Kodeks pracy przewiduje różne rodzaje umów o pracę, jakie mogą zawierać pracodawcy z pracownikami, a podstawowe z nich to umowa o pracę na czas określony i umowa o pracę na czas nieokreślony. Innymi umowami są te uregulowane w Kodeksie cywilnym, takie jak umowa zlecenie czy umowa o dzieło. O ile w przypadku tych dwóch ostatnich nie ma żadnych ograniczeń w ilości ich zawierania, o tyle w przypadku umowy o pracę na czas określony tak.
Zgodnie bowiem z Kodeksem pracy, trzecia z kolei umowa o pracę zawarta na czas określony przekształca się samoistnie w umowę na czas nieokreślony, jeżeli przerwa między umową drugą a trzecią nie była dłuższa niż miesiąc.
Przeczytaj także: Czy na zwolnieniu lekarskim można dorabiać u pracodawcy?
Pan Tomek był zatrudniony w hurtowni spożywczej na podstawie umów o pracę na czas określony od dnia 01.01.2008 r. do 31.12.2008 r., a następnie od 01.01.2009 r. do 31.12.2009 r. W dniu 01 stycznia 2010 r. jego pracodawca nie zaproponował mu umowy o pracę na czas nieokreślony, ale w dniu 15 stycznia 2010 r. chciał zawrzeć kolejną umowę terminową. Strony zawarły taką umowę. W związku jednak z tym, że trzecia umowa terminowa przekształca się w umowę na czas nieokreślony, pracodawca będzie musiał stosować w stosunku do Pana Tomka przepisy o umowie zawartej na czas nieokreślony, pomimo iż sama nazwa umowy wskazywałaby, że strony łączy umowa terminowa.
Polecamy serwis: Urlopy
Najistotniejszą kwestią jest to, że przerwa pomiędzy umowami zawartymi na czas określony nie może być dłuższa niż jeden miesiąc. Zawieranie dwóch z kolei umów terminowych, a wstrzymywanie się z trzecią do momentu, aż upłynie wskazany w Kodeksie pracy termin miesięczny może zostać uznane przez sąd za próbę ominięcia przepisów prawa pracy. Jeżeli bowiem trzecia umowa o pracę (na czas określony) zawierana jest po upływie przykładowo 1,5 miesiąca od poprzedniej umowy, to może powstać wątpliwość, dlaczego akurat pracodawca czekał dodatkowe dwa tygodnie.