Zatrudnienie pracownika na podstawie umowy o pracę wiąże się z obowiązkiem wypłaty wynagrodzenia oraz opłacania części składek ZUS. Podpowiadamy, jakie koszty ponosi pracodawca, a które składki finansowane są przez pracownika.
Koszty pracodawcy związane z zatrudnieniem pracownika to przede wszystkim wynagrodzenie oraz składki na ubezpieczenia społeczne, które ma obowiązek opłacać.
Minimalne wynagrodzenie
Wynagrodzenie za pracę w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia. Wysokość minimalnego wynagrodzenia określa dolną granicę wynagrodzenia, jakie powinien otrzymywać każdy pracownik zatrudniony w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy.
W 2023 roku minimalne wynagrodzenie wynosi:
- od 1 stycznia do 30 czerwca - 3490 zł brutto,
- od 1 lipca do 31 grudnia - 3600 zł brutto.
Koszty pracodawcy
Łączny koszt zatrudnienia pracownika na etacie jest wyższy niż wypłacane mu wynagrodzenie. Koszty, jakie ponosi pracodawca za pracownika zarabiającego 3500 zł brutto wynoszą:
- składka emerytalna - 9,76% x 3500 zł = 341,60 zł;
- składka rentowa – 6,50% x 3500 zł = 227,50 zł;
- składka na ubezpieczenie wypadkowe - 1,67% x 3500 zł = 58,45 zł;
- składka na Fundusz Pracy - 2,45% x 3500 zł = 85,75 zł;
- składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych - 0,10% x 3500 zł = 3,50 zł.
Łączna wysokość składek poniesionych przez pracodawcę w tym przypadku wyniesie 716,80 zł, a łączny koszt zatrudnienia pracownika to 4216,80 zł.
Jakie wynagrodzenie netto otrzyma pracownik?
Część składek pokrywanych jest z wynagrodzenia pracownika. Osoba, której wynagrodzenie brutto wynosi 3500 zł, przy założeniu, że złożyła pracodawcy oświadczenie na formularzy PIT-2 uprawniające do zmniejszenia zaliczki o kwotę zmniejszającą podatek (czyli o kwotę 300 zł) oraz ma przychody z jednego stosunku pracy w miejscu swojego zamieszkania otrzyma „na rękę” 2715,92 zł. Wynika to z następujących czynników:
- finansowana przez pracownika składka emerytalna – 9,76% x 3500 zł = 341,60 zł;
- finansowana przez pracownika składka rentowa - 1,50% x 3500 zł = 52,50 zł;
- finansowana przez pracownika składka na ubezpieczenie chorobowe - 2,45% x 3500 zł = 85,75 zł.
Podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne w tym przypadku będzie stanowiła kwota wynagrodzenia brutto pomniejszona o wysokość składki emerytalnej, rentowej i składki na ubezpieczenie chorobowe, tj. 3500 zł - 341,60 zł - 52,50 zł – 85,75 zł = 3020,15 zł.
- składka na ubezpieczenie zdrowotne do pobrania przez pracodawcę - 9% x 3020,15 zł = 271,81.
Podstawę obliczenia zaliczki na podatek dochodowy w tym przypadku będzie stanowiła kwota wynagrodzenia brutto pomniejszona o wysokość składki emerytalnej, rentowej i składki na ubezpieczenie chorobowe oraz koszty uzyskania przychodu (250 zł), tj. 3500 zł - 341,60 zł - 52,50 zł - 85,75 zł - 250 zł = 2770,15 zł.
Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy wynoszą 250 zł miesięcznie, a więc za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł.
- zaliczka na podatek dochodowy – 12% x 2770,15 zł – 300 zł = 32,42 zł.
Pamiętaj, że powyższe wyliczenia dotyczą pracowników powyżej 26. roku życia zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Inaczej będzie w przypadku pracowników poniżej 26. roku życia, gdzie nie nalicza się zaliczki na podatek, a jeśli dodatkowo są studentami – składki ZUS w ogóle nie są odprowadzane.
Katarzyna Sędziak (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)
Źródło:
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.