Zgodnie z art. 67(33) § 1 Kodeksu pracy, każdy pracownik ma prawo wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o okazjonalne wykonywanie pracy zdalnej poza stałym miejscem wykonywania swoich obowiązków. Co z kosztami poniesionymi przez pracownika podczas wykonywania okazjonalnej pracy zdalnej? Czy pracodawca ma obowiązek je pokryć? Wyjaśniamy.
Pracownik może zawnioskować o udzielenie okazjonalnej pracy zdalnej do 24 dni w roku kalendarzowym. Pracodawca może taki wniosek uwzględnić, ale nie musi. Miejsce wykonywania pracy zdalnej okazjonalnej musi być uzgodnione z pracodawcą.
Obowiązki pracodawcy względem pracownika wykonującego okazjonalną pracę zdalną
Obowiązki pracodawcy względem pracownika wykonującego pracę zdalną zostały określone w art. 6724 Kodeksu pracy. Co istotne, w art. 6733 §2 czytamy, że te obowiązki nie mają zastosowania w przypadku wykonywania przez pracownika okazjonalnej pracy zdalnej.
Do pracy zdalnej, o której mowa w § 1 (okazjonalnej pracy zdalnej), nie stosuje się przepisów art. 6719– 6724 oraz art. 6731 § 3 Kodeksu pracy.
Zgodnie z powyższym pracodawca nie jest zobowiązany m.in. do:
- zapewnienia pracownikowi wykonującemu pracę zdalną materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej,
- zapewnienia pracownikowi wykonującemu pracę zdalną instalacji, serwisu, konserwacji narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej lub pokrycia niezbędnych kosztów z tym związanych,
- pokrycia kosztów energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej w formie ryczałtu lub ekwiwalentu pieniężnego.
Warto przy tym zaznaczyć, że pracodawca może ustalić z pracownikiem zwrot kosztów wykonywania okazjonalnej pracy zdalnej w formie ryczałtu lub ekwiwalentu pieniężnego, ale jest to dobrowolne.
Katarzyna Sędziak (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)