Nowelizacja ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2008 r. nr 69, poz. 415), która zaczęła obowiązywać 1 lutego 2009 r., wprowadzała wiele istotnych dla pracodawcy zmian.
Zmieniły się m.in. przepisy dotyczące:
- procedury zatrudniania bezrobotnych - przez wprowadzenie rozwiązań usprawniających proces wydawania zezwoleń na pracę przez m.in. eliminację instytucji przyrzeczenia zezwolenia na pracę (więcej na ten temat pisaliśmy w artykule „Zatrudnianie cudzoziemców”, SPP nr 8/2009, s. 14),
- zasad zatrudniania bezrobotnych w wieku 50+ - pracodawcy zatrudniający takich pracowników są czasowo zwolnieni z obowiązku odprowadzania składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, natomiast wobec wszystkich osób, które ukończą 60 lat (mężczyźni) i 55 lat (kobiety), obowiązek odprowadzania składek na te fundusze został zniesiony (więcej na ten temat pisaliśmy w artykule „Program 50+”, SPP nr 12/2009, s. 11),
- korzystania z funduszu szkoleniowego, który jest warunkiem uzyskania przez pracodawcę środków publicznych w refinansowaniu kosztów szkolenia pracowników.
Nowelizacja wprowadziła także nowy instrument rynku pracy, jakim jest przygotowanie zawodowe dorosłych.
Omawiana ustawa z 19 grudnia 2008 r. zmieniająca ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2009 r. nr 6, poz. 33) zmieniła również brzmienie art. 86 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, który dotyczy zatrudniania pracowników i ich uprawnień związanych ze stażem pracy. Przepis ten dotyczy takich uprawnień pracowniczych, jak wymiar urlopu, uprawnienie do dodatku z tytułu tzw. wysługi lat oraz do nagrody jubileuszowej.
W art. 1 ust. 63 ustawy zmieniającej ustawodawca dokonał zmiany polegającej na zaliczeniu do stażu pracy wszystkich udokumentowanych okresów pracy za granicą, niezależnie od obywatelstwa pracownika. Prawodawca uznał, że przepis w kształcie sprzed 1 lutego ma charakter dyskryminujący legalnie wykonujących pracę za granicą w zakresie uprawnień pracowniczych ze względu na obywatelstwo.
Regulacje obowiązujące do daty wejścia w życie omawianych przepisów, czyli do 1 lutego 2009 r., uprawniały do zaliczenia do stażu pracy jedynie okresy udokumentowanego zatrudnienia w krajach:
- członkowskich Unii Europejskiej,
- należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej,
- niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, a także
- innych niż wymienione powyżej, jeżeli za zatrudnionych pracowników pracodawca opłacał składki na Fundusz Pracy.
Obecnie pracodawca musi pamiętać, że do stażu pracowniczego zalicza się każdą udokumentowaną pracę wykonywaną przez pracownika za granicą, niezależnie od obywatelstwa pracownika, kraju, w którym była wykonywana praca, oraz niezależnie od potwierdzenia przez pracownika opłacania składek na Fundusz Pracy.