Tak, jest to obecnie dopuszczalne. Pracodawca może bez wniosku pracownika wprowadzić rozkład czasu pracy w ramach tzw. ustawy antykryzysowej tak, aby ponowne wykonywanie pracy przez niego w tej samej dobie nie stanowiło pracy w godzinach nadliczbowych.
UZASADNIENIE
Dzięki ustawie antykryzysowej pracodawca ma możliwość wprowadzenia indywidualnego rozkładu czasu pracy bez wniosku pracownika. Rozkład ten może być ustalony w sposób odbiegający od tradycyjnego harmonogramu. Ustawa antykryzysowa wprowadziła bowiem regulację, która pozwala na podjęcie pracy w tej samej dobie pracowniczej w ramach indywidualnego rozkładu czasu pracy, która nie będzie pracą w godzinach nadliczbowych (art. 10 ust. 1 ustawy antykryzysowej). Oznacza to, że stosowanie indywidualnego czasu pracy na podstawie ustawy antykryzysowej może naruszać dobę pracowniczą. Pracownik może więc rozpocząć ponownie pracę wcześniej niż przed upływem kolejnych 24 godzin przypadających od godziny rozpoczęcia przez niego pracy.
PRZYKŁAD
Pracownik wykonuje pracę w ramach indywidualnego rozkładu czasu pracy na podstawie ustawy antykryzysowej. Jego rozkład czasu pracy przewiduje rozpoczynanie pracy w poniedziałki, środy i piątki od godziny 7.00, a we wtorki i czwartki od godziny 6.00. Pracownicza doba poniedziałkowa, środowa i piątkowa kończy się więc o godz. 7.00 odpowiednio we wtorek, czwartek i sobotę. Pracownik we wtorki i czwartki rozpoczyna jednak pracę już o godz. 6.00, tj. w tej samej dobie pracowniczej. Przekracza tym samym 8-godzinną normę dobową. Mimo to 9. godzina pracy w tej samej dobie nie będzie traktowana jak godzina nadliczbowa.
Należy jednak pamiętać, że wykonywanie pracy w rozkładzie czasu pracy ustalonym zgodnie z wyżej wskazanymi zasadami nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego (art. 10 ust. 2 ustawy antykryzysowej).
PRZYKŁAD
Pracownik wykonuje pracę w ramach indywidualnego rozkładu czasu pracy na podstawie ustawy antykryzysowej. Rozkład czasu pracy przewiduje wykonywanie pracy w następujący sposób:
● od poniedziałku do wtorku w godzinach od 10.00 do 18.00,
● od środy do piątku w godzinach od 6.00 do 14.00.
Zatem po przepracowaniu 8 godzin w poniedziałek pracownik ma 16 godzin odpoczynku (od godz. 18 w poniedziałek do godz. 10 we wtorek), zanim przyjdzie do pracy następnego dnia. Z kolei po przepracowaniu 8 godzin we wtorek, w środę pracownik przychodzi po 12 godzinach odpoczynku (od godz. 18.00 we wtorek do godz. 6.00 w środę). Natomiast po przepracowaniu 8 godzin w środę, w czwartek pracownik przychodzi do pracy po 16 godzinach odpoczynku (od godz. 14.00 w środę do godz. 6.00 w czwartek). Taki sam odpoczynek (16 godzin) przysługuje pracownikowi, jeśli podejmuje pracę o godz. 6.00 w piątek. Taki rozkład czasu pracy jest prawidłowy.
Możliwość wprowadzenia indywidualnego rozkładu czasu pracy na podstawie ustawy antykryzysowej przysługuje każdemu przedsiębiorcy, a nie tylko tym przedsiębiorcom, którzy mają kłopoty ekonomiczne (art. 3 ust. 2 ustawy antykryzysowej).
WAŻNE!
Prawo wprowadzenia indywidualnego rozkładu czasu pracy na podstawie ustawy antykryzysowej przysługuje wszystkim pracodawcom, którzy są przedsiębiorcami.
Ustawa antykryzysowa przewiduje specjalną procedurę wprowadzenia indywidualnego rozkładu czasu pracy.
Po uzyskaniu akceptacji przedstawicielstwa pracowników pracodawca może wprowadzić ten rozkład jednostronnie, bez zgody poszczególnych pracowników, których będzie on dotyczył.
PRZYKŁAD
Pracodawca zawarł z przedstawicielami pracowników porozumienie, w którym wyrazili oni zgodę na wprowadzenie indywidualnego rozkładu czasu pracy dla 3 magazynierów zatrudnionych u tego przedsiębiorcy. Po zawarciu tego porozumienia pracodawca poinformował magazynierów, że od przyszłego tygodnia będą rozpoczynać pracę w innych godzinach i wręczył im harmonogramy, w których szczegółowo były określone godziny pracy każdego z nich. Pracownicy zapoznali się z harmonogramami i od nowego tygodnia rozpoczęli pracę według określonych w nich zasad. Takie postępowanie było prawidłowe.
Procedura wprowadzania indywidualnego rozkładu czasu pracy na podstawie ustawy antykryzysowej
Podstawa praw
- art. 3 ust. 2, art. 10 ustawy z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz.U. Nr 125, poz. 1035),
- art. 128 § 3 pkt 1, art. 142 Kodeksu pracy.