ustawa o związkach zawodowych w art. 26 zakłada, że do obowiązków związku zawodowego należy zajmowanie stanowiska w sprawach dotyczących zbiorowych interesów i praw pracowników. Wniosek z tego, że zmiana norm pracy może być przedmiotem sporu zbiorowego, który nie ma jednak charakteru roszczeń ze stosunku pracy rozwiązywanych przed sądem pracy.