Należy pamiętać, że spółka cywilna nie jest osobą prawną, czyli samodzielnym podmiotem prawa oddzielonym od jej wspólników. Tym samym spółka cywilna nie ma również zdolności prawnej co oznacza, że nie ma możliwości nabywania we własnym imieniu praw i zaciągania obowiązków cywilnoprawnych. Spółka cywilna jest więc jedynie stosunkiem zobowiązaniowym o charakterze ciągłym, który powstaje między wspólnikami na podstawie umowy. Umowę spółki cywilnej muszą zawrzeć przynajmniej dwa podmioty. Mogą to być zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne.
Umowa spółki cywilnej powinna być stwierdzona pismem.
Porównaj: Podejmowanie uchwał w spółce cywilnej
Powszechną praktyką jest, że wspólnicy spółki cywilnej nadają jej określoną nazwę. Zazwyczaj nazwa spółki składa się z nazwisk samych wspólników oraz dodatkowego elementu abstrakcyjnego czy fantazyjnego.
Dwóch sąsiadów postanowiło otworzyć mały warsztat samochodowy na osiedlu. Zdecydowali się na rozpoczęcie współpracy w formie spółki cywilnej. W związku z tym, że jeden z nich nazywa się Siwak, a druki Kowalski, uzgodnili, że nazwa spółki będzie brzmiała: Siwak – Kowalski Warsztat Samochodowy s.c.
Spółka cywilna jest jedynie formą zorganizowania się wspólników będących przedsiębiorcami dla osiągnięcia określonego celu gospodarczego. W związku z powyższym spółka cywilna nie podlega już zgłoszeniu do ewidencji działalności gospodarczej. Takiego zgłoszenia dokonują tylko przedsiębiorcy, którzy tworzą spółkę.
Cel spółki może być dowolny. Musi to być jednak zawsze cel gospodarczy. Trzeba pamiętać, że cel spółki nie może pozostawać w sprzeczności z przepisami prawa i zasadami współżycia społecznego oraz nie może zmierzać do obejścia przepisów prawnych. Cel gospodarczy pojmowany jest bardzo szeroko jako dążenie do osiągnięcia korzyści materialnych, dających się wycenić w pieniądzu.
Zobacz serwis: Zatrudnienie